غنی دیگر مهره محبوب واشنگتن نیست

خبرگزاری رویترز از احتمال قطع روابط امریکا با اشرف غنی بر سر مذاکرات صلح افغانستان، خبر داده است.
 این رسانه‌ امریکایی با اشاره به تشدید تنش میان واشنگتن و کابل بر سر مذاکرات صلح افغانستان، گفته است که احتمال دارد این تنش‌ها سبب خرابی دایمی روابط واشنگتن با اشرف غنی شود.

رویترز به نقل از مقام‌های کنونی و سابق امریکایی گفته است راهبرد امریکا در چگونگی پیشبرد روند صلح افغانستان با طالبان، روابط واشنگتن و آقای غنی را که به شدت مایل به حفظ قدرتش است متضرر ساخته و این اختلاف‌ها فرصت رسیدن به توافق صلح با طالبان را تهدید می‌کند.

مقام‌های امریکایی به رویترز گفته اند که آقای غنی احتمالا گفتگوهای شکننده صلح را به دلیل اینکه از این روند به دور گذاشته شده و نگران پیامدهای منفی آن برای حکومت خودش است، تخریب کند.

این در حالی است که اختلاف میان کابل و واشنگتن پس از اظهارات حمدالله محب درباره نقش زلمی خلیلزاد در روند صلح افغانستان تشدید شده است.
 
پس از روی کارآمدن دونالد ترامپ در امریکا نگاه سرد واشنگتن نسبت به حکومت غنی کاملا مشهود بود. آقای ترامپ تاکنون حتی یکبار به افغانستان سفر نکرده است. در دیدارهای انگشت شماری که میان او و اشرف غنی و عبدالله انجام شده نیز رییس جمهوری امریکا دست کم به اندازه  دیگر اسلاف خود نسبت به دولتمردان کابل، روی خوش نشان نداده است.
 
اکنون که ترامپ عزم خود را جزم کرده تا بساط حکومت فاسد و پرخرج و بی‌رهاورد کابل را برچیند و در چارچوب صلح با طالبان، از مصرف بیشتر پول های مالیات دهندگان امریکایی در افغانستان، پیشگیری کند، بروز تنش میان واشنگتن و کابل، امری بدیهی و کاملا قابل انتظار خواهد بود.
 
اشرف غنی نمی تواند پذیرای صلحی باشد که آینده قدرت او را به خطر می اندازد و نقشه هایش برای استمرار استیلایش بر ارگ ریاست جمهوری را نقش بر آب می کند. واشنگتن اما تنها چیزی که در معامله صلح با طالبان، پروای آن را ندارد، بقای غنی در قدرت است.
 
دولت ترامپ فقط می خواهد در یک معامله برد – برد با طالبان، به مأموریت پرهزینه افغانستان پایان دهد؛ حتی اگر بخشی از هزینه این امر، پایان دادن به سلطه اشرف غنی بر ارگ کابل باشد.
 
به جز تنش های بی سابقه اخیر که در پی اظهارات بحث برانگیز حمدالله محب علیه زلمی خلیلزاد در روابط کابل – واشنگتن بروز کرد، نشانه های دیگر نیز حاکی از آن است که غنی دیگر مهره محبوب واشنگتن به حساب نمی آید، و عدم حضور او در روند صلح امریکا با طالبان هم به معنای آن است که اشرف غنی در شرایط پساصلح، در نقشه های مورد نظر واشنگتن، جایی ندارد.
 
بنابراین، خشم اشرف غنی نسبت به واشنگتن، تنها به دلیل دور نگه داشته شدن دولت او از جزئیات فرایند صلح با طالبان نیست؛ بلکه او بیش از همه، نگران آینده سیاسی خود است.
 
در شرایط کنونی، انتظارهای اشرف غنی از واشنگتن به حد اقل ممکن کاهش یافته است. به نظر می رسد او دیگر چشمداشت حمایت سیاسی واشنگتن در انتخابات آینده را ندارد؛ بلکه فقط می خواهد امریکا امکان برگزاری انتخابات را به او بدهد و روند صلح را تا زمانی معلق و معطل نگه دارد تا انتخابات مورد نظر اشرف غنی برگزار شود و او از رهگذر انتخابات، مجوز حضور در ارگ ریاست جمهوری را برای پنج سال دیگر به دست آورد.
 
تکاپوهای مذبوحانه اشرف غنی در داخل افغانستان هم نشان می دهد که او کاملا از حمایت خارجی در انتخابات آینده، ناامید گشته است، و واقعا در نظر دارد تا از رهگذر استفاده غیر مشروع از امکانات دولتی و بودجه ملی در کمپاین های زودهنگام با کسب جایگاه اجتماعی، محبوبیت مردمی و مقبولیت ملی از یکسو، و پیاده سازی نقشه هایش برای دستبرد به انتخابات و آرای مردم از جانب دیگر، زمینه را برای پیروزی اش در انتخابات فراهم سازد. این در حالی است که در نمونه های مشابه در روندهای انتخاباتی پیشین، حامد کرزی به عنوان نامزد قدرت به دلیل آنکه از حمایت امریکا و هم پیمانانش برخوردار بود و نسبت به پیروزی بی چون و چرایش در انتخابات، اطمینان داشت، هرگز به اندازه اشرف غنی، برای کسب رأی، تقلا و تکاپو نمی کرد.
 
علی موسوی - جمهور