دو مَلِک در یک مُلک نگنجد

با این مثل عامیانه؛ ترکیب حکومت وحدت ملی را به چند و چون میگیریم که می گویند:
"دو مَلِک در یک مُلک نگنجد" امروز که خلاف این ضرب المثل دو پادشاه بر یک کشور افغانستان قرار دارند.
و عنقریب کابینه از سوی تیمهای تداوم و اصلاحات دو رقیبی که از جان می گذشتند ولی از رای پاک ملت نه!
از حکومت سهامی بیزاری داشت و گلو پاره می کرد، که " دیگر حکومت سهامی بس" چگونه شد که دور یک کاسه و کوزه گرد آمدند؟
راستی باز همان تعهد و پیمان با مردمی بود که از مرگ نهراسیدند و ایشان را برگزیدند و یانه با رصد دیگران یعنی امریکا و یا زور و جاه طلبی خودشان و یا گریز از تکرار حوادث دهه های آخیر، تن به این سازش دادند؟ (باتوجه به جریان قبل از نتایج)
بنظرم تلفیق هر دو تیم ابتدا در حلقه خود تیم ها انحرافی و نامتجانس است.
به گذشته های افراد و احزاب سیاسی قدرتمند در تیم تحول و تداوم نگاه کنیم جمع محالات را داریم. اشخاصی چون: دوستم، خلیلی، احمدضیامسعود، احدی،....اگر بحث تکنوکرات و جهادی یا تکانه های ویرانگر قومیت مدخل بحث باشد شما این تیم و کامیابی این تیم را چگونه توجیه می کنید؟
چون در حوصله این نوشتار نیست به ایده و عقاید مذهبی و دینی افراد و گذشته های شان بپیچیم به نامتناسب بودن شان اشاره میکنیم کافی است.
تیم اصلاحات و همگرایی نیز حالت خیلی متفاوتی از تیم تحول ندارد فقط با این ممیزی که محوریت جهادگران و اقلیتهای قومی محروم از عدالت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است.
با این قرائت چگونه هر دو تیم می تواند گامهایی درخور عظمت ملی را که درآن حقوق همه متناسب به شعاع وجودی و شایستگی شان باشد، برخواهند داشت.
گذشت دو ماه و اندی از اعلام حکومت مصلحتی نشان داد که هر دو تیم دنبال اشخاصی متعهد و متخصص با روحیه مسئولیت پذیری، نیستند.
پس چگونه می شود که به کابینه و نتایج حاصله از آن دلخوش کرد.
فقط سایه غول جهانی که تشکیل و اعلان کابینه به ایما و اشاره ایشان بند هست، سبب دلخوشی ماست که به گذشته خونین قبل نمی رویم و الّا مرمی ها همه در لوله های تفنگهای شان آماده فیر هست که هرگز چنین مباد!
خداداد فقیهی- ارسالی به خبرگزاری جمهور