حاکمیت امریکایی، مشروعیت امریکایی

کرن دکر؛ کاردار سفارت امریکا برای افغانستان در نشستی با خبرنگاران گفت که طالبان با حمایت مردم، کابل را نگرفته اند. طالبان هم این را درک می‌کنند و به همین دلیل، حکومت خود را «اداره موقت» می‌خوانند.

 

او گفت: «ما منتظر هستیم که طالبان با افغان‌ها وارد گفتگو شوند و مشروعیت خود را از مردم بگیرند.»

 

کرن دکر تأکید کرد که هر کسی که بر افغانستان حکومت کند باید حمایت تمام مردم این کشور را داشته باشد، نه فقط برخی از آن‌ها را.

 

او ادامه داد: «کار امریکا نیست که به افغانستان بگوید چه نوع حکومتی داشته باشد و چه باید بکند.»

 

اظهارات این دیپلمات سرشناس امریکایی پر از تناقض و تضاد است؛ اما در عین حال او با بیان اینکه طالبان قدرت را با حمایت مردم افغانستان تصاحب نکرده‌ اند؛ بنابراین مشروعیت ندارند به نوعی شجاعت نسبی بیان حقیقت را از خود نشان داده است؛ اگرچه به عنوان کاردار کشوری که طالبان را به قدرت رساند و در این زمینه حتی به فقدان مشروعیت ملی و بین‌ المللی آن نیز توجه نکرد به اندازه ای شجاع نیست که به نقش مستقیم امریکا در تحمیل رژیم طالبان بر مردم افغانستان اذعان کند و مسئولیت اخلاقی واشنگتن در قدرت بخشیدن به یک رژیم سرکوبگر و تروریستی را بپذیرد.

 

کرن دکر در عین حال به دروغ ادعا کرده است که طالبان نیز می‌ پذیرند که از مشروعیت مردمی برخوردار نیستند و به همین دلیل، رژیم حاکم را اداره موقت نامیده اند. این در حالی است که سخنگویان و رهبران طالبان در سه سال گذشته، بارها دعا کرده‌ اند که رژیم آنها کاملا مشروع، فراگیر و مبتنی بر اراده مردم افغانستان است و آنان از حمایت تام تمام اقشار و آحاد ملت افغانستان برخوردار هستند.

 

افزون بر این، طالبان اگرچه در ابتدا رژیم خود را اداره موقت اعلام کردند؛ اما با گذشت بیش از سه سال از حاکمیت نامشروع آنان هیچ نشانه ای از اراده‌ حاکمان طالب برای پایان دادن به اداره موقت و تشکیل یک دولت پایدار ملی یده نمی‌ شود.

 

رهبر طالبان در قندهار همه روزه با جابه‌جایی مقام‌ های این رژیم، این نکته را مورد تاکید قرار می‌ دهد که ساختار سیاسی کنونی از دید او مشروع و مورد تایید است و نیازی به بازتعریف آن بر اساس اصل مشارکت عادلانه و تجلی و تبلور اراده آزاد مردم افغانستان وجود ندارد.

 

با این همه و با وجود اظهارات کاردار سفارت امریکا برای افغانستان مبنی بر اینکه ایالات متحده منتظر آغاز گفتگوهای ملی میان طالبان و سایر جریان‌ ها و طرف‌ های سیاسی و قومی افغانستان به منظور تشکیل دولت فراگیر ملی و تامین مشروعیت داخلی آن است، طالبان همان گونه که در ابتدا با حمایت مستقیم امریکا به قدرت بازگشتند و با تصاحب تسلیحات به جا مانده از نیروهای امریکایی و متحدان محلی آنان، توان نظامی خود را مستحکم کردند، در حال حاضر نیز با اتکا به زدوبندهای پیدا و پنهان با امریکا و شرکای جهانی و منطقه‌ ای آن، هیچ انگیزه و اراده‌ای برای آغاز گفتگوهای ملی صلح و تشکیل یک دولت با پایه‌های وسیع مبتنی بر آرای مستقیم و مستقل مردم افغانستان ندارند.

 

از جانب دیگر، اگرچه کاردار سفارت امریکا برای افغانستان به طور وقیحانه‌ای دخالت واشنگتن در چگونگی رژیم‌ حاکم بر کابل را انکار می‌ کند و آن را به عهده مردم این کشور می‌ گذارد؛ اما در طول تاریخ معاصر کشور به ویژه در سه دهه اخیر، امریکا در متن و محور تصمیم‌گیری درباره سرنوشت سیاسی و امنیتی افغانستان قرار داشته و چه بسا ریشه بسیاری از بحران‌های فاجعه‌باری که در طول چند ده سال اخیر در کشور جریان داشته، دخالت‌های مستمر خارجی و در راس آن‌ها امریکا و رژیم‌های مورد حمایت آن در منطقه بوده است.

 

افزون بر این، هیچکس ادعای کرن دکر مبنی بر اینکه ایالات متحده تعیین نمی‌ کند که چه نوع حکومتی در کابل روی کار باشد و چه کاری باید انجام دهد را نخواهد پذیرفت؛ زیرا امریکا به عنوان ابرقدرت در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم با استفاده از ابزارها و حربه‌های گوناگون در امور داخلی کشورها دخالت کرده و با راه‌اندازی کودتا، حمایت از گروه‌های شورشی یا حتی حمله مستقیم نظامی، دولت‌های ملی را ساقط کرده و دست به تغییر رژیم زده است. امریکا همچنین با طرح اتهامات واهی و جعل معیارهای برساخته، دولت‌های مستقل را به پیروی از سیاست‌های خود و تامین منافع نامشروعش وادار می‌کند و در صورت عدم تمکین به اراده امریکا به سادگی آنان را هدف تحریم‌های ظالمانه و یکجانبه قرار می‌دهد و در سطح بین‌المللی منزوی می‌سازد.

 

بنابراین، چرا کاردار سفارت امریکا برای افغانستان به طرز ریاکارانه‌ای ادعا می‌کند که ایالات متحده درباره نوع حکومت افغانستان و کارهایی که باید انجام دهد تصمیم نمی‌گیرد؟ پاسخ به این سوال ساده است: چون ایالات متحده، خودش رژیم طالبان را به قدرت رسانده و خود به آن مشروعیت داده است.

 

نرگس اعتماد - جمهور