نشنال اینترست: منطقه‌ای استراتیژیک در هند که چین ادعای مالکیت بر آن را دارد

ساروش بانا در نشنال اینترست نوشت: انتقادات چین علیه سفر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان امریکا به تایوان، شامل فعالیت‌های نظامی است که به هیچ درگیری تمام عیاری با قدرت‌های غربی به رهبری ایالات متحده ختم نمی‌شود. اما این فقط تایوان نیست که باید نگران باشد. در این شرایط هند باید به طور فزاینده‌ای نسبت به چین محتاط باشد. چین احتمالاً انتقام خود را با ضربه زدن و نه اشغال کامل این همسایه خواهد گرفت تا باعث تحریک و درگیری با غرب نشود.
در ادامه این مطلب آمده است: در جریان گفتگو‌های دوجانبه ویژه در سطح نظامی در ۶ آگیست، تنها چند روز پس از سفر پلوسی به تایوان، نمایندگان هندی نسبت به نقض حریم هوایی هند توسط چین و اقدامات در نزدیکی خط مورد مناقشه ۳۴۸۸ کیلومتری کنترل واقعی (LAC)، مرز هیمالیا، اعتراض کردند؛ که دو قدرت آسیایی مجهز به سلاح هسته‌ای را از هم جدا می‌کند.
در حالی که پس از درگیری خشونت‌آمیز با سربازان هندی در منطقه پانگونگ تسو (دریاچه) در ماه می ۲۰۲۰، بیش از ۵۰ هزار سرباز ارتش آزادیبخش خلق چین به اشغال بخش‌هایی از بخش شرقی قلمروی اتحادیه لاداخ متعلق به هند در شمال غربی LAC ادامه می‌دهند. چین جبهه‌های بیشتری را در امتداد ایالت‌های مرزی هند یعنی اوتاراکند، آروناچال پرادش و سیکیم باز می‌کند.
جسارت چین زمانی بیشتر شد که چند روز پس از کشته شدن بیست سرباز هندی توسط ارتش چین در شرق لاداخ در ۲۰۲۰ - اولین درگیری مرگبار از زمان جنگ چین و هند در سال ۱۹۶۲ - نخست وزیر نارندرا مودی گفت: "هیچ متجاوزی در داخل مرز‌های هند حضور ندارد و هیچ پستی در اختیار کسی نیست.» مودی نه تنها از معرفی چین به عنوان متجاوز اجتناب کرد، بلکه از مطرح کردن این موضوع با رئیس جمهور چین، شی جین پینگ هم خودداری کرد کاری که بسیاری از هندی‌ها معتقدند به کاهش تنش‌ها کمک می‌کند.
چین تابستان ۲۰۲۰ را به عنوان زمان حمله خود انتخاب کرد، زیرا هند به شدت از کرونا آسیب دیده و آسیب پذیری نظامی‌اش هم بیشتر شده بود. با استقرار نیرو‌های دو طرف در مقابل یکدیگر در بیابان متروک، اما استراتیژیک هیمالیا بزرگ، تنش‌ها اکنون به اوج رسیده، چین با عملکرد تهدیدآمیز خود شرایط را به سمت نقطه اشتعال سوق می‌دهد.
چین اکنون برنامه ریزی کرده است تا طی هشت سال آینده بیش از ۱۰۰ هزار تبتی را از منطقه خودمختار تبت شمالی (TAR) به شاننان یا لوکا، ولایت جنوب شرقی TAR جابجا کند و ادعا می‌کند که این اقدام برای دور کردن مردم از «آب و هوای سخت و شرایط زندگی نسبتاً عقب مانده است». با این حال، پیامد عملی آن پایان شیوه زندگی تبتی و ورود مردم به یک زندگی کاملاً بیگانه است.
لوکا در نزدیکی مرز با آروناچال پرادش، ایالت شمال شرقی هند قرار دارد که در حاشیه شرقی LAC در مقابل TAR قرار دارد و چین آن را "بخش ذاتی" قلمرو خود می‌داند و آن را زنگنان یا "تبت جنوبی" می‌نامد. چین از زمانی که تبت را در سال ۱۹۵۰ ضمیمه کرد، بخش بزرگی از جنوب خود را تا مرز‌های هند گسترش داده و متعهد شد که آروناچال را - در صورت لزوم - به زور بازپس گیرد، همانطور که قول داده بود تایوان را بازپس گیرد.
هند با بیان اینکه آروناچال «همیشه بخشی جدایی ناپذیر از هند بوده و خواهد بود»، ادعای چین را رد کرده است. به طور مشابه، تایوان معتقد است کشوری مستقل بوده و نیازی به اعلام استقلال ندارد. اولین رئیس جمهور زن آن، تسای اینگ ون، معتقد است که کشورش "هر کاری که لازم باشد" برای دفاع از خود انجام خواهد داد.
شی جین در یک سفر سه روزه اعلام نشده به ژیزانگ (نام چینایی تبت)، نزدیک مرز آروناچال سفر کرد - اولین دیدار رسمی از این دست توسط یک رهبر چین در ۳۰ سال گذشته. نی‌اینگ‌چی اکنون با یک قطار سریع‌السیر به لهاسا متصل شده و به گفته سخنگوی حزب کمونیست چین، مأموریت آن حمل‌ونقل نظامی و جابجایی نیرو و اسلحه است.