ورزشکاران یا سیاستمداران؛ چه کسانی قهرمانان واقعی هستند؟

 

قهرمانان فوتسال پس از مراسم اولیه در میدان هوایی کابل، ابتدا به استادیوم غازی در مرکز شهر و سپس به منطقه دشت برچی در غرب پایتخت رفتند.

 

ده‌ها هزار نفر در دشت برچی با شور و هیجان از ملی‌پوشان استقبال کردند. در میان جمعیت، شمار زیادی از زنان نیز حضور داشتند.

 

با فرارسیدن شب، شهروندان با برپایی آتش‌بازی، پیروزی تیم ملی فوتسال را گرامی داشتند.

 

این قهرمانی نشان داد که جوانان مستعد افغانستان، با استفاده از کمترین امکانات و با وجود محدودیت‌های گسترده، در مسیر رشد و تعالی، همچنان با تکیه بر توانمندی‌های فردی، پشتکار و تلاش انفرادی، توانستند به مدارج بزرگ موفقیت دست یابند و برای کشور و مردم‌شان افتخار بیافرینند.

 

بدیهی است که دولتمردان هیچ سهمی در این افتخارات ندارند؛ کسانی که با دمیدن بر آتش تنش و تقابل میان اقوام و اقشار گوناگون جامعه افغانستان، موجب بدبختی میلیون‌ها نفر از ساکنان این سرزمین شدند و استعدادهای ناب و درخشان جوانان این کشور را نابود کردند.

 

یکی از بزرگ‌ترین جنایات دولتمردان، کاشتن تخم نفرت و نفاق در میان مردم بود؛ چیزی که آثار و تبعات مرگبار و ویرانگر آن ممکن است تا سال‌ها در مناسبات اجتماعی مردم افغانستان باقی بماند؛ زیرا این همان چیزی است که به دولتمردان—اعم از سلطنت‌طلب و کمونیست و مجاهد و جمهوریت‌خواه و طالب و تروریست—امکان حکمرانی بر سرنوشت میلیون‌ها نفر از ساکنان این سرزمین را می‌دهد و بقا و دوام قدرت نامشروع‌شان را تضمین می‌کند.

 

بنابراین، هیچ انتظاری از سیاستمداران نمی‌رود؛ زیرا تنها هنر آنان، تشدید تنش و زایش و افزایش نفرت و نفاق است، نه کسب افتخار، تأمین اقتدار یا تضمین رشد و رفاه مردم افغانستان.

 

در این میان، اما افتخارآفرینان عرصه ورزش کشور بارها نشان داده‌اند که همچنان از ظرفیت‌های بی‌مانند و قابلیت‌های غیرقابل جایگزین برای برافراشته نگه‌داشتن پرچم کشور در مجامع بین‌المللی و ایجاد شادی و شعف در میان آحاد ملت افغانستان برخوردار اند.

 

آن‌ها فارغ از هرگونه تعلق قومی و تعصب تباری، صرفاً برای افغانستان و برای مردم پا به عرصه مسابقات ورزشی می‌گذارند و در رقابت‌های جهانی با شور و اشتیاق شرکت می‌کنند تا برای وطن‌شان، سرزمین‌شان و هم‌وطنان‌شان شادی و نشاط به ارمغان آورند و مهم‌تر از همه، بنیان‌های از هم گسیخته وحدت ملی را احیا و تقویت کرده و مردم از هر طیف و تبار را برای جشن و شادی به خیابان‌ها می‌کشانند.

 

صحنه‌های هیجان‌انگیز و تصاویر پرشکوهی که امروز در استدیوم غازی و خیابان‌های برچی رقم خورد، متعلق به هیچ قوم و قبیله و طیف و تباری نبود؛ بلکه متعلق به تمام مردم افغانستان بود، صرف‌نظر از هر نسبت قومی و هر عقیده مذهبی. این مردم بودند که در کنار هم، این دستاورد بزرگ و افتخار عظیم را جشن گرفتند، از قهرمانان نوجوان این رقابت شکوهمند استقبال بی‌نظیر به عمل آوردند و به این ترتیب نشان دادند که اگر سیاستمداران سودجو و فرصت‌طلب اجازه دهند، اگر قدرت‌های طماع خارجی بگذارند، اگر گروه‌های منفعت‌طلب مافیایی مانع ایجاد نکنند، مردم افغانستان راه‌های ساده و زودبازدهی برای رسیدن به وحدت ملی و نمایش صحنه‌های ماندگار برادری را بلد اند.

 

استقبال گسترده و پرشور مردم کابل از قهرمانان نوجوان فوتسال افغانستان همچنین این واقعیت انکارناپذیر را یک‌بار دیگر مورد تأکید قرار داد که برای مردم و شهروندان این سرزمین، هیچ سیاستمداری قهرمان نیست. قهرمانان واقعی کسانی هستند که دل‌های مردم را شاد می‌کنند، مرزهای مذهب و قومیت را درهم می‌شکنند، تعارض‌ها و تقابل‌های تباری، قومی، حزبی و جناحی را از میان برمی‌دارند و همه ملت را به بزم نشاط‌انگیز وحدت ملی فرامی‌خوانند تا دست‌کم به اندازه چند روز، زخم‌های عمیق ناشی از خیانت رهبران جنگ قدرت، سیاستمداران و مداخلات نامشروع بازیگران بزرگ را فراموش کنند و دست در دست هم، یکی از مفاخر تاریخی عرصه ورزش کشور را جشن بگیرند.

 

این صحنه‌ای است که هیچ سیاستمداری قادر به خلق آن نیست. و این تفاوت ورزشکاران نوجوان با سیاستمداران کهنسال است؛ کسانی که تا دیروز شاید هیچ‌کس آن‌ها را نمی‌شناخت، امروز تبدیل به قهرمانان نامدار افغانستان شده‌اند، و کسانی که مردم افغانستان یکایک آن‌ها را می‌شناسند و از بردن نام‌شان نیز نفرت دارند.

 

نرگس اعتماد – جمهور