در دو روزی که اینترنت و خطوط مخابراتی در هرات، فراه، بادغیس و غور بهطور کامل قطع بود، غرب افغانستان به سکوتی بیسابقه فرو رفت.
به گزارش
خبرگزاری جمهور، خیابانها، که همیشه مملو از جنبوجوش و هیاهوی مردم بود، حالا ساکت و خالی به نظر میرسیدند.
حتی بازرسیهای طالبان، که معمولا در هر گوشه شهر دیده میشوند، برای مدتی ناپدید شده بودند؛ گویی شهر یک نفس عمیق کشیده و سپس فرو رفته بود در سکوتی شبیه خواب زمستانی.
در بازارها، خبری از صفهای همیشگی صرافیها و دکانها نبود. دوکانها نیمهباز یا کاملا تعطیل شده بودند.
مردمی که همیشه با موبایل و تماسهای تلفنی زندگی روزمره خود را مدیریت میکردند، حالا مجبور بودند برای سادهترین کارها، کیلومترها راه بپیمایند.
یک پیام کوتاه، یک درخواست خرید یا انتقال پول، حالا به یک سفر پرچالش تبدیل شده بود.
فراه و هرات، که در قلب تجارت غرب افغانستان قرار دارند، برای دو روز به سکوتی تقریبا مطلق محکوم شدند.
در خیابانهای هرات، حتی صدای موتورسیکلتها کمتر شده بود؛ مردم با نگاههای مضطرب و گاهی سرگردان، در جستجوی راهی برای رساندن پیامهای خود بودند.
بانکها و صرافیها بسته بودند و ادارات دولتی، که حتی در دوران پرتنش طالبان نیمه فعال باقی میماندند، عملا تعطیل شده بودند. زندگی روزمره که همیشه با شبکههای دیجیتال تنیده شده بود، حالا بدون دسترسی به اینترنت و تلفن، متوقف شده بود.
در فراه، مردم برای تهیه دارو و انجام کارهای ضروری مجبور بودند مسیرهای طولانی را طی کنند.
خانوادهها برای یک خبر ساده یا اطلاعرسانی مجبور بودند به روستاها و محلات دیگر بروند. موترهای باربری و حمل کالا متوقف شده بودند و همه معاملات روزمره به تعویق افتاده بود. در این شرایط، حتی خود طالبان نیز گرفتار خاموشی ارتباطات شده و فعالیتهایشان در ادارات محلی تقریبا متوقف شده بود.
بادغیس و غور نیز وضعیتی مشابه داشتند. بازارهای خالی، خیابانهای آرام و ادارات نیمهباز یا تعطیل، تصویر شهرهایی را ترسیم میکرد که گویی از حرکت بازایستادهاند. مردم با اضطراب و سردرگمی سعی میکردند کارهای ضروری خود را انجام دهند، اما هر اقدام سادهای نیازمند تلاش و زمان چند برابری بود.
دو روز خاموشی، نشان داد که شبکههای دیجیتال و مخابراتی برای زندگی امروز مردم افغانستان، دیگر یک کالای لوکس نیستند، بلکه ستون فقرات تعامل اجتماعی و اقتصادیاند.
این دو روز، تجربهای بیسابقه برای مردم بود. سکوت شهرها، توقف ادارات و بازارها، و حتی کاهش فعالیت طالبان، همه نشان میداد که بدون اینترنت و تماس تلفنی، زندگی مدرن تقریبا غیرممکن میشود.
مردمی که همیشه با سرعت اطلاعات و ارتباطات زندگی میکردند، حالا برای سادهترین کارها مجبور بودند به شیوههای سنتی و طاقتفرسا روی آورند.
هرات، فراه، بادغیس و غور برای دو روز، شهرهای مردهای شدند؛ سکوتی که نهتنها فضای فیزیکی شهر را تسخیر کرده بود، بلکه ذهن و روح مردم را نیز در خود فرو برده بود. دو روز خاموشی، یادآور این حقیقت بود که زندگی دیجیتال امروز، بدون شبکههای ارتباطی، به سرعت در سکوت و توقف فرو میرود.
کلید همه اینها در دست طالبان بود!
خبرگزاری جمهور - ولایت هرات