به گزارش
خبرگزاری جمهور، قاسم جومارت توکایف، رئیسجمهور قزاقستان، در مقالهای که برای روزنامه امریکایی «هیل» نوشته، اظهار داشت که برقراری ثبات در افغانستان تحت حاکمیت طالبان برای توسعه و پیشرفت منطقه آسیای میانه امری «ضروری» است.
وی افزود که قزاقستان برای ادغام افغانستان در ساختارهای اقتصادی و تجاری منطقه تلاشهای گستردهای انجام داده است.
توکایف در این مقاله با اشاره به انزوای کنونی افغانستان، خاطرنشان کرد: «تا زمانی که یکی از همسایگان ما در انزوا باقی بماند، منطقه نمیتواند از ظرفیت کامل خود بهرهمند شود.»
وی همچنین تأکید کرد که تعامل با طالبان نمیتواند «از پشت میزهای دورافتاده بروکراسی جهانی» محقق شود و نیازمند همکاری کشورهایی است که شرایط منطقهای را بهخوبی درک میکنند.
رئیسجمهور قزاقستان در ادامه به تلاشهای کشورش برای حمایت از افغانستان تحت حاکمیت طالبان اشاره کرد و گفت: «ما کمکهای بشردوستانه ارائه کردهایم و از برنامههای آموزشی برای جوانان افغان حمایت کردهایم.» او بدون نام بردن از کشور خاصی، بر ضرورت همکاری با طالبان در چارچوب سازمان ملل تأکید کرد.
قزاقستان از جمله معدود کشورهایی است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۱۴۰۰، روابط دیپلوماتیک، سیاسی و اقتصادی خود را با این گروه تقویت کرده است.
در جوزای سال گذشته، توکایف نام طالبان را از فهرست گروههای تروریستی قزاقستان حذف کرد. پس از این اقدام، رسانههای قزاقستانی از توافق میان مقامات طالبان و قزاقستان برای افزایش حجم تجارت دوجانبه تا سقف سه میلیارد دالر خبر دادند.
بر اساس ادعای نورالدین عزیزی، وزیر تجارت و صنعت طالبان، حجم مبادلات تجاری میان افغانستان و قزاقستان در سه سال اخیر ۳۲ درصد افزایش یافته است. این امر نشاندهنده عزم قزاقستان برای گسترش همکاریهای اقتصادی با افغانستان تحت حاکمیت طالبان است.
توکایف در مقاله خود همچنین بر اهمیت نقش سازمان ملل در هماهنگی تلاشها برای تعامل با طالبان تأکید کرد و خواستار رویکردی عملگرایانه برای پایان دادن به انزوای افغانستان شد.
وی افزود که قزاقستان بهعنوان یک کشور منطقهای، آماده است تا نقش فعالی در این زمینه ایفا کند.
این اظهارات در حالی مطرح میشود که جامعه جهانی همچنان در مورد نحوه تعامل با طالبان دچار اختلافنظر است. برخی کشورها خواستار بهرسمیتشناختن مشروط طالبان هستند، در حالی که دیگران بر لزوم رعایت حقوق بشر، بهویژه حقوق زنان و اقلیتها، بهعنوان پیششرط هرگونه تعامل تأکید دارند.