په وروستي محدودیتي اقدام کې، د طالبانو حکومت یو ځل بیا په افغانستان کې په خصوصي تلویزیونونو کې د سیاسي پروګرامونو خپرول منع کړي دي.
یوه پریکړه چې د بیان د آزادۍ او معلوماتو ته د خلکو د لاسرسي حق په وړاندې د ځپونکو پالیسیو شدت منعکس کوي.
دا پریکړه په داسې وخت کې کیږي چې طالبانو مخکې د هیواد په ۱۷ ولایتونو کې د ژوندیو انځورونو خپرول منع کړي وو. یو داسې اقدام چې په څرګنده توګه په ټول هیواد کې د رسنیو د ځپلو ټینګښت په ګوته کوي.hhgg
hgfjkkjhgf
د بې پولې خبریالانو سازمان په خپل وروستي نړیوال درجه بندۍ کې افغانستان د ۱۸۰ هیوادونو په منځ کې په ۱۷۵م ځای کې د اندیښنې وړ ځای ورکړی دی.
هغه کمښت چې په دې هیواد کې د بیان د آزادۍ د کمښت نښه ده. د افغان خبریالانو د مرکز مشر احمد قریشي هم ویلي دي چې طالبانو واک ته له رسیدو راهیسې د رسنیو لپاره لږ تر لږه ۲۲ محدودیتي فرمانونه صادر کړي دي.
خبریالان، په ځانګړې توګه په ولایتونو کې، اوسني وضعیت ته "د رسنیو فشار" وايي. ځینو یې وویل چې د طالبانو له واکمنۍ وروسته، دوی په عملي توګه ځان سانسور کولو ته اړ شول او نور د ټولنې واقعیتونه نشي منعکس کولی.
د دوی په وینا، د حقیقت ویلو پر ځای، رسنۍ اړ شوي چې د حکومت رسمي تبلیغات تکرار کړي. په عین حال کې، ښځینه خبریالانې، چې یو وخت یې د ټولنیزو مسلو او بشري حقونو په پوښښ کې مهم رول لوبولی و، تقریبا په بشپړه توګه د ژورنالیزم له صحنې څخه حذف شوي دي.
راپورونه ښيي چې ښځینه خبریالانې یوازې د پردې تر شا کار کوي او په ډیری مواردو کې، په ولایتونو کې د طالبانو حکومتي ادارې حتی د دوی ځواب ویلو یا مرکې کولو ته لیواله نه دي.
د رسنیو شنونکي دا محدودیتونه د طالبانو لخوا یو شعوري ګام ګڼي ترڅو د منتقدینو غږونه په بشپړه توګه خاموش کړي؛ یوه هڅه چې که ځواب ورنه کړل شي، نو کولی شي افغانستان د مطبوعاتو د آزادۍ له پلوه په نړۍ کې په یوه له تیاره ځایونو بدل کړي.
