مانور نظامی تروریزم در مرکز قدرت اشرف‌غنی

اشرف‌غنی در پیوند به حملۀ تروریستی روز شنبه کابل گفت: دشمنان افغانستان با انجام حملۀ تروریستی بالای وزارت مخابرات و تکنالوژی معلوماتی، یکبار دیگر وحشت آفریدند و تعدادی از هموطنان بی‎گناه ما را به خاک و خون کشاندند.
 
براساس معلومات وزارت امور داخله در این رویداد چهار تن از شهروندان و سه تن از نیروهای امنیتی کشته و هشت نفر از افراد ملکی زخم برداشتند.
 
آقای غنی ضمن «محکوم کردن» این حمله گفت که دشمنان افغانستان با هدف قراردادن مامورین خدمات ملکی، حمله بالای تاسیسات عامه و ایجاد رعب و وحشت، یکبار دیگر ثابت ساختند که هدفی جز کشتار و جنایت ندارند.
 
آقای غنی افزود که چنین عملکردهای وحشیانه نه تنها مانع رسیدن مردم ما به آرمان‌های والای شان که همانا پیشرفت و ترقی است، نمی‌گردد؛ بلکه عزم و ارادۀ نیروهای شجاع امنیتی و دفاعی ما را در راستای مبارزه با پدیدۀ شوم تروریزم و نابودی ریشه‌های ترور و دهشت، راسخ‌تر می‌سازد.
 
این سریال مرگبار و خونین و این واکنش های کلیشه ای و کسل کننده و کلی و تکراری، وارد پنجمین سال خود شده است. هیچکس نمی داند «دشمنان مردم افغانستان»، «تروریست ها» و «جنایتکاران» چه کسانی هستند. این ادبیات مبهم و پرسش برانگیز، پیش از آنکه برای مردم و دردها و رنج ها و بهبود زخم ها و کاهش آلام و غم های شان باشد، در خدمت توجیه تروریزم است.
 
آقای غنی به عنوان رییس جمهوری که تنها در چهار سال ۱۵۸ هزار نفر تحت حاکمیت او کشته شده اند و از آن جمله ده ها هزار نیروی امنیتی و کارمند دولت، به خوبی می داند که این خونریزی ها ریشه در کجاها دارد و چه کسانی باید در برابر این موج سهمگین فاجعه و مرگ، پاسخگو باشند؛ اما علیرغم این درک، واکنش او در قبال همه این رویدادها، همیشه همسان و مشابه است.
 
او نمی خواهد مهره های امنیتی اش را برکنار یا محاکمه کند، او تمام بار مسؤولیت را بر دوش دشمنان بی هویت و فاقد شناسه ای می گذارد که هرگز وجود خارجی ندارند؛ زیرا اگر چنین نبود، آنها هزینه خونریزی ها و وحشت آفرینی ها و جنایت های مرگبار شان علیه نظامیان و غیر نظامیان و کارمندان دولتی را در میدان های جنگ پرداخت می کردند و هرگز فرصت و رخصت چانه زنی های یکجانبه و امتیازطلبانه در میز صلح و سیاست را پیدا نمی کردند.
 
این رویکرد علیل و منفعلانه و کنش پذیرانه آقای غنی در قبال تروریست های خون آشام، موجب شده است که آنها دامنه مانور نظامی شان را تا نزدیک ترین مراکز قدرت او گسترش بدهند و با حمله به امن ترین مراکز و اماکن دولتی در متن و قلب پایتخت، اقتدار و سلطه آقای غنی را به باد تحقیر و تمسخر بگیرند.
 
تروریست ها و حامیان درون و بیرون نظام آنها به خوبی می دانند که این خونریزی ها و وحشت آفرینی ها هیچ پاسخ و پیامدی ندارد. آنان به خوبی به این درک رسیده اند که با یک دولت غیرمسؤول، زبون، حقیر، ترسو، بی ریشه و بی برنامه، رو به رو هستند که خون مردم و سربازان و کارمندان اش هرگز برای آن اهمیتی ندارد.
 
بنابراین، اعلامیه های کلیشه ای و کلی و تکراری و فاقد هیچگونه پیام صریح و پیامد واقعی برای تروریست های عامل جنایت روز شنبه در کابل، پیش از آنکه موضع آنها را تضعیف کند، جایگاه لرزان دولت آقای غنی را در قبال نمایش قدرت آزادانه تروریزم در متن پایتخت نشان می دهد.
 
بنابراین، صدور این نوع اعلامیه ها راه حلی برای بحران ناامنی و جنگ و  جولان خونین و خشونت بار تروریست ها نیست. مشکل اصلی در مسیر امنیت مردم، نیروهای امنیتی و کارمندان دولتی افغانستان؛ دولت غیرمسؤول، فاسد، بی کفایت و ناتوانی است که تنها کاری که برای مردم اش می کند، صدور اعلامیه است! دولتی که ۱۵۸ هزار نفر از جمله ۴۵ هزار نیروی امنیتی را در چهار سال به کام مرگ فرستاده؛ اما هنوز یک راهبرد جامع و مشخص و عملی امنیتی برای مهار تروریزم و لگام زدن به ناامنی و استقرار ثبات و آرامش برای مردم اش ندارد. دولتی که ده ها بار ناکارآمدی و فساد و بی برنامگی چند مهره امنیتی اش احراز شده؛ اما همچنان حاضر نیست آنها را کنار بگذارد و به سبب خون ریزی هایی که در زمان سلطه آنها صورت می گیرد، مورد مؤاخذه قرار دهد.
 
چنین دولتی نه تنها نمی تواند امنیت را مستقر و تروریزم را سرکوب کند؛ بلکه خود معضل و مانعی در برابر این هدف است و باید برچیده شود و جای خود را یک سازوکار سیاسی قانونمند و قدرتمند و مشروع و مسؤول در برابر خواست و نیاز و اراده مردم افغانستان بدهد.
 
محمدرضا امینی - جمهور