اگر امریکا به تعهدات امنیتی خود در قبال دولت افغانستان، وفادار بود، در شرایط کنونی تصمیم به ترک افغانستان نمی گرفت یا دست کم تا زمانی که قوای آن کشور در افغانستان خضور دارند، به حمایت از نیروهای امنیتی کشور در مبارزه با طالبان و تروریزم ادامه می داد.

براساس فرمان جو بایدن؛ رئیس جمهوری امریکا قرار بود نیروهای امریکایی تا یازدهم سپتامبر از افغانستان خارج شوند؛ اما لوید استین؛ وزیر دفاع امریکا گفته ممکن است این روند پیشتر از این موعد پایان یابد.
 
فرماندهان ارتش امریکا گفته‌اند که پس از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان تهدیدات القاعده و گروه داعش را از خارج نظارت و با آن مقابله خواهند کرد.
 
اما این نگرانی همچنان مطرح می شود که ممکن است پیکارجویان پس از خروج نیروهای خارجی دوباره بسیج شوند.
 
مقامات امریکایی گفته‌اند که ایالات متحده تاکنون هیچ توافق‌نامه‌ای برای ایجاد پایگاه یا پرواز روی فضای افغانستان با هیچیک از کشورهای همسایه افغانستان امضا نکرده است.
 
جان اف کربی؛ سخنگوی پنتاگون اما گفته که امریکا در عرصه‌های دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی رابطه دوجانبه جدیدی با دولت افغانستان ایجاد خواهد کرد. وی گفته است که رابطه امریکا با نیروهای امنیتی افغانستان به روش دیگر ادامه خواهد یافت.
 
صدر و ذیل این خبر دچار تناقضی جدی است. از یکسو امریکا در تلاش است که حتی زودتر از موعد اعلام شده توسط جو بایدن، نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج کند، از سوی دیگر، فرماندهان نظامی آن کشور بر ادامه مبارزه با تروریزم و نیز تداوم همکاری ها و حمایت های امریکا از نیروهای امنیتی افغانستان تأکید می کنند.
 
پرسش این است که در شرایطی که امریکا به سرعت در حال فرار از افغانستان است، آیا تعهدات آن کشور در قبال امنیت و نیروهای امنیتی افغانستان همچنان پایدار خواهد ماند؟
 
به نظر می رسد که برای راستی آزمایی ادعاهای مکرر مقام های نظامی امریکا درباره ادامه حمایت آن کشور از نیروهای امنیتی افغانستان و مبارزه با پیکارجویان تروریست در کشور، نیازی نیست منتظر وقایع آینده بمانیم و به رفتار امریکایی ها چشم بدوزیم. وضعیت جاری، همه چیز را توضیح می دهد. در حالی که افغانستان در آتش خشونت های بی مهار و لگام گسیخته طالبان و پیکارجویان متحد آن گروه می سوزد، قوای امریکایی به سرعت در حال فرار اند و تمهیدات امریکا برای تسهیل این فرایند، روز به روز گسترش می یابد تا همانگونه که لوید آستین؛ وزیر دفاع امریکا هم گفته، فرایند خروج قبل از ۱۱ سپتامبر تکمیل شود.
 
از سوی دیگر، ارتباط طالبان با القاعده و دیگر شبکه های افراط گرا همچنان پا بر جاست و چه بسا گسترش و تعمیق یافته است و هیچ نشانه ای مبنی بر تعهد طالبان به شرایط امریکا درباره قطع ارتباط با القاعده و عدم حمایت از تروریزم وجود ندارد.
 
اینهمه در حالی است که نیروهای امنیتی افغانستان به سختی در برابر موج خشونت های رو به گسترش در سراسر کشور، مقابله می کنند و در برخی جبهات، مجبور به عقب نشینی شده اند.
 
کارشناسان مسایل نظامی می گویند که اگر امریکا به تعهدات امنیتی خود در قبال دولت افغانستان، وفادار بود، در شرایط کنونی تصمیم به ترک افغانستان نمی گرفت یا دست کم تا زمانی که قوای آن کشور در افغانستان خضور دارند، به حمایت از نیروهای امنیتی کشور در مبارزه با طالبان و تروریزم ادامه می داد.
 
به باور آگاهان، تاکیدهای مکرر مقام های سیاسی و نظامی امریکا بر ادامه حمایت آن کشور از افغانستان و نیروهای امنیتی کشور در مقابله با تروریزم، پیش از آنکه یک راهبرد نظامی صادقانه باشد، مصرف سیاسی و تبلیغاتی داخلی دارد؛ زیرا علاوه بر فشارهای پیوسته نمایندگان کنگره، اقشار مختلف مردم و جامعه سیاسی و درجه داران نظامی امریکا هم نگران عواقب آینده تصمیم خطرناک بایدن درباره ترک کامل افغانستان هستند. آنها همه روزه، این تصمیم را به چالش می کشند و نسبت به پیامدهای ویرانگر و مرگبار آن هشدار می دهند.
 
بخشی از این هشدارها معطوف به امنیت ملی ایالات متحده و خطر تکرار یک فاجعه دیگر شبیه حملاتی است که در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ رخ داد. به این ترتیب، مقام های کاخ سفید و پنتاگون مجبور اند به طور مستمر به این نگرانی ها پاسخ داده و نسبت به آنچه در حال رخ دادن است به طیف های نگران، اطمینان دهند.
 
با این وصف، در افغانستان، وضعیت عمیقا وخیم و بحرانی است و چشم انداز تیره و خطرناکی در برابر نیروهای امنیتی کشور قرار دارد؛ نیروهایی که در میدان جنگی که امریکا و متحدانش شعله ور کرده اند، تنها رها شده اند.
 
نرگس اعتماد - جمهور