بلاول بوتو زرداری، رئیس حزب مردم پاکستان، خروج آمریکا از افغانستان را عامل افزایش تروریسم دانست.
او که برای سفری به واشنگتن رفته بود، خروج آمریکا از افغانستان را موجب افزایش تروریسم دانست و چالش‌های اسلام‌آباد را در قبال تسلیحات باقی‌مانده آمریکایی یادآور شد.
او گفت که پاکستان به دلیل نحوه خروج آمریکا از افغانستان، آسیب دیده است.
او تأکید کرد: «اگر درباره این تسلیحات بشنوید، شگفت‌زده خواهید شد؛ زیرا گاهی ما در خاک خود با این گروه‌های تروریستی می‌جنگیم، در حالی که آن‌ها سلاح‌هایی را از بازار سیاه تهیه کرده‌اند که همان‌هایی هستند که در افغانستان رها شده‌اند.»
بلاول بوتو زرداری تنها مقام پاکستانی نیست که خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و دسترسی تروریست‌ها به تسلیحات باقی‌مانده امریکا را عامل بی‌ثباتی و گسترش تروریزم در خاک پاکستان می‌داند. مقامات مختلف پاکستانی بارها این ادعا را تکرار کرده‌اند. آن‌ها معتقدند که تروریست‌ها به‌سادگی به این تسلیحات دست پیدا می‌کنند و از آن‌ها برای هدف قرار دادن نیروهای پاکستانی و حمله به اهداف امنیتی و دولتی بهره می‌برند.
با این حال، تکرار این اظهارات از سوی بلاول بوتو زرداری در جریان سفرش به ایالات متحده باعث ایجاد یک جنجال رسانه‌ای در این کشور شده است. شاید برای افکار عمومی و رسانه‌های امریکایی قابل پذیرش نباشد که پاکستان، کشوری که همواره مورد حمایت واشنگتن قرار داشته و بارها بر نیاز خود به این حمایت به بهانه مبارزه با تروریزم تأکید کرده، انگشت اتهام را به سمت ایالات متحده نشانه می‌رود و مدعی می‌شود که خروج نیروهای امریکایی و دستیابی طالبان به تسلیحات باقی‌مانده امریکا در افغانستان موجب تشدید ناامنی و توسعه تروریزم در پاکستان شده است.
ابراز مکرر این موضع از سوی مقامات پاکستانی شاید در راستای تلاش برای تغییر تصویر پاکستان باشد. این کشور که تا پیش از این به‌عنوان حامی تروریزم شناخته می‌شد، حالا می‌خواهد خود را قربانی تروریزم جلوه دهد و حتی امریکا را در این زمینه متهم کند.
اما این رویکرد نباید سوابق پاکستان را در زمینه حمایت از تروریزم و ایجاد گروه‌های تروریستی منطقه‌ای برای تحقق اهداف استراتژیک این کشور نادیده بگیرد.
واقعیت این است که حتی پیش از بازگشت طالبان به قدرت و تصاحب تسلیحات امریکایی، تروریزم در افغانستان و پاکستان به طور گسترده فعال بود و این فعالیت‌ها با حمایت مستمر دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی پاکستان تقویت می‌شد.
به عبارت دیگر، ممکن است تروریست‌ها با دستیابی به تسلیحات باقی‌مانده امریکایی در افغانستان قدرتمندتر شده باشند و این موضوع باعث تشدید ناامنی در پاکستان شده باشد؛ اما در واقع، این پاکستان بود که گروه‌های تروریستی را برای پیشبرد اهداف سلطه‌جویانه و توسعه‌طلبانه خود در منطقه ایجاد و تقویت کرد.
نمونه بارز این موضوع، طالبان است؛ گروهی که با حمایت پاکستان و متحدان جهانی و منطقه‌ای آن شکل گرفت، اما امروز به بزرگ‌ترین نیروی پشتیبان گروه‌های تروریستی فراملیتی تبدیل شده است. میلیاردها دالر تسلیحات باقی‌مانده امریکایی در افغانستان نیز به طالبان و متحدان تروریستی‌اش امکان داده است تا قوی‌تر از همیشه ظاهر شوند و پروژه‌های مخوف خود را در پاکستان و منطقه اجرا کنند.
با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و باقی‌ماندن تسلیحات امریکایی در این کشور، این اتفاق رخ داد که این سلاح‌ها به دست تروریست‌های پاکستانی افتاد. شاید این تسلیحات امروز علیه ارتش و نیروهای امنیتی پاکستان مورد استفاده قرار گیرند، اما این موضوع لزوماً پاکستان را در مقام قربانی تروریزم قرار نمی‌دهد و مسئولیت آن را در حمایت از گروه‌های تروریستی منطقه‌ای از بین نمی‌برد.
برخی تحلیلگران حتی معتقدند که امریکا یکی از مهم‌ترین شرکای پاکستان در پروژه‌های تروریستی منطقه‌ای بوده است. بنابراین، ممکن است واگذاری تسلیحات امریکایی به طالبان بخشی از یک شراکت راهبردی باشد، و امریکا در جریان مذاکرات خود با طالبان و دیدارهای پیوسته با مقامات ارشد دولت و ارتش پاکستان، درباره سرنوشت این تسلیحات و واگذاری آن‌ها به طالبان و متحدان تروریستی‌شان به توافق رسیده باشد.
محمدرضا امینی - جمهور
