۱

عبدالله، مردم و داستان چوپان دروغگو

شنبه ۲۳ قوس ۱۳۹۸ ساعت ۲۱:۲۸
گروهی از افراد حتی حافظه کوتاه مدت هم ندارند و نمی توانند میان مواضع قبل و بعد از دو تصمیم آقای عبدالله، فرق بگذارند و نتیجه بگیرند که او همان چوپان دروغگو است که در فصل انتخابات، در برابر آنچه «تقلب» می خواند، اعتراض می کند و درخواست کمک می‌ نماید؛ اما در نهایت، خود او به همان تقلب، مشروعیت و اعتبار می بخشد و از مردم می خواهد از خیابان ها به خانه بازگردند تا «بهانه به دست کسی ندهیم».
عبدالله، مردم و داستان چوپان دروغگو
عبدالله عبدالله؛ رهبر تکت انتخاباتی ثبات و همگرایی در سفرش به ولایت بغلان به هواداران خود گفت که او از موضع‌گیری خود عقب‌نشینی نکرده و تحت هیچ شرایطی نتایج تقلبی را نمی‌پذیرد.

عبدالله در بغلان از هوادارانش جهت بستن دروازه‌های ولایتی کمیسیون تشکر کرد.

او گفت: "من آمدم تا از مبارزه و ایستادگی برحق شما جهت تامین عدالت انتخاباتی تشکر کنم. رهبری تیم شما که حالا تصمیم گرفته تا آرای هفت ولایت بازشماری و تفتیش شود به معنی این نیست که نتایج تقلبی را می‌پذیرند".

وی بیان داشت: "خواست همه ما یکی است و آن این است که ما هیچ اضافه‌خواهی نداریم وهیچ وقتی هم نمی‌خواهیم که یک لحظ یک هموطن ما برایش مزاحمت ایجاد شود؛ اما در عین حال و هیچ وقتی و تحت هیچ شرایطی این اجازه را نمی‌دهیم یک کار صورت بگیرد که خدای ناخواسته پایان آرزوی مردم برای تحقق مردم سالاری و حاکمیت قانون باشد".
 
یک بازی تکراری و تهوع آور که هر سال برای چند روز تکرار می شود و در نهایت، به صورت سؤال برانگیزی فروکش می کند.
 
عبدالله که حالا دیگر برایش تبدیل به عادت شده تا در فصل انتخابات به یاد مردم بیافتد، این بار نیز بار سنگین جاه طلبی و حرص و آز اقتدارگرایانه اش را بر دوش توده بار کرد و با فراخواندن عوام به خیابان ها، نتایج انتخابات را به گروگان گرفت. اگرچه امسال نسبت به سال های گذشته، میزان استقبال مردم از این فراخوان بسیار کمرنگ بود؛ اما با آنهم گروهی آمدند و این برای عبدالله کافی بود تا به کمک آنها دروازه های کمیسیون انتخابات در ۷ ولایت را ببندد و مانع از بازشماری آرا شود.
 
اکنون اما در کمال بی باوری و بدون آنکه پیش شرط اصلی تیم ثبات و همگرایی یعنی ابطال ۳۰۰ هزار رأی تقلبی از سوی کمیسیون انتخابات، برآورده شود، عبدالله به طور حیرت آور و غافلگیرکننده ای عقب می نشیند.
 
او حالا هیچ توجیهی برای این عقب نشینی ندارد و مجبور است بر همان شرط مضحک اش مبنی بر ابطال ۳۰۰ هزار رأی تأکید کند و مدعی شود که او عقب نشینی نکرده و دولت برآمده از تقلب را نخواهد پذیرفت؛ اما واقعیت این است که او دیگر قافیه را باخته و این توجیهات و توضیحات نمی تواند به حرکت های نابخردانه جماعتی مشروعیت و ضرورت و اعتبار ببخشد که بار دیگر فریب فریادهای چوپان درغگوی سیاست افغانستان را خوردند و به صحنه آمدند.
 
می‌ گویند توده، حافظه ندارد و نمی تواند به یاد آورد که آنکه امروز، اعلام می کند که دیگر اعتراض نکنید و اجازه دهید که آرا بازشماری شود، همان کسی است که دیروز آنها را به اعتراضات و تظاهرات خیابانی فراخوانده و گفته بود که حتی اگر خونش بریزد، اجازه نمی دهد تقلب پیروز شود و پیش شرط اش نیز ابطال بی قید و شرط ۳۰۰ هزار رأی بود.
 
این اما فراتر از فقدان حافظه، نشان دهنده یک نابخردی محض است که نشان می دهد گروهی از افراد حتی حافظه کوتاه مدت هم ندارند و نمی توانند میان مواضع قبل و بعد از دو تصمیم آقای عبدالله، فرق بگذارند و نتیجه بگیرند که او همان چوپان دروغگو است که در فصل انتخابات، در برابر آنچه «تقلب» می خواند، اعتراض می کند و درخواست کمک می‌ نماید؛ اما در نهایت، خود او به همان تقلب، مشروعیت و اعتبار می بخشد و از مردم می خواهد از خیابان ها به خانه بازگردند تا «بهانه به دست کسی ندهیم».
 
تاکنون اگرچه به درستی مشخص نیست که عبدالله این بار نیز همانند انتخابات ۲۰۱۴، تطمیع شده و حرص جاه طلبی اش در معامله ای کثیف در پشت پرده قدرت، اشباع گشته و یا با استفاده از همه کارت هایش در نهایت، مجبور شده راهی آبرومندانه برای فرار پیدا کند تا ناگزیر نشود هزینه های سنگین تری پرداخت کند.
 
با این حال، این کمیسیون انتخابات است که با قدرت، روند مورد نظر خود را به پیش می برد، آرا را بازشماری و نتایج ابتدایی و نهایی را اعلام می کند؛ بدون آنکه هراسی از عبدالله و فریادهای فریبکارانه او به مثابه چوپان دروغگوی سیاست افغانستان، به خود راه دهد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین