امروز با جوانی آشنا و همکلام شدم که در پایگاه هوایی بگرام کار می کرد. او شاهد تغییراتی بوده که در ماههای اخیر در پایگاه بگرام به وقوع پیوسته است.
از ماهها قبل، امریکایی ها با استقرار در بگرام به دنبال یافتن همکاران محلی خود هستند که قبل از سقوط، با آنها در پایگاه بگرام کار می کرده و با اصول و روش های کاری امریکایی ها آشنایی داشته و تجربه دارند. عناصر امریکایی برای یافتن آنها که هنوز در افغانستان مانده اند، دست به دامان خوانین محلی شده اند. عناصر امریکایی از ماهها قبل در بگرام مستقر شده اند اما شاهد فعالیت های لجستیکی و ساختمانی و تجهیزاتی به شکل پررنگ آن تا هنوز نیستیم.

امریکا خود را مالک پایگاه بگرام می داند. طالبان با آنها در تعامل هستند. گزارش های موثقی وجود دارد که قطعه خاص نیروهای همکار امریکایی در شهر کابل فعال هستند و آزادانه با فرمهای خاص نظامی بعضا ریش بلند و کلاه های پیک­دار در گشت و گذار هستند.

آنچه باعث می شود که طالبان جرأت نتوانند پایگاه بگرام را رسما به امریکا واگذار کنند دو نکته است: اول اینکه کشورهای منطقه به شدت حساس می شوند. این حساسیت می تواند بهای سنگینی بر طالبان تحمیل کند. نکته دوم اینست که طالبان با واگذاری بگرام به امریکا هیچ منطق و استدلال محکمی در قبال جنگجویان خود و در مقابل مردم افغانستان نمی توانند داشته باشند؛ چراکه حکومت قبلی نیز پایگاه بگرام را به امریکا سپرده بود و طالبان به دلیل وجود همین پایگاهها و حضور همین نیروها، افغانستان را اشغال شده، و حکومت وقت را، دست نشانده می خواندند.

با کاهش بحران خاورمیانه، امریکا رسما اعلام کرد که پایگاه بگرام را از طالبان خواهد گرفت. این مطالبه همراه با تهدید بود. تهدید اشغال بگرام، واکنش های منفی عده ای از طالبان را در پی داشت اما عده ای دیگر از طالبان، به نحوی واگذاری بگرام را قابل مذاکره دانستند.

در آخرین مواضع طالبان که از زبان ملابرادر مطرح شده؛ او گفته است که بگرام را به شرطی حاضر هستند به امریکا بدهند که امریکا در نزدیکی کاخ سفید به آنان جایی یا پایگاهی بدهند. هدف ملابرادر می تواند این باشد که اگر امریکا سفارت افغانستان در واشنگتن را به طالبان واگذار نماید، طالبان هم حاضر می شوند تا بگرام را به امریکا بسپارند. واگذاری سفارت به طالبان قطعا کلید واگذاری بگرام به امریکاست. حال امریکا این کلید را قبل یا بعد از تصرف بگرام به طالبان بدهد، جای سئوال است.
 
اکنون بگرام یکی از مهمترین مطالبات امریکا و یکی از مهمترین نقاط ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک برای امریکا قلمداد می شود؛ جایی که این کشور بتواند به آسانی کشورهایی مثل چین، روسیه و حتی ایران را تحت نظارت داشته باشد. حملات هوایی پاکستان بر کابل؛ قلب افغانستان، هرگز نمی تواند بدون چراغ سبز امریکا باشد. یقینا حمله بی پروای جنگنده های پاکستانی با هدف گرفتن و ترور دقیق نور ولی محسود رهبر طالبان که طی آن رهبر طالبان پاکستانی به قتل رسید؛ این پیام و اخطار مهم را می تواند به رهبر طالبان افغانی نیز صادر کند که هر نوع خیزک زدن و لاف زدن، می تواند به قیمت جان آنها نیز تمام بشود.

باید دید که ابتکار کشورهای منطقه در قبال این تحرک امریکا و نقش حمایتی آنان از طالبان ضد امریکایی(مقیم قندهار) چه می تواند باشد. با این توضیح که طالبان اکنون به دو گروه طالبان امریکایی و طالبان غیرامریکایی تقسیم می شوند.

حدس زده می شود که ما در آینده ای نزدیک شاهد تحولات شگرفی حول محور بگرام خواهیم بود. تحولاتی که می تواند بر آینده افغانستان، منطقه، طالبان و امریکا خیلی اثرگذار باشد.
مدنی- خبرگزاری جمهور