۶

طرحی برای امروز؛ نخبگان افغانستان چه باید کنند؟

حسینی مدنی
يکشنبه ۹ ثور ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۲۹
ما باید در طرح عملیِ این خیزش بزرگ، شریک و سهیم شویم. از آغازین گامها در کنار هم باشیم؛ منتظر شما هستیم.
طرحی برای امروز؛ نخبگان افغانستان چه باید کنند؟
مسئولیت نخبگانی که کشور را ترک کرده اند چیست؟

هزاران چهره نخبه افغانستان پس از تسلط طالبان، افغانستان را ترک کرده اند. هرکس تا جایی که توانسته از افغانستان دورتر رفته است. آن عده نخبه های کم بنیه و بی واسطه از مجبوری در ایران مانده اند.
در شرایطی که افغانستان به طالبان ماند؛ ما حالا باید کشور را بین دو گروه تقسیم کنیم: طالبان و نخبگان. چرا نخبگان؟ چون احزاب و محورهای سیاسی، دیگر نیستند؛ اما نخبگان هستند و می توانند احیا شوند.

نخبگان که غالبا گریخته اند چه باید بکنند؟ آیا باید افغانستان را به طالبان رها بکنند؟ آیا حالا که به یک زندگی آرام و امکانات ابتدایی رسیده اند باید افغانستان و گذشته خود را فراموش بکنند؟ آیا باید به همین وضعیت تسلیم شوند و یا می توانند و باید مبارزه کنند؟

 اگر جمعی از نخبگان ما به زندگی و امکانات سوسیال در اروپا و امریکا راضی شده و وطن خود را بدون هیچ مسئولیتی به طالبان تسلیم کرده اند؛ آنها را باید نخبگان بی مسئولیت نامید. من مطمئنم ما نخبگان بی مسئولیت خیلی کم داریم. اما نخبگان و تحصیلکردگانی که در دیار غربت، وطن خود را، زادگاه خود را، مدفن پدران و مادران خود را، تعلقات و احساس نوستالژِیک خود را، خانه و کوچه و شهر خود را، خاطرات خود را، دوستان خود را، مبارزات سیاسی و مدنی خود را نمی توانند فراموش کنند باید کمر به مبارزه آزادیخواهانه، ببندند.

هیچکسی از نخبگان ما توقع بازگشتن و تفنگ گرفتن و جنگ کردن ندارد؛ نیازی هم به تفنگ گرفتن تحصیلکردگان ما نیست. مبارزه کردن، پهلوهای متفاوت دارد و میدان های مختلف و ابزارهای متعدد دارد که می بایست این میدان و این ابزارها را شناخت و از تخصص خود در راستای آزادی وطن استفاده کرد.

عده ای از نخبگان ما بعد عمری مبارزه و زحمت، حالا که به آرامش در هجرت رسیده اند با خود می گویند: ما را بیزار از اوغانستانِ خراب شده؛ بگذار افغانستان به اوغانها و طالب ها باشد. ما خسته شدیم و عطای دیار کابل و بلخ و هرات و بدخشان و بامیان را به لقایش بخشیدیم!
به باور آنها افغانستان آبادشدنی نیست و طالبان آدم شدنی نیستند و مردم ما هم ملت شدنی نیستند. این دیدگاه، بسیار خراب و کشنده و ویرانگر و غیرمسئولانه است. این دسته از نخبگان ما ولو که به زادگاه خود و مدفن بزرگان خود باز نگردند اما حداقلِ کار اینست که در قبال زادگاه و مردم خود مسئولیت پذیر باشند. نیازی نیست هزینه بپردازند اما نیاز هست که در کنار آزادیخواهان وطن خود قرار بگیرند.

حداقل نفرت و مخالفت خود را با طالبان به نحوی و در جایی نشان بدهند. سکوتِ نخبگان؛ خیانت است. عافیت طلبی در این روزهای سخت، خیانت است. خودزنی و تشدید اختلافات درونی در این شرایط، جنایت است. طرح کردن تعصبات نژادی و قومی و محلی در این شرایط، بلاهت و خیانت و جنایت است. بعضی تحصیلکردگان ما به جای طالبان، اختلافات بین خودی ها را دامن می زنند؛ آنها اگر در این شرایط سکوت کنند به مردم خود خدمت کرده اند.
 
نخبگان ما چه می توانند بکنند؟
منظور ما از نخبگان؛ جمیع تحصیلکردگان هوشیار، متخصصان علوم مختلف، اساتید دانشگاه، عالمان دین، متخصصان اطلاعات و تکنالوژی، متخصصان استخبارات و امنیت، تحلیلگران و نویسندگان و روزنامه نگاران برجسته، مدیران رسانه ها و متخصصان تبلیغ و وب و شبکه، متخصصان فضای مجازی، هنرمندان و سینماگران و گرافیست ها، فعالان مدنی و فرهنگیان و ادیبان، سیاستمداران و متخصصان ارتباطات، لابیست ها، صاحبان انجمن و نهاد و مؤسسات، و.... می باشند که دنیایی از قدرت و ظرفیت و توانایی هستند که اگر در مسیر درست مبارزات آزادیبخش قرار بگیرند به همان میزان و سطحی که به انسجام برسند می توانند تغییرات ایجاد کنند.

اگر نخبگان و تحصیلکردگان به انسجام برسند؛ قدرت طالبان در مقابل این قدرت، ناچیز است. قدرت طالبان، تفنگ طالبان است؛ زورگویی طالبان است، اما اگر همه نخبگان ما منسجم شوند، ضمن اینکه ما برخوردار از بال نظامی هستیم؛ قدرت بزرگی در عرصه قلم و رسانه و اطلاعات و روشنگری، قدرت بزرگی در عرصه بسیج کنندگی و ظرفیت سازی، قدرت بزرگی در عرصه سیاست و مدیریت و لابی گری، قدرت بزرگی در عرصه علم و اندیشه و تدبیر و برنامه و قدرت بزرگی در زمینه طالب ستیزی خواهیم داشت که می تواند عرصه را بر طالبان و مدارس جهادی و تفکرات قومی و استبداد قبیلوی آنها بسیار تنگ بسازد.

بنابراین؛ نخبگان ما در گام نخست باید گلایه مندی های تباری و محلی و نژادی خود را به کنار بگذارند؛ در مسیر یک مبارزه ی مشترکِ آزادیخواهانه، اعتمادسازی نمایند و بعد، قلم بردارند.

در گام بعدی، رسانه ها و فضای مجازی را با اندیشه و مبارزه آزادیخواهانه خویش به تسخیر درآورند. از جنایات طالبان بگویند و از فردای پس از طالبان بنویسند. به مردمِ خسته و ناامید، امید مبارزه و انگیزه ی ایستادگی و نافرمانی های مدنیِ ضدحاکمیت طالبان بدهند. هزاران نخبه و تحصیلکرده ما باید با فکر مشترک آزادیخواهانه در کنار هم، فضای مجازی را از اندیشه های ناب و آزادیخواهانه و ضد استبداد طالبانی پُر کنند.

خبرنگاران و روزنامه نگاران ما اطلاع رسانی کنند و تحلیلگران ما روشنگری نمایند. حالا که طالبان تفنگ به دست دارند؛ باید رسانه را از دست طالبان گرفت و قرائت طالبان را زیر سئوال برد و جنایت طالبان را بازگو نمود.

در مسیر مبارزات آزادیخواهانه، هرکسی که مخالف طالبان است، هرکسی مخالف سیستم طالبانی هست، با هر فکر و زبان و قبیله و محله ای، همرزم ماست. خواه جبهه مقاومت ملی و سایر جبهات آزادیبخش باشد، خواه سیاستمدار و رهبر سابق باشد، خواه مجاهد باشد یا ملا باشد و خواه پنجشیری و بدخشی و بغلانی و بلخی و هراتی و مشرقی و قندهاری و کابلی و... باشد؛ باید دستش را به گرمی فشرد و اختلافات و بهانه جویی ها را کنار گذاشت و کار کرد.

لذا باید به هر بهانه ای راهی برای وصل شدن نخبگان پیدا کنیم. در فضایی که به رغم فاصله جغرافیایی، به آسانی می توان از طریق نت و شبکه به همدیگر وصل شد، باید وصل شد و اندیشه ها و مبارزه های فردی را تبدیل به مبارزات جمعی نمود.

باید با آغاز مبارزات آزادیبخش مان، به همه تحصیلکردگان و نخبگانی که از شرایط هجرت، احساس تنهایی و بی انگیزگی پیدا کرده اند انگیزه و میدان بدهیم تا قدرت و خلاقیت آنها را در مسیر آزادیخواهی ببینیم.

حال که طالب، وطن ما را اشغال کرده باید عرصه را برایش تنگ کنیم. حال که طالب، خانه و اداره و آینده ما را از ما گرفته، اجازه ندهیم آب خوش از گلویش پایین برود. حالا که طالب اهیمتی به ما قائل نیست یکبار برای همیشه به طالب بفهمانیم که قدرت واقعی، تفنگ و دستار و شلاق تو نیست؛ قدرت واقعی پیش مردم و در دست نخبگان است. قدرت واقعی، در تخصص و دانشورزی و قلم و تدبیر و همپذیری و اتحاد ماست.

با این اندیشه، همگی ما،همه آزادیخواهان افغانستانی را به رسمیت می شناسیم و در کنارشان قلم می زنیم و بزرگی همه شان را قبول داریم و خود را برابر با همه می دانیم. ما همه در کنار هم همانند سربازان آزادی وطن هستیم. خونخواهان همان سربازانی که وجه المصالحه خلیلزاد و غنی و طالبان شدند و حالا اولاد و والدین شان گرسنه و سوگوار هستند. سکوت ما خیانت است، سکوت ما شراکت در جنایت طالبان است؛ سکوت عین بی مسئولیتی و بی تعهدی و بی مبالاتی است.

اختلاف افکنی داخلی و سرگرم کردن مردم ما در شبکه های مجازی به نزاع و اختلاف داخلی، خدمت به طالبان و تروریسم است و هر آنکس که در این مسیر قلم می زند و سمپاشی می کند؛ نادان است و همپایه ی طالبان و تروریستها، دشمن مردم ما هستند.
 
نخبگان افغانستان از کجا شروع کنند و چه باید بکنند؟
نخبگان ما باید به دور از فشار و تحکّم حلقات و عوامل بیگانه، در خدمت وطن و آینده خودشان باشند.
باید جنبش سراسری آزادیبخش با عضویت نخبگان آزادیخواه ملی ایجاد شود. عضویت در هر حزب و نهاد و تشکل، مستلزم پرداخت حق العضویت بود و هست. اغلب احزاب و نهادهای مردمی، توسط حق العضویت ها سرپای می شدند. نخبگان و تحصیلکردگان ما باید به جنبش سراسری آزادیبخش ملی حق العضویت بپردازند. اما این حق العضویت، پرداخت پول نیست.

حق العضویت نخبگان، نگارش متن، روشنگری، مستندسازی، تبلیغ و مبارزه قلمی و مبارزه کلامی است. هر فردی به تناسب توان و تخصص خود باید در همان رشته ای که بلد است و می تواند، برای وطن خود اقدام کند. اگر فیلمساز است، مستندساز است، نویسنده است، خبرنگار است، عالم دین است، سیاستمدار است، استاد دانشگاه و معلم و مربی است، اگر متخصص تکنالوژی است، دیزاینر است، ورزشکار است، هنرمند است، فعال مدنی است، کارتونیست است، گرافیست است، هرچه که هست باید تصمیم بگیرد در هر روز، یا هر هفته حداقل یک کار، یک اثر، یک نوشته، یک طرح، یک نطق، یک لایف، یک سخن انگیزه بخش، یک روشنگری، یک انتقاد و... انجام بدهد و منتشر کند.
==
اکنون هیچ نیرویی در برابر طالبان نیست. طالبان برای خودشان بدیل نمی بینند و خیلی شادمان و مغرور شده اند. بر مردم و جغرافیا مسلط هستند. در این حالت، فعالیت میدانی برای نیروهای مقاومت ملی سخت است. حالا تنها نیرویی که می توانند در برابر طالبان قرار بگیرند؛ نیروی نخبگان افغانستان است. چرا؟ چون هم فکر دارند، هم میدان برای مبارزه در اختیار دارند، هم توانمندیِ تغییر دارند.

