جنگ در زمین، کمک از آسمان

شماری از نمایندگان شرق افغانستان در مجلس می‌گویند که داعش و طالبان در مرز با پاکستان از طریق هلیکوپتر اکمال می‌شوند.

سخی مشوانی؛ نماینده کنر در مجلس گفت:"مراکز داعش در مناطق سرحدی ولایت کنر از طریق هوا اکمال می‌شوند تا افراد این گروه فعالیت‌های‌شان را در سطح این ولایت گسترش دهند".
آقای مشوانی با اشاره به اینکه کنر به لحاظ استراتژیک برای ناامن سازی ولایت‌های کنر و نورستان خطرناک است، افزود که نیروهای امنیتی باید دست به کار شوند و این تهدید را رفع سازند.

حضرتعلی؛ نماینده ننگرهار هم گفت:"داعش و طالبان در سرحدات ولایت‌های مشرقی با پاکستان طوری اکمال می‌شوند که نیروهای امنیتی افغانستان آنگونه اکمال نمی‌شوند."
او گفت که اگرچه افراد وابسته به داعش در ننگرهار توسط نیروهای امنیتی سرکوب شده اند؛ اما آنان در سرحدات تقویت می‌شوند و با چنین زمینه سازی‌ها، هر لحظه زندگی مردم مشرقی تهدید می‌شود.

پیش از این نیز ادعاهایی از سوی برخی نمایندگان شرق کشور مبنی بر اکمال گروه داعش از طریق هوا در مجلس مطرح شده بود.
این در حالی است که دولت اخیرا اعلام کرد که یک عملیات گسترده نظامی را بر علیه تروریزم در مناطق ناامن شرقی و جنوبی، راه اندازی کرده است.

با این وصف، کمک های آسمانی و امدادهای غیبی به تروریزم، بر بنیاد آنچه از سوی نمایندگان ولایت های شرقی مطرح شده، همچنان ادامه دارد و در این میان، سکوت و بی تفاوتی معنادار نیروهای خارجی مستقر در افغانستان در این زمینه، بر ابهام و پیچیدگی این مسأله افزوده است.

اگرچه گفته می شود که «هلیکوپترهای ناشناس» در مناطق مرزی افغانستان با پاکستان که از دیرباز به اینسو، حاشیه امن تروریست های بین المللی محسوب می شود، برای تروریست ها، کمک های مالی نظامی، تسلیحاتی و تدارکاتی ارائه می کنند و این امر، شاید بدان معنا باشد که پاکستان نیز یکی از مجریان این پروژه است؛ اما با وجود حضور سنگین و همه جانبه نیروهای خارجی و مدل «امنیت بالونی» آنها در افغانستان، استمرار بلامانع و آزادانه این کمک ها، هرگز توجیه پذیر نیست.

نیروهای خارجی، در این باره مسؤول اند و باید به پرسش ها و ابهام های موجود، به گونه شفاف و صریح پاسخ بدهند.
آنها بدون تردید، از تجهیزات و قدرت تکنولوژيک پیشرفته و پیچیده ای برای کنترل حریم هوایی افغانستان در دورترین نقطه این آب و خاک، برخوردار اند؛ بنابراین، بی خبری آنها از کمک های هوایی به تروریست ها، موضوعی نیست که کسی آن را بپذیرد.

دولت مرکزی و نهادهای امنیتی نیز مسؤولیت دارند تا در این باره، تحقیقات وسیع، جدی و همه جانبه انجام دهند.
طرح مکرر این موضوع در نشست های علنی مجلس نمایندگان از سوی وکلای چندین ولایت شمالی، مرکزی، شرقی و غربی کشور، به معنای آن است که در این زمینه، واقعیت های غیر قابل انکاری وجود دارد و این یک پروپاگندای رسانه ای به منظور تخریب و تضعیف وجهه دولت و نیروهای خارجی مسلط بر افغانستان نیست.

با این حساب، انتظار می رود دولت در این زمینه به صورت جدی، وارد عمل شود و به ابهام ها و پرسش های مطرح در خصوص امدادهای آسمانی به تروریست ها، مسؤولانه پاسخ بدهد.

شاید در سایه این اقدام، پرده از چهره آلوده و دست های جنایت پیشه تروریست های قدرتمند درون نظام نیز برداشته شده و به این ترتیب، یکی از پیچیده ترین گره‌گاه های مبارزه با تروریزم در افغانستان، باز شود. البته لازم به ذکر نیست که این رویداد، نیازمند اراده صادقانه و تعهد عملی واقعی رهبران حکومت است و تا زمانی که چنین اراده و انگیزه و تعهدی به وجود نیامده، انتظار نمی رود رشته خواب هایی که تروریست ها و حامیان هوایی و زمینی آنها برای افغانستان دیده اند، به زودی از هم گسسته شود.

بدیهی است که دلیل دست نیافتن نیروهای امنیتی به یک پیروزی قاطع و قوی در برابر تروریست ها، علیرغم پیشرفت ها و پایمردی های ملموسی که در جنگ های رویارو با تروریزم در عرصه میدانی، به دست می آید نیز دوگانگی مدهشی می باشد که بر کلیت پروژه ضد تروریزم در افغانستان، سایه افکنده است.

تروریست ها در زمین از سوی نیروهای امنیتی، سرکوب می شوند؛ اما اندکی بعد، به یمن امدادهای غیبی «هلیکوپترهای ناشناس» بار دیگر احیا شده و مناطق تازه آزادشده را بازپس می گیرند.

این بازی تا زمانی ادامه پیدا خواهد کرد که حضور و سلطه قدرت های بیگانه در افغانستان، نیاز به توجیه داشته باشد؛ اما این چیزی نیست که با منافع بزرگ و امنیت ملی افغانستان، سازگار باشد.

مجلس نمایندگان می تواند با استناد به ادعاهای مطرح شده از جانب اعضای خود، دولت و مسؤولان امنیتی را تحت فشار قرار دهد تا در این خصوص، پاسخ بدهند. این در حال حاضر، کاربردی ترین کارابزاری است که برای پاسخگو کردن نهادهای غیر مسؤول حکومتی، در اختیار مردم و نمایندگان مجلس قرار دارد.

محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور