افغانستان این روزها شاهد فجایع مرگبار در جاده‌هاست؛ تنها طی یک هفته، بیش از صد شهروند در تصادفات ترافیکی جان باخته‌اند. 

این حوادث خونین، نه از آسمان که از بی‌کفایتی طالبان و از اعتیاد رانندگان سرچشمه می‌گیرد.

طالبان، افراد بی‌سواد و ملاهای بی‌تجربه را به نام پولیس ترافیک در مسیر جاده‌ها گماشته‌اند؛ این ملاها در لباس مأمورین ترافیک، بیشتر شبیه به نمایش مضحک ملانصرالدین عمل می‌کنند تا پاسبان امنیت و قانون. 
این بی‌دانشی و بی‌مسئولیتی، جاده‌های افغانستان را از اسلام قلعه تا حیرتان و از تورخم تا میلک به میدان مرگ مسافران بیچاره‌ بدل کرده است.

از سوی دیگر، رانندگان مست و چرسی؛ بی‌پروا پشت فرمان بس‌ها می‌نشینند و با سرعت سرسام‌آور در جاده‌های باریک و خراب می‌تازند و با یکدیگر مسابقه می‌گذارند، با راننده‌های اتوبوس‌های دیگر لجبازی می‌کنند و جاده های غیر استاندارد افغانستان که معمولا جاده‌های باریک اما دوطرفه هستند را به جاده‌های وحشت تبدیل می‌کنند. 
طالبان در ایست‌های بازرسی به جای برخورد قانونی با اینگونه رانند‌ها، از آنان چرس سوغات می‌گیرند. معامله‌ای که بهای آن را خون مردم بی‌گناه می‌پردازد.

شاید به جرأت بتوان گفت که تمام رانند‌های اتوبوس‌های مسافربری معتاد به چرس، تریاک، هروئین و سایر مشتقات مواد افیونی هستند.
این افراد در رانندگی، مهارت بالایی دارند اما بعد از استعمال چرس و موادمخدر هیچگونه کنترولی بر اعصاب و روان خود ندارند.

جاده‌های افغانستان امروز آیینه‌ی تمام‌نمای یک نظام بیکاره است؛ جایی که طالبان، جهل و مواد مخدر دست به دست هم داده‌اند تا هر روز ده‌ها خانواده افغانستانی داغدار شوند.

در یک هفته‌ی گذشته ما شاهد حداقل دو حادثه مرگبار در جاده‌های افغانستان بودیم که حداقل جان 100 مسافر هموطن ما را گرفته است.
طالبان تاکنون هیچ برنامه‌ای برای برخورد با شرکت‌های مسافربری که جان هزاران مسافر را در اختیار رانندگان مست و معتاد می‌گذارند و اتفاقا اغلب آنها از سرمایه‌داران لاابالی پشتون هستند، ندارند. 

این شرکت‌ها مانند وردک بابا، احمدشاه بابا، سلیم اتل، نوی غزنوی، بابا ابدالی، مهمند بابا و فلندرشاه بابا و سایر باباهای افغان؛ جان مسافران بیچاره را درون اتوبوس‌ها حبس کرده و فرمان موترها را به دست معتادها می‌سپارند و هیچ احساس مسئولیتی نسبت به جان شهروندان افغانستان ندارند.

شاهین علیزاده- خبرگزاری جمهور