اولین لازمه این تغییر، تغییر سیستم و میدان جنگ است. تغییر سیستم جنگی از تفنگ به قلم. آوردن جغرافیای جنگ از کوهها و دره ها به فضای قلمی و رسانه ای و تکنالوژی و شکست دادن طالبان در میدان فرهنگ و مطبوعات و رسانه و افکار عمومی. طالبان از افکار عمومی هراس دارند. از نافرمانی مدنی می ترسند، از مطالبه گری وحشت دارند، ریشه طالبان را نهایتا باید مردم بخشکانند؛ همانطور که همین مردم بودند که با بی تفاوتی شان پشت اشرف غنی را خالی کردند.

طالبان باید در این وادی بزرگ شکست بخورند. افکار عمومی، طالبان را خورد می کند و مردم را مطالبه گر، عصیانگر، انقلابی و تحول خواه می سازد. و چون قدرت از مردم است؛ نافرمانی های مدنی، آغاز قدرتنمایی مردم است. وظیفه نخبگان ما این است که شرایط را گام به گام از مرحله روشنگری تا مرحله انگیزه دهی تا مرحله مطالبه گری و تا مرحله نافرمانی مدنی و تا مرحله انقلاب سراسری و تا مرحله سرنگونی حاکمیت طالبان و تا برنامه مدوّن برای نظام فراطالبان به پیش ببرند.
 
نخبگان ضمن آنکه نباید انگیزه و روحیه خود را از دست بدهند؛ نباید اجازه بدهند که مردم نیز روحیه و انگیزه خود را از دست بدهند و مردم نباید تصور کنند که همه چیز تمام شده؛ و باید آینده خود و مطالبات خود را بر اساس ساختار طالبانی تنظیم کنند.

روحیه ی نخبه های ما اگر دچار سستی و مرگ شود، مرگ ملت و آینده ی ما قطعی است.
نخبگان ما نباید فقر و نان و نگرانی شان را بهانه ای برای سکوت و خاموشی و کم تحرکی شان کنند.
تغییر باید از درون آغاز شود و این تغییر باید توسط نخبگان آغاز و توسط مردم به سرانجام برسد.

گردش کار در بین نخبگان باعث می شود که قدرت بین نخبگان تقسیم شود، کسی بالاتر از کسی نیست اما کسی مؤثرتر است که فعال تر و بافکرتر و باجذبه تر است. ما در این سیستم نخبگانی، چیزی بنام رهبر و رهبرزاده و ثروتمند و فقیرزاده نداریم. همه برابر و در یک مسیر مشترک مبارزه می کنیم.

ما باید در طرح عملیِ این خیزش بزرگ، شریک و سهیم شویم. از آغازین گامها در کنار هم باشیم؛ منتظر شما هستیم.
 
حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور
Madany14@yahoo.com
 
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


رحیم احمدی
Iran, Islamic Republic of
این دیدگاه که راه امروز ما راه مبارزه نخبگانی است اتفاقا راه درست و بجایی است. اگر بپذیریم که درگیری مسلحانه با توجه به وضعیت کنونی اقوام در کشور و تحولات جهانی که بر سیاست قدرت‌ها در افغانستان تاثیر گذار بوده راه پر هزینه ای است که نمی توان بر اجرای آن خوشبین بود. راه درست دقیقا همین است. قدرت نخبگان!
اتفاقا ترس اصلی طالبان بیشتر از هر چیزی قدرت نرم نخبگان است. فکر می کنید بستن دانشگاه‌ها، ممنوعیت تحصیل دختران و... همه دلالت به این دارد که ترس اصلی طالبان از همین ناحیه است. فقط پاشنه آشیل نخبگان تشتت، پراکندگی و بی برنامه گی ناشی از سرعت تحولات کشور بوده. در این دو سال نخبگان دچار نوعی سردرگمی بوده اند. باید کمی وقت داد تا نخبگان فرهنگی و سیاسی خود را بازیابی کنند.
با این وجود اگر قرار است تغییری هم در مناسبات کشور بوجود بیاید هم باید از همین رهگذر باشد. این راه آسان ترین راه خواهد بود. هرچند دشواری‌هایی زیادی برای اهل علم و فن خواهد داشت ولی هر تغییری از یک قدم کوچک شروع خواهد شد.
موفق باشید
مدنی
Iran, Islamic Republic of
درود بر شما احمدی عزیز
امیدوارم همه ما مشترکا در این مسیر فعالیت داشته باشیم
سید عیسی
Netherlands
رمز پیروزی مردان وحدت است
اتحاد خلق را نتوان شکست
گرشوی خواهی به پیروزی قرین
وحدتی باید چوصد آهنین
بی تردید نخبه گان وآگاهان وصاحبان قلم واندیشه در میان جامعه و مردم نقش اساسی وتعین کننده دارند.
واگر نخبه گان وقلم بدستان وصاحبان خرد و اندیشه ما از هر تیره وتبار ، باهر ابزار و امکانات فکری و فرهنگی که در اختیار دارند یک صف واحد درمقابل دشمن مشترک تشکیل دهند وبایک عزم واراده آهنین در کمترین زمان ممکین کمر دشمن را می شکنند .
واین یک ایده ونظر وابتکار بسیار مثبت و مبارک وامید بخش است که آقای مدنی محترم ومعزز طرح کرده است .
Iran, Islamic Republic of
سلام جناب استاد صابری
فرمایش شما صحیح است. انشالله همه تحصیلکردگان ما متحدانه فعالیت کنند
Iran, Islamic Republic of
این طالبان ازمردم افغانستان حمایت نمیکندالان مردم شعیه راتوی مسجد ازپشت سرش باعسله میکشت به طالبان نمیشه اعتمادکردمردم شعیه عسله ازخودش ندارد کشورهاسفارت طالبان توی کشورش گذاشته طالبان فقط فکر طالبان خودش مثل اسرائیل است الان دانشگاه درب بسته کرده تادختران نرودخانه زندانی باشدمردان ریش تراش دادن ممنوع است نظافت نمیخاداین طالبان طالبان ازمردم افغانستان نیست کشوربه زورگرفت بعدامریکایی هاالان مردم اعتراض کردند حقوق بازنشستگی مردم را نمیده طالبان
Iran, Islamic Republic of
انشالله باسرنگونی ظالمان باهمکاری نخبگان :متشکرم آقای مدنی از خداوند متعال توا فقات جنابعالی را مسلت داریم
Afghanistan
حسینی صاحب اصلا شما از خارج مقاله و طرح میدهید شما دور از حقیقت و طن هستید چی فشار طالب به مردم اورده ایا اولاد این وطن را جوقه جوقه مثل جنایت کاران همچو غنی محقق دوستم عطا بچه ربانی ان خونخوران و پول اندوزان قصر ها به کشتار گاه می برد ایا مثل انها قصر و سرای ها جور می کند قتح
مدنی
Iran, Islamic Republic of
شما می توانید سکوت کنید و می توانید در خدمت طالبان باشید. این طرح هیچ خطری متوجه مردم ما نمی کند
Iran, Islamic Republic of
کشوری نیست ازمردم افغانستان حمایت کنند دربرابر طالبان الا
نادر جعفری
Iran, Islamic Republic of
یکجا کردن نخبگان بخصوص دانشگاهیان مهاجر در زیر یک چتر کمی سخت است. رنج مهاجرت برای بسیاری هنوز سخت است با وجود این که بعضی از فعالین مدنی، اهالی رسانه و دانشگاهیان جسته و گریخته مطالبی در فضای مجازی می نویسند اما بهتر آن است که این نخبگان شبکه هایی همراستا با هم ایجاد کنند و بعضی برنامه های کلان مشترک را از طریق فضای مجازی پیاده و همفکری کنند.
ایجاد چنین شبکه هایی در هر کشوری که مهاجرین هستند ابتدای فعالیت کارساز نخبگان خواهد بود.
United States
دنیای مجازی کدام جایی را نمیگیرد. فقط مثل چیغ پرنده های کوچک در هوا است. اما پرنده های بزرگ شکارچی امده و هر کاری بخواهند میکنند. تعصبات مانع بزرگ یکجا شدن نخبگان است. در حالیکه هر کسی به نغع خود نخبگان را تعریف میکند. تا که مذهب و دین در راس سیاست باشد هیچ کاری شدنی نیست. بنام دین و مذهب همه را سرکوب میکنند و غربی ها مهارت زیاد دارند که چطور تحت نام مذهب و دین مردم ار استثمار کنند.
Canada
سلام تشکر از شما، موفقيت شما را درتمام امورات زندگی ازخداوندکریم خواهانم
South Africa
درود به شما بسیار عالی پیشنهاد کردید
معین
Germany
جناب مدنی‌ صاحب درود،
من موافق این طرح مقبول هستم.
Iran, Islamic Republic of
شما همینکه زاییدهاید بزرگ کنید نمی‌خواهد بفکر نخبگان افغان باشید
مدنی
United States
ما به فکر نخبگان افغان نیستیم. نخبگان افغان فعلا حاکم کشور هستند. ما راجع به نخبگان افغانستان گپ می زنیم
نورهادی
Iran, Islamic Republic of
جناب مدنی صاحب ، مقاله ی زیبا مانند گذشته با محتوای عالی از شما را خواندم .
حال وظیفه نخبگان است تا در میدان عمل در مسیر خواسته های معقول مردم حرکت کنند خود را معرفی کنند که کی هستند و ‌چکار ه ؟

خداوند توفیق عمل نصیب بگرداند .
United States
نخبگان باید تعریف داشته باشند.
United States
نخبگان و غیر نخبگان همه را امریکایی ها و اروپایی ها به یغما بردند. بیست سال سرمایه های معادن خاص و گرانقیمت را دزدیدند و در خاتمه مردم را به ترورستان قرار گفته خود شان فروختند و نخبگان همه عرصه ها را هم دزدیدند. امارت اسلامی فقط خود و تصامیم خود را ارزش میدهند به دیگر مردمان هیچ ارزش نمی دهند اگر منحیث یک مستخدم همرایشا ن کار کنی ، همرایت مشکل ندارند اما اگر نظر بدهی ارزش برایتان نمی دهند.
United States
در افغانستان انگیزه تعصب قومی و مذهبی به اوج خود رسیده است. اما کسی اظهار نمی کند.
United States
حدس زده میشود که یکی از شرایط تعامل امریکا با امارت اسلامی خروج مخالفان ذهنی امارات اسلامی از کشور باشد. در ین هدف منافع امریکاییان و امارات نهفته است . اول سرمایه معنوی و توان بشری کشور بطرف غرب و امریکا میرود و دوم مخالفین امارت اسلامی از کشور خارج میشود و دیگر مزاخمت عملی کرده نمی توانند . فلسطینی ها و ایرانی ها سال های زیاد میشود که در خار ج کشور شان اند و فعالیت های شان کدام جایی را نمی گیرد.
United States
اگر اکثریت مردم همین امارت اسلامی را بخواهند و کشور های قدرتمند جهان هم با امارت اسلامی تعامل را به نفع خویش بدانند این جامعه روشنفکران اقلیت چه خواهند کرد؟
United States
اگر مردم بخواهند و اگر کشورهای قدرتمند جهان با طالبا تعامل کند و اگر طالبها آدم شدنی باشند و آدم شوند حتما به جامعه اقلیت روشنفکران هم نیاز نمی باشد. حالا چی کنیم که طالب آدم نمیشه؟
عبدالرئوف بهرامی
United States
طرحی خوب است موفق وپیروزباشید
فرهاد فرامرز
Finland
سلام به شما از یاد داست خوب تان
با همه حرف‌های تان موافقم
فقط یکجا، که گفتید سیستم جنگ باید تغییر کند؛ از تفنگ به قلم...موافق نیستم. این باید بود که با یک دست تفنگ و با دست دیگری قلم. تفنگ و قلم می‌توانند در هردو میدان همدیگر را کمک کنند. در برابر رژیم گروه طالبان حذف تفنگ منطق چندانی ندارد.
عبدالرحمن احمدی
United States
چهل سال این ملت بازیچه دست این و آن بوده همه به نوبه خود بر این ملت ستم روا داشته چه نخبگان بوده چه کادر های علمی چه نظامی و چه غیره حالا چند وقتی میشود که ملت نفسی راحتی را استشمام کرده و شما باز میخواهید که آرامش را از این ملت رنج دیده بزدایید ما هم مسولیت داریم در قبال ملت و وطن خود اما نه آن گونه که باز وارد یک فصل جدیدی از جنگ های خانمان‌سوز شویم
United States
مشخص است که این طرح موجب سوزش طالبان شده است
Iran, Islamic Republic of
به نظر من افغانستان به یک فرد دلسوز و وطن پرست که از تمام جوانب مورد قبول همه ملت قرار داشته باشد نیاز دارد تا افغانستان را از این منجلاب بیرون کرده و یک کشور قدرت مند با مردم متحد و یکپارچه به جهان معرفی کند که دیگر هیچ کشوری افغانستان را به دیده ای خانه بی در و پیکر نگریسته و هر چه خواست انجام دهد محال است که با این طرح‌ها بتوان افغانستان را از این معضل نجات داد .
بصیراحمد محمدی
Iran, Islamic Republic of
بحث شما یک بحث علمی و آکادمیک است و سرنوشت یک ملت به دست نخبگان آن قابل تغییر است.
وحدت و اتحاد در بین نخبگان یک امر ضروری و لازمه یک جامعه مدرن و توسعه یافته است. و نخبگان و تحصیلکردگان کشور هنوز در گیر و دار اندیشه قومی و سمتی خود گیر مانده و عده محدود تفکر و جهانبینی وحدت ملی و طرفدار ساختن کشور توسعه یافته است و هنوز شعور نخبگان افغانستان و تحصیلکردگان به یک فکر واحد که سازنده افغانستان واحد باشند نرسیدند.
چون تجربه چهل سال گذشته نشان داده، و اکثرا نخبگان دانشگاهی و حوزه علوم اسلامی بودند که در چهل سال گذشته، هنوز بدبختی های آنها را مردم تحمل می کنند و انها نبودند که با تجمعات سیاسی و حزبی خویش کشور را به خاطر منافع قومی و سیاسی خود به جنگ داخلی سوق داده اند و هر گروه و تجمعات خود را به یک کشور وابسته ساختند. و از این وابستگی هرکشور در جهت منافع خود اختلافات سیاسی، مذهبی و غیره را تا حال دارند دامن می زند.
چون نخبگان هم وابسته جامعه سنتی مثل افغانستان است. من هم با شما هم عقیده هستم که باید با ایجاد همفکری و اتحاد سیاسی و بیداری جامعه و آزادی کشور نلاش کنیم و افغانستان توسعه یافته را که آزادی بیان رشد علمی، اقتصادی و فناوری لازمه یک جامعه مدرن است نیز در کشور شکل گیرد. و جامعه علمی و نخبگان به قدرت برسند تا حاکمیت قانونمند داشته باشند
حمزه
Iran, Islamic Republic of
بسیار عالی.سخنان ارزشمندی مطرح کردین اگر چنین کاری انجام شود انشاءالله که جواب خواهد داد به امید پیروزی
سید علی هاشمی
United States
متنی زیبا و وحدت ساز بود، خدا قوت
هارون امیرزادی
United States
اتحاد نخبگان هرچند که مشکل است ولی بسیار راهگشا خواهد بود. اینکه پیشنهاد کردین تحصیلکرده ها و نخبه ها هر روز و هر هفته تحلیل و روشنگری داشته باشند یک ضرورت است. ما در کنار شما هستیم
United States
دیگر از دمو کراسی و حقوق بشر صحبت نکنند. حامی درجه اول دموکراسی نظام و مردم افغانستان را بخاطر رقابت با روسیه و چین به طالبان تسلیم و فروخت. فقط بخاطر اینکه گروه های افراطی مذهبی در اسیای میانه و چین هم سر قدر ت ایند و در سرحدات روسیه و ایران پرابلم ها را خلق کند. ایا دموکراسی همین است؟
حسام الدین طالقانی
Iran, Islamic Republic of
جناب مدنی عزیز!
به موضوع بسیار جدی اشاره کردید. تعقیب و پیگیری آن، سازنده است
در جامعه که تعصب باشد.وحدت هیج امکان ندارد. همه دروغ میگویند و از حقیقت چشم پوشی میکنند. هر زملنی که یک‌پشتون به تاجک رای داد و یک تاجک به هزاره رای داد آنوقت نخبه و نخبگان مفهوم دارد.
در بیست سال دروغ گفتند. دزدی کردند.در صد قدمی ارگ‌کثافات بیداد میکند. کمیشن کاران تدارکات ملی بازار گرمی داشتند . ریس جمهور رشوت میخورد. وزیر رسوت میخورد.قاضی و سارنوال رشوت میخورد. هزار هابلند منزل غیر قانونی اعمار شد. کشت مواد مخدر به بالاترین حد رسید. از دست همین نخبگان غرب گرا
پربازدیدترین