۲۰ سال بعد اما در حالی که طالبان به طور معجزه آسایی به حیات خود ادامه داده بودند و ارتباطات پیدا و پنهان آن گروه با رهبران و اعضای شبکه القاعده و ده ها گروه تروریستی دیگر، همچنان پایدار باقی مانده بود، امریکا با نمایندگان طالبان در دوحه قطر، بر سر یک میز نشست و طرح توطئه آمیز تازه ای را پیشکش کرد که حاصل آن چیزی نبود جز بازگشت هر دو طرف به خانه اول؛ طالبان به قدرت بازگشتند و نظامیان امریکایی به خانه!

شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان، به مناسبت بیست‌ودومین سالگرد حملات یازدهم سپتامبر در امریکا می‌گوید که اکنون گروهی در افغانستان مسلط شده که زمانی بستر مناسبی را برای رهبران و اعضای القاعده به‌هدف انجام حملات تروریستی یازدهم سپتامبر در کشور فراهم کرده بود.
 
به باور این شورا، افغانستان یکبار دیگر در وضعیت مشابه آنچه در سال ۲۰۰۱ وجود داشت، قرار گرفته است.
 
بیانیه این شورا تصریح کرده: «طالبان به‌عنوان یک گروه متحجر و افراطی که دشمنی آشکار با ارزش‌های بنیادین حقوق بشری و دموکراسی دارند، در افغانستان حاکم ساخته شدند، این گروه هم‌اکنون مثل گذشته زمینه حضور بیش از ۲۲ گروه تروریستی در کشور را فراهم و افغانستان را به لانه امن تروریزم تبدیل کرده است.»
 
این شورا همچنین با طرح سوالی پرسیده است: «جهان چگونه با گروهی که زمینه حضور نیروهای خارجی را در افغانستان فراهم کرد و طی حدود ۲۰ سال ده‌ها هزار قربانی از مردم افغانستان گرفت و هنوز عامل اصلی رشد و صدور تروریزم در منطقه و جهان است، وارد تعامل شده است؟»
 
بیانیه تازه شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان که بزرگترین تشکل سیاسی ضد طالبان محسوب می شود، حاوی نکات صریح، گزارش های واقعی و هشدارهای جدی درباره موقعیت کنونی افغانستان، ۲۲ سال پس از حملات یازدهم سپتامبر است که در پی آن، برای مردم افغانستان، فصلی جدید از زندگی سیاسی و امنیتی آغاز شد.
 
امریکا ادعا کرد که آن حملات از سوی القاعده، صورت گرفته است. اگرچه ۱۵ نفر از ۱۹ عامل آن حملات، تروریست های تبعه عربستان سعودی بودند و گزارش های استخباراتی، بعدا فاش کرد که آنها مورد حمایت برخی از قدرتمندترین شاهزاده های آل سعود قرار داشته اند؛ اما کشوری که مشخصا هدف خشم و اشغال و انتقام امریکا و شرکایش قرار گرفت افغانستان بود نه عربستان؛ زیرا در آن زمان، گروه متحجر طالبان بر کشور حکمرانی می کرد و سران و رهبران شبکه تروریستی القاعده از جمله اسامه بن لادن؛ رهبر و پایه گذار آن شبکه نیز در افغانستان، حضور داشتند، میهمان و خویشاوند ملا عمر بودند و از تمام حمایت های طالبان بهره می بردند.
 
القاعده رسما مسئولیت کشتار مهیب ۱۱ سپتامبر در امریکا را بر عهده نگرفت؛ اما از آن اعراض هم نورزید. طالبان نیز تاکید کردند که به حمایت خود از القاعده ادامه می دهند و هرگز رهبران تروریست آن شبکه را به امریکا مسترد نخواهند کرد.
 
در نتیجه، امریکا و هم پیمانانش زیر نام «مبارزه با تروریزم» مأموریت «عدالت نامتناهی» را در افغانستان آغاز کردند که هدف اصولی آن، برچیدن بساط تروریزم، سرنگونی رژيم طالبان و اعطای «آزادی و دموکراسی» به مردم افغانستان بود.
 
۲۰ سال بعد اما در حالی که طالبان به طور معجزه آسایی به حیات خود ادامه داده بودند و ارتباطات پیدا و پنهان آن گروه با رهبران و اعضای شبکه القاعده و ده ها گروه تروریستی دیگر، همچنان پایدار باقی مانده بود، امریکا با نمایندگان طالبان در دوحه قطر، بر سر یک میز نشست و طرح توطئه آمیز تازه ای را پیشکش کرد که حاصل آن چیزی نبود جز بازگشت هر دو طرف به خانه اول؛ طالبان به قدرت بازگشتند و نظامیان امریکایی به خانه!
 
در این میان، یک چیز دیگر نیز بدون تغییر باقی ماند و آن بقای القاعده و ارتباطات مستحکم، پیچیده و گسست ناپذیر آن با طالبان بود.
 
به این ترتیب، رهبران سیاسی افغانستان در شورای عالی مقاومت برای نجات، برای جلب توجه و حمایت جامعه جهانی و قدرت های بین المللی، ادعاهای کذب و دروغین و برساخته و انتزاعی را مطرح نمی کنند، آنها افکار عمومی جهان را به واقعیت های وحشتناک کاملا عینی و ملموس رجعت می دهند: حاکمیت دوباره طالبان با همان افکار و مانیفست و استراتژی و طرز تفکر و ایدئولوژی و پیوندهای عمیق و بنیادین اش با گروه های تروریستی فراملیتی از جمله القاعده و تبدیل دوباره افغانستان به لانه امن بیش از ۲۰ گروه تروریستی.
 
موقعیت کنونی افغانستان که به وضوح، ماحصل تراضی و تبانی امریکا و طالبان است، بازگوکننده یکی از این دو امر است: یا اینکه حملات ۱۱ سپتامبر یک سناریوی امریکایی برای ایجاد بستر و بهانه به منظور لشکرکشی گسترده امریکا و ناتو به افغانستان و اجرای پروژه های بزرگتر امنیتی در مقیاس جهانی بود و در این میان، القاعده و طالبان نیز به عنوان بخشی از ابزارهای در اختیار «سیا» به بازی گرفته شدند، و یا اینکه امریکا و مأموریت «مبارزه با تروریزم» آن به طرزی شرم آور، شکست خورد و تروریست ها برنده این نبرد ۲۰ ساله شدند و به این ترتیب، جهان همچنان باید تجدید و تکرار فجایعی مرگبارتر و خونین تر از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ را انتظار بکشد.
 
محمدرضا امینی - جمهور