تاجیکستان قربانی عملیات فرامرزی داعش در افغانستان

کمیته امنیت ملی تاجیکستان اعلام کرد که حمله بامداد چهارشنبه بر یک پاسگاه مرزی این کشور در مرز با ازبکستان کار ۲۰ عضو داعش بوده که از افغانستان به این منطقه آمده بودند.
 
مقام‌های تاجیکستانی پیشتر گفتند که در یک حمله افراد مسلح نقاب‌پوش بر یک پاسگاه مرزی در منطقه رودکی در ۶۰ کیلومتری شهر دوشنبه؛ پایتخت ۱۵ مهاجم و دو پولیس مرزی کشته شدند.
 
به گفته آن‌ها پنج تن دیگر از مهاجمان از ساحه فرار کردند؛ اما ساعاتی بعد از سوی پولیس بازداشت شدند.
 
در همین حال، کمیته امنیت ملی تاجیکستان اعلام کرد که این افراد وابسته به داعش بوده و خود را از افغانستان به مرزهای تاجیکستان رسانده‌ بودند.
 
این کمیته گفته که حمله‌کنندگان با استفاده از تاریکی شب قصد داشتند به طور غیرقانونی وارد خاک تاجیکستان شوند.
 
پیش از این روسیه و کشورهای آسیای میانه از جمله تاجیکستان نگرانی جدی خود را از انتقال داعش از افغانستان به این کشورها مطرح کرده بودند.
 
اگرچه در رویداد چهارشنبه، تروریست های مهاجم، ضربه سختی خوردند و برای عبور از مرز و نفوذ به عمق خاک تاجیکستان ناکام ماندند؛ اما این رویداد بی تردید یکبار دیگر نگرانی های بزرگ و دیرینه همسایگان شمالی افغانستان درباره نفوذ داعش از خاک افغانستان به آسیای میانه را تشدید می کند و بدون شک، تمهیدات و تدابیر تقابلی این کشورها با حمایت استراتژيک روسیه را به همراه خواهد داشت.
 
حمله روز چهارشنبه در عین حال برای افغانستان هم بی هزینه نیست. یعنی کابل نمی تواند همچنان با مظلوم نمایی به عنوان «قربانی تروریزم» هیچ مسؤولیتی در قبال سرکوب و مهار داعش و جلوگیری از نفوذ تروریست های افراطی از خاک خود به کشورهای همسایه برعهده نگیرد و همه چیز را به وضعیت بحرانی و آشفته امنیتی داخل کشور، حواله دهد.
 
به هر حال، کشورهایی مانند روسیه و جمهوری آسیای مرکزی که به نوعی به طور سنتی حوزه نفوذ سنتی و استراتژيک مسکو محسوب می شوند و در پیمان امنیت جمعی هم عضویت دارند، از افغانستان انتظار دارند در قبال مبارزه با تروریزم و سرکوب هسته های مشخص داعش در شمال افغانستان، مسؤولانه تر عمل کند.
 
هشدارهای پیوسته روسیه و همچنین مقام های سیاسی و امنیتی همسایگان شمالی افغانستان در آسیای مرکزی درباره نفوذ، حضور و قدرت گیری و هسته گذاری پرسش برانگیز داعش در شمال کشور، به یک معنا فراخواندن کابل به مبارزه ای جدی، واقعی و ثمربخش با این خطر رو به توسعه تروریستی است.
 
تا یکجای کار، شاید احترام به اصل همسایگی، حسن همجواری، مراودات سیاسی و دیپلماتیک، منافع و روابط اقتصادی و تجاری و... کشورهای هدف پروژه داعش در آسیای میانه را به ملاحظه و محافظه کاری در برابر رویکرد کابل و متحدانش در ناتو نسبت به مبارزه با این پدیده مخوف و خطرناک، وادار کند؛ اما در صورتی که داعش در آسیای میانه، وارد مراحل عملیاتی تری شود و تلاش های مرگبار مشابه برای نفوذ به عمق قلمرو آن کشورها از افغانستان، بیشتر شود، بی تردید جمهوری های آسیای مرکزی، روسیه و کشورهای عضو پیمان امنیت جمعی دست به اقدامات متقابل و حتی پیشگیرانه خواهند زد و این حق را برای خود شان محفوظ خواهند دانست که برای «کمک» به افغانستان در امر مبارزه با تروریزم و نابودی هسته های تروریستی داعش در شمال کشور، وارد عمل شده اند؛ کاری که پاکستان سال ها به بهانه مبارزه با طالبان پاکستان، در کنر و نورستان انجام می دهد و به این ترتیب، راکت باری های متجاوزانه خود را توجیه می کند.
 
در حال حاضر، وضعیت مشابهی در سوریه نیز جریان دارد. یعنی هر کشوری که خود را به نحوی در معرض تهدید تروریزم می داند، به خود حق می دهد که بدون اعتنا به موضع دولت ملی دمشق، به آن کشور لشکرکشی نظامی کند و یا اهدافی را در خاک سوریه، مورد حملات هوایی و موشکی قرار دهد.
 
بر این اساس، اگر کابل با امتناع از فاصله گرفتن از موضع مبهم امریکا در زمینه داعش، همچنان هشدارهای همسایگان شمالی و روسیه را درباره خطر داعش، نادیده بگیرد و از آنسو داعش نیز برای نفوذ به عمق خاک جمهوری های آسیای مرکزی، تقلا کند، باید منتظر سوری‌شدن بحران امنیت افغانستان و ورود بازیگران تازه ای از جبهه شمالی باشیم.
 
علی موسوی - جمهور