نقدی بر بیانات حمدالله محب

 
حمدالله محب مشاور جدید شورای امنیت در سوم ماه حوت دفتر شورای امنیت ملی وقت را "کودکستان" نامید و از سوی دیگر شک خود را نسبت به وفاداری کادرهای این دفتر آشکار ساخت. این دیدگاه لازم است اندکی مورد کنکاش قرار گیرد.
 
صرف نظر از سایر توانایی ها، دو ویژگی محمدحنیف اتمر فوق‌العاده ارزش دارد. یکی در تهداب‌گذاری ادارات، فکر او بسیار خوب کار می‌کرد. دوم در بخش منابع بشری افراد با ظرفیتی را گرد آورده بود. زمانی که اتمر مشاور امنیت ملی شد، دفتر شورای امنیت ملی یک واحد اجراییوی بود که فقط به امور اوپراتیفی مربوط به رئیس جمهور فعالیت داشت. شورای امنیت ملی که بر اساس فرمان رئیس جمهور کرزی ایجاد شده بود، نه لایحه وظایف داشت و نه هم حدود و ثغور آن معلوم بود. آقای اتمر وقتی مشاور امنیت ملی شد، کارمندان این دفتر را برکنار نکرد، بلکه مسیر آنان را مشخص‌ ساخت. اگرچه چند تن از همکاران جدید استخدام کرد، آنان نیز کسانی بودند که در تهداب‌گذاری و ایجاد بنیادها تجارب خوبی داشتند.

در مدت چند ماه برای دفتر شورای امنیت ملی به عنوان ارگان رسمی دولت، مقرره کاری و لایحه وظایف ترتیب داد. او با یک تعریف درست از تشکیلات اداری و وظایف افراد، روی یک سازمان درست کار کرد که وظایف، صلاحیت‌ها و ساحه کاری هر بخش در آن به طور دقیق، مشخص شده بود.

حنیف اتمر به حیث مشاور امنیت ملی، با تهداب‌گذاری اداره شورای امنیت ملی، در سطح داخلی و خارجی از خود درخشش نشان داده است. به اثر تلاش‌های آقای اتمر بود که شورای امنیت ملی دیگر نه به عنوان یک بخش عملیاتی تصامیم رئیس جمهور، بلکه به عنوان یک ارگان تحکیم وحدت ملی بروز کرد. حضور کادرهای جوان در تیم کاری آقای اتمر نسبت به دیگر ادارات مرتبط با دفتر ریاست جمهوری چشم‌گیرتر بود.

 در رابطه به دفتر شورای امنیت ملی اصطلاح "کودکستان" را غالباً یک صفحه فیسبوکی به نام "کابل تکسی" به کار برد و بسیاری از ذهنیت‌های کوچک به زودی آن را از خود ساختند. آن زمان هرگونه اعتراضاتی که در رابطه به عملکرد دفتر شورای امنیت چه از داخل حکومت و چه از بیرون حکومت صورت می‌گرفت؛ ناشی از صلاحیت‌های گسترده دفتر این شورا بود. همچنان باید گفت اعتراضاتی که نسبت به روابط شخصی و توانایی‌های کارمندان صورت می‌گرفت از بزرگترین کارنامه کوتاه‌فکران شمرده می‌شود.

در این "کودکستان" کادرهای جوان که ظرفیت‌های عالی و فوق‌العاده داشتند، جمع بودند. در میان آنان کسی مانند تمیم عاصی نیز وجود که تسلط‌ اش بر مسایل و اوضاع، مورد ستایش دیپلماتان پخته و آزموده‌ای چون سرتاج عزیز، مشاورامنیت ملی پاکستان، قرار گرفته بود. همینگونه چهره علمی همچون داکتر آرین شریفی هم در میان آنها بود، که تیزس دوکتورایش از آن جمله تحقیقات کاری مهم و انگشت‌شماری به حساب می‌رود که کم از کم طی دو قرن در سطح جهان نمونه نداشته است. جوانانی چون سید خلیل‌الله انوري هم بود که رییس جمهور غنی در همان زمان برایش رتبه جنرالی تفویض نمود.

بزرگترین سرمایه افغانستان جوانان کشور هستند که طی دهه‌های اخیر به یک سلسله پیشرفت‌هایی نایل آمده اند. همین کادرهای جوان بودند که کنفرانس توکیو را با چنان شکوهی تنظیم کردند که رهبران جهان از آن ستایش نمودند. همین کادرهای جوان بودند که پروسه انتقال مسوولیت‌های امنیتی را از نیروهای خارجی به نیروهای داخلی، چنان مدیریت کردند که جادوی پیشبینی‌های وحشتناک جامعه جهانی را باطل کرده و مسوولیت دفاعی و امنیتی کشور را به افغان‌ها واگذار کردند. اما برخلاف توقع تمام متخصصان، نظام افغانستان سقوط نکرد.

همین کادرهای جوان بودند که عواید داخلی کشور را چنان افزایش دادند که امروز حکومت به آن افتخار می‌کند (اما همان وقت، عواید به دالر افزایش یافت و امروز به افغانی شمار می‌شود، در وضعیتی که ارزش افغانی پنجاه درصد افزایش یافته است.

 اما مشاور شورای امنیت آقای محب در سوم ماه حوت از یک سو دفتر شورای امنیت ملی وقت را "کودکستان" نامید و از سوی دیگر او شک خود را نسبت به وفاداری کادرهای این دفتر آشکار ساخت. از این که بگذریم رییس جمهور در مراسم معرفی حمدالله محب به عنوان مشاور شورای امنیت ملی، از وی به حیث "سفیر جوان" ستایش نمود. از این هم که بگذریم رییس جمهورغنی این را برایش افتخار می‌داند جوانانی را که کمتر از بیست وپنج سال سن دارند تا سطح معینیت مقرر می‌کند.

منتظر این هم نمی‌باشیم که محترم محب بعد از عملیات تصفیوی بی‌پلان، عقدوی و غیر اصولی افراد و تقرری‌های ذوقی، اوسط عمر کارمندان شورای امنیت ملی را چند سال پایین بیاورد. اما در رابطه به دفتر شورای امنیت کاربرد ادبیات چهارسال قبل صفحه "کابل تکسی" حکایت از بلوغ فکری این آقا دارد.

آقای محب با یاد آوری چنین مسایل به آقای اتمر توهین نکرده است، بلکه ناخواسته از ظرفیت مدیریتی وی ستایش کرده است. مگر بدون شک او به هزاران کادر جوانی که در چوکات حکومت کنونی افغانستان در داخل و یا در خارج از کشور در دستگاه حکومتی مصروف خدمت می‌باشند، توهین کرده است. هزاران کادر جوان با توانایی مسلکی‌شان امور این حکومت و ملت را به پیش می‌برند. به گفته آقای محب این جوانان از شان چیزی کاسته نشده است اما حق دارند که این توهین را به خود شخص توهین کننده برگردانند.

آقای محب این را هم گفته است که معاش "کادرهای جوان" شورای امنیت ملی از منابع خارجی تأمین می‌شد و طبعاً در مقابل آن‌ها برای خارجی‌ها جاسوسی می‌کردند. این توهین متوجه آقای اتمر نیست، این در قدم اول دشنامی است که در مقابل آن عده همکاران آقای محب توهین صورت گرفته که همین اکنون شب و روز شان را در خدمت مردم و کشورشان از طریق شورای امنیت ملی سپری می‌کنند.

مشاور امنیت ملی اگر برهمکاران خودش اتهام جاسوسی زده باشد و خودش برهمان اداره جاسوسی ریاست کند، به حیثیت و وقار حکومت و ملت افغانستان با کدام چشم نگاه می‌کند؟ امروز هزاران کادر در دستگاه دولت در بدل خدمات با ارزش شان، از طریق سی بی آر، ان تی ای و دیگر میکانیزم‌ها معاش کسب می‌کنند. به گفته آقای مشاور مگر آنان هم برای خارجی‌ها باید حساب بدهند. هزاران جوان از طریق سازمان‌های بین المللی در چوکات مؤسسات همکار با دولت، خدمت می‌کنند.

معاش‌های منسوبین نیروهای امنیتی افغانستان هم براساس قراردادهای بین‌المللی پرداخت می‌شوند، ایا مشاور امنیت ملی بر وطن‌دوستی آنان هم باید شک کند؟ حال چه کسی باید بیاید و جیب‌های مشاور امنیت ملی را تلاشی کند که از کدام نوع اسکناس‌ها و کدام اسناد پر می‌باشد. بیشتر از این خود مردم باعزت و با افتخار افغانستان است که می‌دانند در مورد چنین اظهاراتی باد چگونه قضاوت کنند.

 حسیب آگاه - ارسالی به خبرگزاری جمهور