شاهدان عینی هم می گویند که طالبان، پسران خردسال، نوجوانان و زنان را هدف قرار داده اند؛ کسانی که بدون شک، بی گناه بوده اند و کشتار آنها مصداق جنایت علیه بشریت است و پرونده های حقوق بشری طالبان را سنگین تر می کند.
 

ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان می‌گوید نیروهای آنها «گروهی از شورشیان را در دایکندی سرکوب کرده اند».
 
مردم محلی اما گفته اند که افراد طالبان با حمله به خانه‌های مسکونی در منطقه سیوک و شیبر ۸ غیرنظامی از جمله ۳ کودک را به قتل رسانده‌اند که «سه برادر یک خانواده و ۳ کودک ۱۱ تا ۱۴ ساله» در میان قربانیان هستند.
 
اما آقای مجاهد گفته که «گزارش‌هایی مبنی بر حضور افراد مسلح در خانه‌ای در منطقه سیوک ولایت دایکندی منتشر شده بود. ارگان‌های امنیتی امارت اسلامی دو مقام محلی را فرستادند تا به آنها بگویند افراد مسلح باید سلاح‌های خود را بر زمین بگذارند و سعی بر شورش نکنند.»
 
او می‌گوید شورشیان از گذاشتن سلاح‌های خود بر زمین خودداری کرده و با ورود نیروهای امنیتی طالبان درگیر شدند که یک نیروی طالبان کشته و دو نفر زخمی شدند.
 
طالبان مدعی شده اند که پس از آن نیروهای شان اقدام به «حمله متقابل» کرده و در نتیجه تیراندازی‌ها «۹ تن از افراد مسلح کشته و ۴ تن آنها زخمی» شدند.
 
با اینهمه آنچه از سوی طالبان مطرح شده، صرفا یک ادعاست و هیچ نوع مستنداتی در این باره منتشر نشده که تایید کند در منطقه ای که حمله و کشتار صورت گرفته، نیروهای مسلح ضد طالبان، حضور داشته اند.
 
از سوی دیگر، شاهدان عینی هم می گویند که طالبان، پسران خردسال، نوجوانان و زنان را هدف قرار داده اند؛ کسانی که بدون شک، بی گناه بوده اند و کشتار آنها مصداق جنایت علیه بشریت است و پرونده های حقوق بشری طالبان را سنگین تر می کند.
 
نکته مهم دیگر این است که دایکندی یک ولایت سردسیر محسوب می شود. زمستان بسیار سرد در این منطقه از این همین اکنون شروع شده است. در چنین شرایطی هیچ گروه مسلحی نمی تواند اقدام به راه اندازی جنگ علیه طالبان کند و یا پرچم «مقاومت» را در این منطقه برافرازد.
 
بنابراین، ادعای مضحک طالبان درباره کشته شدن آنچه آنها «بغاوتگران» می نامند و اصطلاحا برای نیروهای مسلح مخالف طالبان به کار می رود، بی بنیاد و دروغ محض است.
 
در این میان، شاید نیروهای طالبان با استفاده از اختلاف ها و دشمنی های قومی میان مردم محلی، تلاش کرده باشند با ارتکاب این جنایت هولناک، فاجعه بار و شدیدا ضد انسانی، فضای رعب و وحشت را بر مناطق غیرپشتون نشین، حاکم سازند تا از این طریق به مخالفان خود پیام بدهند که هرگونه تلاش برای راه اندازی مقاومت علیه رژیم امارت با واکنش جنایتکارانه این رژيم سرکوبگر  و آدمکش رو به رو خواهد شد و هزینه آن را مردم بومی خواهند پرداخت.
 
واقعیت هرچه باشد، آنچه در دایکندی رقم خورده و در آن، کودکان، زنان و غیرنظامیان بی دفاع، از سوی نیروهای جنایتکار طالبان، هدف قرار گرفته اند، یک جنایت مشهود و هولناک علیه بشریت است و باید از سوی مراجع مستقل بین المللی، مورد پیگرد قرار بگیرد.
 
تاکنون سازمان هایی مانند یونیسف به این رویداد واکنش نشان داده و کشتار کودکان دایکندی به دست طالبان را محکوم کرده اند؛ اما این به تنهایی کافی نیست و نباید تمام واکنش جامعه بین المللی در برابر این جنایت و سایر اعمال جنایتکارانه طالبان به صدور بیانیه محکومیت، خلاصه شود.
 
طالبان هرگز نباید در برابر جنایاتی که مرتکب می شوند، مصونیت و معافیت داشته باشند. آنها باید در قبال اعمال شان، مجازات شوند و هزینه های سرکوب و ارعاب و کشتار و فجایعی که خلق می کنند را به طور کامل و عادلانه متحمل شوند تا به این ترتیب، هم به دادخواهی اقلیت ها، غیرنظامیان و زنان و دخترانی که قربانی این جنایت ها می شوند، رسیدگی شود و هم رژیم به این نتیجه برسد که دیگر نمی تواند در سکوت، مردم را سرکوب کند و سیاست های سرکوبگرانه خود علیه جمعیت های هدف را به اجرا درآورد.
 
توجیهات سخنگویان رژيم طالبان، هیچگاه صادقانه و واقعی نبوده و هرگز نباید برای سازمان های مدافع حقوق بشر و کشورهایی که هنوزهم بر تعهد بنیادین خود در این زمینه تاکید می کنند، بسنده باشد.
 
در این مورد خاص در دایکندی نیز تا زمانی که طالبان با استفاده از نیروی مخوف سرکوب و ارعاب، شواهد تکان دهنده موجود درباره این کشتار هولناک را از بین نبرده اند، یک کمیته حقیقت یاب مستقل از سوی یوناما و دیگر نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد با حمایت کشورهای جهان، تشکیل شود تا آمران و عاملان این جنایت را مسئول بشناسد و به دست عدالت بسپارد.
 
تنها در این صورت است که جهان می تواند ادعا کند که در برابر جنایت های ضد انسانی طالبان، صرفا تماشاچی نیست و در صورت لزوم، وارد عمل می شود و هزینه های سنگین ناشی از جنایات را بر طالبان، تحمیل خواهد کرد.
 
نرگس اعتماد - جمهور