خروج آخرین نیروها و هلمندی همچنان ناامن

آخرین نیروهای بریتانیایی مستقر در افغانستان بعد از ۱۳ سال حضور نظامی در جنوب افغانستان روز گذشته کشور را ترک کردند.
مراسم خداحافظی این نیروها، روز یکشنبه در قرارگاه هوایی قندهار برپا شد و بعد از آن، آخرین سربازان این کشور، افغانستان را ترک کردند.
مایکل فالون؛ وزیر دفاع بریتانیا در یک اعلامیه بعد از خروج آخرین سربازان این کشور از خاک افغانستان گفت:"نیروهای بریتانیایی با تکمیل ماموریت شان در جنوب افغانستان افتخار عظیمی را کسب کردند و از ایثار آنها، افغانستان حالا فرصت خوبی برای یک آینده باثبات دارد و خروج ما از قرارگاه هوایی قندهار یک لحظه تاریخی است."
گفتنی است که بریتانیا از سال ها بدینسو در ولایت پرآشوب هلمند حضور نظامی داشت و از سال ۲۰۰۱ میلادی به اینسو ۴۵۳ سرباز بریتانیایی در افغانستان کشته شده اند.
ولایت هملند با وجود حضور صدها نیروی نظامی بریتانیا، در طول سال های گذشته بیشترین کشت کوکنار را داشته و بزرگترین تولیدکننده مواد مخدر نه تنها در افغانستان بلکه در جهان بوده است.
برای وزیر دفاع بریتانیا، سربازان انگلیسی و مردم انگلیس این بدون شک لحظه ای تاریخی است که سربازان شان می توانند از یک ماموریت دشوار و مرگبار بار دیگر به خانه برمی گردند. این بنفسه یک دستاورد است؛ اما فقط برای انگلیس و مردم و مقامات و نظامیان آن کشور و نه لزوما مردم افغانستان، به ویژه ساکنان هلمند.
هلمندی که امروز از انگلیس به میراث مانده، همچنان ناامن است، بالاترین میزان کشت و تولید مواد مخدر را دارد و یکی از کانون های اصلی تولید و توسعه تروریزم در افغانستان است.
آیا نیروهای انگلیسی واقعا نتوانستند با امکانات، تجهیزات، منابع مالی و نیروی آموزش دیده ای که در اختیار داشتند ریشه گیاه مرگبار کوکنار را از سرزمین هلمند برکنند و لانه های تروریزم را ویران کنند؟
پاسخ منفی به این سوال، منتفی است؛ زیرا از اساس غیر منطقی است؛ پس باید تعمدی در کار باشد؛ تا آنها را از این کار بازداشته است.
به این ترتیب، این پرسش مطرح می شود که کوله بار نیروهای انگلیسی در بازگشت از سفر هلمند حاوی چه چیزی بود؟
پیش از جستن پاسخی برای این پرسش، بهتر است بدانیم که درآمد حاصل از مواد مخدر افغانستان بربنیاد گزارش های رسمی، سالانه حدود ۷۰ میلیارد دالر می شود که نزدیک به نیمی از این درآمد، تنها از ولایت هلمند به دست می آید.
طنز تلخ دیگر در این زمینه این است که نیروهای انگلیسی طی این سال ها همزمان با جنگ با تروریزم، رهبری مبارزه با مواد مخدر را نیز بر عهده داشتند.
بنابراین، اکنون می توان با جدیت بیشتری پرسش بالا را بازطرح کرد.
شمار زیادی از کارشناسان معتقد اند که نیروهای خارجی به ویژه انگلیسی ها که در صف مقدم نبرد با تروریزم و مبارزه با مواد مخدر در هلمند قرار داشتند، عملا هرگونه مبارزه جدی با این دو را غیر ممکن کرده بودند؛ زیرا آنها با ایجاد یک چتر امنیتی در انحصار خود، بخش های وسیعی از هلمند که همزمان شاهد توسعه کشت و تولید مواد مخدر و تولید و توسعه تروریزم بود به یک قلمرو ممنوعه تبدیل کرده بودند و به این ترتیب، نه خود با تروریزم و مواد مخدر مبارزه می کردند و نه اجازه چنین اقدامی را به دیگر نیروها می دادند.
در این زمینه شواهد فراوانی وجود دارد از جمله اظهارات افشاگرانه حامد کرزی در سال های آخر قدرت وی. او باری به روزنامه سندی تایمز گفت که اگر نیروهای انگلیسی هفت سال قبل به هلمند نمی رفتند، شاید وضعیت می توانست بهتر باشد.
در مقابل این موضع گیری، سخنان مقام های انگلیسی قرار دارد. به عنوان نمونه دیوید کامرون؛ نخست وزیر انگلیس باری گفت که ماموریت نیروهای این کشور در افغانستان "با موفقیت انجام شده" و اکنون، زمان بازگشتن آنها به خانه است.
آقای کامرون گفت که اکنون "حداقل امنیت" لازم در افعانستان برقرار شده و نیروهای بریتانیایی می توانند با "سربلندی" به کشور خود بازگردند.
او به عنوان نخست وزیر کشوری که سال ها هزاران نیروی نظامی اش را برای یک ماموریت دشوار به خارج از کشورش فرستاده، شاید محق باشد اینگونه سخن بگوید؛ اما برای مردم افغانستان و به ویژه هلمندی ها، این اظهارات، مضحکه ای مهمل و بی مفهوم بیش نیست.
زیرا نه حد اقل امنیت، تامین شده و نه مواد مخدر به حداقل رسیده است؛ افزون بر آنکه مردمان هلمند نیز هیچکدام از رهگذر کاشت مواد مخدر، میلیاردر نشده اند؛ بنابراین، سالانه ۷۰ میلیارد دالر که نیمی از آن به هلمند تعلق دارد، به کجا رفته است؟
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور