قومی‌سازی امنیت؛ توطئه‌ای بزرگتر از تجزیه

اشرف غنی؛ رییس حکومت وحدت ملی می‌گوید که نیروهای امنیتی توطئه دشمن برای سقوط نظام و تجزیه افغانستان را خنثی کردند.
 
آقای غنی که صبح روز چهارشنبه، به ولایت جنوبی قندهار رفت، این سخنان را در نشستی در این شهر بیان کرد. او گفت که نیروهای امنیتی در ماه‌های اخیر دستاوردهای زیادی داشته‌اند و از حالت دفاعی به حالت تعرضی درآمده‌اند.
 
او همچنین از وجود هماهنگی کامل میان نیروهای امنیتی خبر داد و گفت که مردم نیز حامی این نیروها هستند.
 
آقای غنی همچنین با تاکید بر حفظ ساختار نیروهای امنیتی و تقویت این نیروها و گفت حتی در صورتی که صلح نیز در کشور برقرار شود، هیچ کاهشی در تعداد نیروهای امنیتی نخواهد آمد و افزود که «ما به این نیروها ضرورت داریم.»
 
آقای غنی گفت که همه اعضای لویه جرگه مشورتی صلح که در ماه ثور برگزار شد، خواهان حفظ نیروهای امنیتی در صورت هرگونه توافق صلح شدند.
 
در این شکی نیست که نیروهای امنیتی با قدرت و صلابتی مثال زدنی در برابر توطئه تجزیه و تلاشی کشور ایستاده و با هزینه کردن از زندگی و حیات و خون خویش اجازه نداده اند که اراده ناپاک دشمنان این آب و خاک، تاکنون تحقق پیدا کند؛ اما این تنها یک طرف ماجراست. در این میان، توطئه ای بزرگتر از تجزیه نیز هست که حیات و بقای افغانستان یکپارچه را تهدید می کند و آن قومی سازی مقوله امنیت است.
 
در دوران سلطه اشرف غنی و حکومت وحدت ملی، امنیت به صورت کم سابقه ای، قومی سازی شده است. اینکه علیرغم خطرهای خونین و مرگباری که در مناطق شیعه نشین هزاره جات، حکومت مرکزی هنوز در حد یک «لوا» حاضر به اتخاذ تدابیر امنیتی برای مبارزه با تهدیدهای بالفعل در برابر این مناطق نشده، خود نشانگر آن است که دست های آلوده و اراده های فاسدی در درون دستگاه قدرت نیز فعالانه کار می کنند تا نقشه دشمنان خارجی در تجزیه و تلاشی کشور را تسریع ببخشند.
 
هزاره جات طی سال های اخیر، شاهد رویدادهای فاجعه بار امنیتی بوده که به دلیل نداشتن یک پشتوانه قوی، پایدار و نیرومند متضمن ثبات و استقرار و آرامش این منطقه، نتوانسته آنگونه که بایسته است از خود دفاع کند. این در حالی است که ناامنی های هزاره جات، برخلاف بسیاری از مناطق کشور، ناشی از بافتار فرهنگی و ترکیب قومی داخلی آن نیست؛ بلکه قطعا پروژه ای از بیرون به منظور ناامن سازی این منطقه، روی دست دشمنان قرار دارد.
 
بنابراین، قدرت مرکزی با واگذاری بخشی از مسؤولیت تأمین امنیت به نیروهای محلی و یا ایجاد یک مرکز قدرتمند ارتش در این منطقه به سادگی می تواند تهدیدهای بالفعل و بالقوه در این مناطق را مهار کند و به آن لگام بزند؛ اما نه تنها این اقدام صورت نگرفته؛ بلکه وعده های مکرر سران قدرت برای امنیت هزاره جات و مناطق شیعه نشین نیز همواره روی کاغذ مانده و به دلایلی که همه می دانند، عملیاتی نشده است.
 
افزون بر این، در جریان بازنشستگی صدها جنرال و درجه دار نظامی در ارتش و دیگر نیروهای امنیتی هم بیشترین قربانی را شیعیان و هزاره ها داده اند. در این میان، حتی جنرال های نخبه و کارکشته و مجربی نیز بودند که بربنیاد قانون، نباید به تقاعد سوق داده می شدند؛ اما بی هیچ توجیهی، قربانی یک پروسه پاکسازی قومی در نهادهای امنیتی شدند.
 
این امر، واکنش های فراوانی را نیز برانگیخت؛ اما هرگز به این واکنش های اعتراضی، از سوی سران ارگ و نهادهای امنیتی که کاملا در انحصار اقوام زورمند قرار دارند، اعتنایی صورت نگرفت.
 
در کنار اینها، بربنیاد ادعای برخی منابع، در زمینه ترفیع رتبه و ارتقای درجه منصب داران امنیتی نیز این سیاست قدیمی، همچنان به کار گرفته می شود که افسران هزاره و شیعه، نباید از یک درجه مشخص فراتر بروند و رتبه هایی مانند جنرال و استرجنرال و... را کسب کنند.
 
حتی در خصوص اعزام سربازان و نظامیان به مناطق خطرخیز جنگی نیز معیارها همچنان قومی است و این سیاستی است که از زمان سلطه رژيم های شاهی تاکنون از سوی قومیت حاکم بر اقلیت های محکوم، اعمال می شود.
 
بر این اساس، قومی سازی امنیت، درست همان کاری را می کند که دشمنان با توطئه تجزیه کشور می خواهند انجام دهند. قومی سازی امنیت، به پایه های اعتماد ملی، آسیب می زند، انسجام، وحدت و همگرایی ملی را نابود می کند، احساس وطن دوستی و تعلق و تعهد به میهن را در اقوام مظلوم و محکوم می زداید و در نهایت، راه را برای اعمال آسان نقشه های توطئه آمیز دشمن برای تجربه و تلاشی افغانستان، فراهم می سازد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور