بحران سوریه؛ مصاف تروریزم و صهیونیزم؟

بر بنیاد گزارش‌ها، با گذشت هفت روز از درگیری‌ها در شهر سویدا، تعداد کشته‌شدگان درگیری‌ها به ۹۴۰ نفر افزایش یافت.

 

درگیری‌های اخیر در سویدا، تازه‌ترین چالش برای رژیم تروریستی جولانی در دمشق است که پس از سقوط بشار اسد در دسامبر گذشته قدرت را در دست گرفته است. علاوه‌ بر درگیری میان دروزی‌ها و عشایر بدوی، نیروهای دولتی وفادار به جولانی نیز در نبردها دخیل بوده‌اند.

 

رژیم اسرائیل ضمن حمایت از دروزی‌ها، به مواضع ارتش رژیم جولانی و وزارت دفاع این رژیم حمله کرده است.

 

کاملاً واضح است که بحران سوریه با تجاوز مرگبار رژیم اسرائیل و اشغال بخشی از سرزمین این کشور توسط این رژیم تشدید شده و نبردهای فرقه‌ای با حمایت خارجی، اکنون به جنگی تمام‌عیار برای تجزیه این کشور تبدیل شده است، اما این تنها بخشی از بحران است؛ بحران درست از زمانی شروع شد که رژیم جولانی قدرت را از بشار اسد تصاحب کرد و یک نیروی تروریستی بر سرنوشت مردم سوریه مسلط شد.

 

از آن زمان تاکنون، نبردهای خونین فرقه‌ای، انتقام‌جویی‌های مبتنی بر پاکسازی نژادی و تلاش گروه‌های تروریستی وفادار به رژیم جولانی برای تحمیل و تحکیم سلطه خود بر تمام اقوام و ادیان موجود در سوریه، این کشور را به عرصه ناامنی‌های مرگبار و بی‌پایان کشاند.

 

البته در این میان، رژیم اسرائیل نیز با استفاده از فرصت فروپاشی دولت مقتدر ملی و تسلط یک گروه تروریستی مورد حمایت قدرت‌های خارجی، پروژه استعماری و توسعه‌طلبانه خود برای تغییر نقشه خاورمیانه را از سوریه کلید زد.

 

این رژیم، از همان نخستین روزهای سقوط حکومت بشار اسد و قدرت‌گیری تروریست‌های وفادار به ابومحمد جولانی، به‌طور مستقیم بخشی از خاک سوریه را منطقه حائل اعلام کرد و به اشغال خود درآورد. نیروهای رژیم اشغالگر، از آن زمان تاکنون به‌طور پیوسته منطقه نفوذ خود را گسترش داده و قلمروهای بیشتری از خاک سوریه را اشغال کرده‌اند.

 

این مداخلات، در نهایت با بمباران ساختمان وزارت دفاع و اطراف کاخ ریاست‌جمهوری تحت اشغال تروریست‌های جولانی به اوج خود رسید و اکنون عملاً سوریه به کشوری در حال تجزیه تبدیل شده است که یادآور تجارب مشابه در لیبیا و سودان است.

 

شماری از آگاهان، با استناد به سخنرانی اخیر ابومحمد جولانی در دمشق، معتقد هستند که آنچه در سوریه جریان دارد، تقابل تماشایی صهیونیزم و تروریزم است. بنابراین، حتی اگر این نبرد خونین و مرگبار بیش از این توسعه و تداوم پیدا کند و هر یک از طرف‌های آن بازنده شوند، به نفع مردم سوریه خواهد بود. واقعیت اما این است که رژیم جولانی با حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم رژیم صهیونیستی اسرائیل به قدرت رسید و این چیزی‌ است که بارها بنیامین نتانیاهو و سایر مقام‌های این رژیم جنایتکار به آن اذعان کرده‌اند.

 

اگر این برداشت درست باشد، سناریوی جاری در سوریه اگرچه در ظاهر نشان‌دهنده خصومت خشونت‌بار میان تل‌آویو و دمشق است، اما در نهایت روشن خواهد شد که جولانی در دمشق جولان می‌دهد تا راه برای اشغال بخشی از سوریه توسط نظامیان صهیونیست باز شود.

 

در نگاهی فراگیرتر، سوریه امروز محصول یک پروژه مشترک میان ترکیه به رهبری اردوغان و اسرائیل به رهبری نتانیاهوست و رژیم ابومحمد جولانی نیز با حمایت آنکارا و تل‌آویو توانست بر دمشق مسلط شود.

 

بنابراین، هرگز نباید تعجب کرد که چرا، علی‌رغم اشغال خاک سوریه توسط نظامیان صهیونیست و نیز حضور نظامی رژیم اردوغان در بخش‌هایی از سوریه، حکومت به رهبری ابومحمد جولانی در دمشق هم با ترکیه روابط استراتژیک دارد و هم بارها به تلویح و تصریح ابراز داشته که خواستار امضای پیمان صلح با اسرائیل است و هرگز مایل نیست که با این رژیم وارد خصومت‌های پایدار و درگیری‌های بی‌پایان شود.

 

رژیم جولانی در عین حال تاکنون، از ابراز هرگونه موضع خصمانه، تند و تنش‌آلود نسبت به اشغال مستقیم خاک سوریه توسط نظامیان صهیونیست و نیز اقدام تجاوزکارانه این رژیم در نابودی زیرساخت‌های نظامی، انبارهای تسلیحاتی، پایگاه‌های راهبردی و توانمندی‌های دفاعی سوریه پرهیز کرده است؛ چیزی که به وضوح نشان می‌دهد که رژیم تروریستی حاکم بر دمشق برای تجزیه و تلاشی سوریه، گام‌به‌گام براساس نقشه نتانیاهو عمل می‌کند و به رژیم تل‌آویو در آنچه «تغییر نقشه خاورمیانه و بازتعریف نظم حاکم بر منطقه» خوانده می‌شود، کمک خواهد کرد.

 

در این میان، برخی گروه‌های تروریستی و به‌اصطلاح جهادی مانند طالبان در افغانستان به‌شدت نگران وضعیت سوریه و سرنوشت ابومحمد جولانی و رژیم تروریستی او هستند؛ زیرا تصور می‌کنند که این رژیم، اسلام طالبانی را در سوریه اجرا می‌کند و به همین دلیل است که رژیم نتانیاهو با آن دشمن است.
برخلاف این برداشت ساده‌لوحانه و احمقانه، اما واقعیت این است که جولانی از همان آغاز که قدرت را به دست گرفت، از هویت به‌اصطلاح جهادی و تروریستی خود فاصله گرفت و سعی کرد از خود سیاستمداری به‌اصطلاح لیبرال و غرب‌گرا نشان دهد؛ همان چیزی که به سرعت نگاه غرب به این رژیم را تغییر داد و سوابق تروریستی جولانی به‌عنوان عضو داعش و القاعده را از کارنامه او زدود.

 

محمدرضا امینی - جمهور