۰

افغانستان یا طالبان؟ رویکرد کرزی درباره صلح چیست؟

دوشنبه ۱۴ دلو ۱۳۹۸ ساعت ۰۰:۴۵
کرزی در زمینه صلح پیش از آنکه جانب منافع ملی و اولویت های مردم و دولت افغانستان را بگیرد، گاه به صراحت به تریبون زنده طالبان تبدیل می شود و به نیابت از آن گروه، موضع می گیرد.
افغانستان یا طالبان؟ رویکرد کرزی درباره صلح چیست؟
حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین از نیروهای امریکایی خواسته‌است تا عملیات نظامی‌شان را در خاک افغانستان متوقف کنند.
 
رییس جمهوری پیشین این موضوع را در دیدار با زلمی خلیلزاد؛ نماینده خاص وزارت خارجه امریکا در امور صلح افغانستان و راس ویلسون؛ سرپرست سفارت امریکا در کابل مطرح کرده‌است.
 
آقای کرزی همچنین خواهان سرعت و جدیت در روند صلح شده و افزوده‌است که نیاز است تلفات افراد ملکی در کشور کاهش یابد.
 
آقای کرزی همچنین ابراز امیدواری کرده‌است که هرچه زودتر خشونت و جنگ در کشور پایان یافته و روند گفتگوی صلح به یک نتیجه مثبت برسد.
 
زلمی خلیلزاد هم در این دیدار گفته‌است که در زمینه گفتگوهای صلح به یک دستاورد دست یافته و ابراز امیدواری کرده‌است که بتواند روند گفتگوهای امریکا و طالبان به یک نتیجه مثبت برسد.
 
کرزی در آخرین روزهای ریاست جمهوری اش آشکارا علیه امریکا موضع می گرفت؛ از مخالفت با عملیات های شبانه و حملات هوایی تا درخواست انحلال صدها شرکت امنیتی خصوصی هم پیمان نیروهای امریکایی در افغانستان.
 
از این منظر، شاید بتوان گفت که درخواست تازه او مبنی بر لزوم توقف عملیات نظامی نیروهای امریکایی در خاک افغانستان نیز در همین راستا صورت می گیرد و او به واقع، دغدغه جان غیر نظامیان و ابعاد ضد انسانی جنگ امریکا برای مردم افغانستان را دارد.
 
این اما فقط ظاهر ماجرا است؛ زیرا این تنها نظامیان خارجی نیستند که غیر نظامیان افغان را می کشند، بدون آنکه در قبال این کشتارها پاسخگو باشند، همه طرف های جنگ، مرتکب جنایت های تکان دهنده ای علیه مردم ملکی شده اند و این شرایط، همچنان ادامه دارد. کرزی اما هیچگاه انگشت انتقاد را به سوی دیگر طرف های جنگ به ویژه طالبان، دراز نمی کند؛ گروهی که بربنیاد آمارها، بیشترین جنایت علیه غیر نظامیان را مرتکب می شود و مسؤول بخش بزرگ جنایت های جنگی در افغانستان محسوب می شود.
 
در واقع همین سکوت و بی تفاوتی عمدی و معنادار است که اراده صادقانه کرزی در درخواست از نیروهای امریکایی برای توقف عملیات نظامی در خاک افغانستان را عمیقا زیر سؤال می برد و او را از دید منتقدان متهم به همسویی نهان‌روشانه با طالبان می کند.
 
کرزی در زمینه صلح نیز پیش از آنکه جانب منافع ملی و اولویت های مردم و دولت افغانستان را بگیرد، گاه به صراحت به تریبون زنده طالبان تبدیل می شود و به نیابت از آن گروه، موضع می گیرد.
 
به عنوان نمونه، او رویکرد پرسش برانگیز طالبان در امتناع از مذاکره با دولت افغانستان را زیر سؤال نمی برد، ارتباط و همکاری مستقیم آن گروه با پاکستان را به چالش نمی کشد؛ هرچند در موضعی متناقض نما، تندترین انتقادها را علیه پاکستان مطرح می کند؛ بدون آنکه از نیروی نیابتی آن گروه یعنی طالبان به عنوان پیاده نظام دست آموز آی اس آی و کودک نامشروع مدارس تروریست پرور دیوبندی، کمترین انتقادی بکند.
 
این دوگانه رفتاری نفاق آلود، ریشه در باورهای قومی آقای کرزی دارد؛ باورهایی که گاهی به اندازه ای پررنگ می شود که به نظر می رسد اگر همه چیز تحت فرمان و اراده او بود، یک روزه بساط دموکراسی در حال مرگ امریکا در افغانستان را برمی چید و به جای آن پرچم امارت طالبان را برمی افراشت.
 
اشرف غنی اخیرا در حاشیه نشست داووس از کرزی و عبدالله انتقاد کرد که هیچ برنامه ای برای صلح ندارند. حق با آقای غنی است؛ اما فقدان برنامه لزوما به معنای آن نیست که کرزی توان ارائه طرحی برای صلح را ندارد؛ بلکه بدان جهت است که او خود را در مقابل طالبان نمی بیند؛ بلکه در کنار آنان می داند.
 
هم او بود که هزاران زندانی طالبان را بدون محاکمه با تکریم و احترام فراوان، آزاد کرد؛ بدون آنکه هنگام امضای حکم آزادی آنها به یاد آورد که در ازای دستگیری شان چه جان های عزیز و جوانان برومندی به خاک افتاده اند. البته اشرف غنی هم رویه او را ادامه داد و حتی از او چندین گام فراتر گذاشت و با آزادی انس حقانی در بدل گروگان های دانشگاه امریکایی، پا روی خون هزاران نفری گذاشت که طعمه حمله های مرگبار شبکه مخوف حقانی شده اند.
 
به هر حال، روند صلح در شرایطی که مردم افغانستان از فقدان یک رهبر ملی دلسوز و متعهد به منافع و مصالح کشور، رنج می برند، بازیچه کسانی شده است که آن را عرصه تحقق امیال و آمال سخیف و حقیر قومی و تباری شان کرده اند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین