سلسله نوشته های ما راجع به طالبان و اقوام غیرطالب؛ بازتاب خوبی خصوصا میان روشنفکران و نخبگان تاجیک و هزاره ما داشته است. تماس ها و پیام های عزیزان ما موجب دلگرمی است.
در تحلیل مربوط به هزاره ها؛ گفتیم که اگر عقلای قوم، برای مردم شان کاری نکنند؛ دورنمای مردم هزاره تحت زعامت طالبان؛ تکرار جنوساید علیه این قوم شریف اما مظلوم خواهد بود. عده ای از دوستان؛ در این زمینه خواهان تشریح بیشتری برای مخاطبان معززمان شدند.

واقعیت جاری اینست که طالبان از ابتدای تأسیس شان، و در جریان جنگ و قتال شان و در مسیر حاکمیت شان، اصلا نگاه مثبتی راجع به مردم هزاره نداشته و ندارند. اغلب بزرگان اینها، لایه های میانی اینها و اکثر سربازان شان، از هزاره ها نفرت دارند.
دلیل این نفرت دو مسئله است: اول اینکه آنها تعصب شدید نژادی-قومی دارند و هزاره ها را نژادِ پست می دانند.
دوم اینکه بیشتر هزاره ها شیعه مذهب هستند و اغلب طالبان، مخصوصا طالبان سلفی و تکفیری، شیعیان را خارج از دایره مسلمانی می دانند. و مزید بر علت، هزاره ها به دلیل فارسی زبان بودن، در جمله، غیرخودی های طالبان، محسوب می شوند. من این نفرت را زمان حضورم در کابل به عینه از طالبان علیه هزاره ها دیده ام.

طالبان مواردی که ذکر میکنم تماما علیه هزاره ها انجام داده اند: حذف هزاره ها از قدرت و از سیاست، سلب حقوق انسانی و شهروندی هزاره ها، وادار کردن هزاره ها به مهاجرت های دسته جمعی و ترک وطن، محاصره جغرافیایی سرزمین هزاره ها، خالی کردن جامعه شیعه از نخبگان و عناصر کارآمد، حذف مناسک و مناسبت های مذهبی شیعیان، اِعمال محدودیت های محرمی و عزاداری، حذف فقه شیعه از نصاب درسی مکتب و دانشگاه، محدودیت بر تمامی فعالان شیعه و هزاره در کنار افکار تکفیریِ بخش بزرگی از طالبان که معتقدند شیعیان گمراه و اهل بدعت اند، شیعیان مشرک هستند، هزاره ها روافض هستند، خوردن نان و ذبیحه هزاره ها حرام است و بعد برخی از آنها شیعیان را به اسلام دعوت می کنند، نشان می دهد که طالبان؛ شیعه را نه بعنوان یکی از مذاهب اسلامی بلکه بعنوان یک دین مستقلِ غیراسلامی و یا حداقل یک مذهب ضاله می دانند و این فکر انحرافی، بسیار خطرناک و آینده چنین روندی منجر به ارتکاب فجایع انسانی بزرگ علیه مردم هزاره خواهد بود.
 
وضعیت فعلی هزاره ها نتیجه سالها هزاره ستیزی طالبان است. ما فراموش نمی کنیم که طالبان دهها جوان هزاره را در زمان بغاوت شان، در مسیر راهها سر بریدند. ذبح جوانان هزاره در مسیر جلریز میدان وردک، در غزنی و راههای شمال، کشتار هزاره ها در میرزا اولنگ و پیش از آنها؛ قتل عام مردم یکاولنگ، همگی ریشه در ایدئولوژی تکفیری طالبان علیه مردم هزاره و شیعه دارد.

در چهارسالی که گذشت، طالبان سایه سنگین استبداد خود را بر روی مردم هزاره گستراند، با مردم برخوردهای خشن نمود، علیه زنان و دختران هزاره رفتارهای تند و غیرانسانی نمود. خیلی از جوانهای هزاره را در کوچه های غرب کابل و مناطق هزاره نشین شهرها و قریه ها، ارعاب و تحقیر کرد. در خیابان و کوچه های هزاره، کامره های نظارتی بر روی زندگی مردم، نصب کرد. با زور و تهدید، جوان ها و نوجوان ها را وادار کرد که با آنها علیه قوم خود، همکاری اطلاعاتی کنند.

طالبان اصلا نمیتوانند تصور کنند که یک هزاره، عضو حکومت آنان باشد و هزاره بتواند بر یک وزارتخانه ی طالبان وزارت کند یا یک هزاره، والی یک ولایت باشد. این ها بخشی از نگاه تنگ طالبان به هزاره هاست. جایگاه هزاره در فرهنگ و نگرش طالبانی در گورستان است. حالا عده ای از هزاره ها و شیعه ها به این نوع طالبان، فرودستانه خدمت می کنند. تحت نام کمیسیون شیعیان، تحت نام شورای فلان، تحت نام آیت الله و حجت الاسلام، به خدمت طالبان درآمده اند

فواید و مضرات این خدمتگزاری ها برای طالبان؛ به مردم هزاره چه بوده است؟
در یادداشت بعدی خواهم نوشت
ادامه دارد....

حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور