۰

آقای صالح! اتاق فرمان جنگ و صلح در واشنگتن است

جمعه ۲۶ جدی ۱۳۹۹ ساعت ۱۹:۳۳
همانگونه که در قطر هم اتفاق افتاده، در حال حاضر هردو طرف باید منتظر تصمیم بایدن بمانند؛ زیرا نه طالبان، استقلال دارند و نه دولت افغانستان. همه چیز از واشنگتن مشخص می شود و اتاق فرمان صلح و جنگ در واشنگتن است نه کابل یا دوحه.
آقای صالح! اتاق فرمان جنگ و صلح در واشنگتن است
امرالله صالح؛ معاون نخست ریاست جمهوری می‌گوید مذاکره امریکا با طالبان به خودی خود اشتباه نبوده؛ اما دولت ترامپ در دادن "امتیاز گسترده" به این گروه اشتباه کرده است.
 
او به بی‌بی‌سی گفته‌است ماموریت امریکایی‌ها که از دو دهه پیش در افغانستان آغاز شد هنوز پایان نیافته و خروج نیروهایی آمریکایی خطر خشونت بیشتر را به دنبال دارد.
 
آقای صالح گفت: "هیات امریکایی نزد ما مراجعه کردند و قسم خوردند که اگر این ۵۰۰۰ زندانی طالبان را آزاد کنید، هیچ خشونتی رخ نخواهد داد. ما به آنها گفتیم که اطلاعات ما خلاف آن را نشان می‌دهد و اگر این افراد آزاد شوند، خشونت‌ها دوباره اوج می‌گیرد. چنین هم شد. چرا ما چنین امتیازی را دادیم در حالی که در مقابل هیچ چیزی بدست نیاوردیم؟"
 
صالح گفت: "شما می‌خواهید با تروریزم مذاکره کنید، این انتخاب شماست؛ اما ما به شما می‌گوییم فریب نخورید."
 
او افزود که دولت افغانستان در گفتگو با طالبان همانند مذاکره کنندگان امریکایی‌ با طالبان سهل نمی‌گیرد.
 
انتقاد آقای صالح از رویکرد ترامپ مبنی بر اعطای امتیازهای گسترده به طالبان، در زمانی صورت می گیرد که ترامپ تنها ۵ روز دیگر کاخ سفید را ترک می کند و جای خود را به جو بایدن می دهد. این نشان می دهد که دولت افغانستان به رغم نارضایتی عمیق از راهبرد دولت امریکا در قبال صلح با طالبان، تاکنون حتی به اندازه ای استقلال و اراده نداشته که این نارضایتی را ابراز کند و اکنون که ترامپ در حال رفتن است، از او انتقاد می شود. این در حالی است که بایدن هم اذعان کرده است که رویکرد در قبال طالبان را ادامه خواهد داد؛ اما آقای صالح و امثال او نمی توانند در این باره، موضع رییس جمهور منتخب امریکا را به چالش بکشند.
 
به این ترتیب، دولتی که حتی قادر به ابراز موضع انتقادی خود در برابر امریکا نیست، آیا می تواند از خط و نشان های آن در زمینه صلح با طالبان، عدول کند؟
 
یکی از نمونه های عینی و ملموس در این خصوص، آزادی ۵ هزار زندانی طالبان بود. این یک بخش مهم از توافقنامه امریکا و طالبان محسوب می شد که مثل سایر مفاد این توافقنامه، دولت کابل در آن هیچ نقشی نداشت؛ اما علیرغم موضع گیری های مخالفت جویانه اولیه، در نهایت اشرف غنی مجبور شد یک لویه جرگه سفارشی را فرابخواند و تصمیم خود مبنی بر تسلیم در برابر اراده امریکا را توجیه کند و تن به آزادی هزاران زندانی طالبان از جمله صدها قاچاقچی، طراح ترور، تروریست و رهبر هسته های تروریستی آن گروه بدهد.
 
اینکه آقای صالح می گوید که هیات امریکایی قسم خورده که با آزادی این افراد، هیچ خشونتی رخ نخواهد داد نیز مضحک است؛ زیرا اول اینکه از چه زمانی تاکنون «قسم» به عنوان یک تضمین قابل اطمینان در روابط استراتژيک دو کشور مستقل، اعتبار پیدا کرده است؟ از سوی دیگر، امریکایی ها به چه چیزی قسم خورده اند که به حدی معتبر بوده که رهبران افغان، قانع شده، اعتماد کرده و درخواست آنها برای آزادی زندانیان طالبان را بی چون و چرا پذیرفته اند؟
 
آقای صالح می گوید «ما به آنها گفتیم که اطلاعات ما خلاف آن را نشان می‌دهد و اگر این افراد آزاد شوند، خشونت‌ها دوباره اوج می‌گیرد. چنین هم شد». پرسش این است که وقتی شما می‌ دانستید که امریکا در اعطای امتیازات گسترده به طالبان، اشتباه کرده و می دانستید که با آزادی زندانیان آن گروه، خشونت افزایش می یابد، پس چرا تسلیم درخواست امریکا شدید تا تبعات و پیامدهای خونین این تسلیمی را مردم و نیروهای امنیتی افغانستان بپردازند؟
 
نکته جالب توجه این است که خود آقای صالح هم در همان بخش از مصاحبه اش با بی بی سی سؤال می کند که «چرا ما چنین امتیازی را دادیم در حالی که در مقابل هیچ چیزی به دست نیاوردیم؟» این سؤال را مردم نیز از دولت آقای غنی دارند و امرالله صالح باید به آن پاسخ دهد، نه اینکه آن را تکرار کند!
 
آقای صالح در ادامه خطاب به امریکایی ها می گوید: "شما می‌خواهید با تروریزم مذاکره کنید، این انتخاب شماست؛ اما ما به شما می‌گوییم فریب نخورید."
بهتر است به اطلاع معاون رییس جمهور رسانده شود که امریکایی ها با تروریزم، مذاکره کردند و این مذاکره به نتیجه رسید. اکنون این شما هستید که به تعبیر خود تان «فریب» می خورید و در حال مذاکره با تروریزم هستید.
 
امرالله صالح سرانجام تأکید کرده که دولت افغانستان همانند مذاکره کنندگان امریکایی‌ با طالبان سهل نمی‌گیرد.
در این باره نیز حرف آخر را امریکایی ها خواهند زد و آنها هستند که سهل و سخت مذاکرات را تعیین خواهند کرد؛ پس همانگونه که در قطر هم اتفاق افتاده، در حال حاضر هردو طرف باید منتظر تصمیم بایدن بمانند؛ زیرا نه طالبان، استقلال دارند و نه دولت افغانستان. همه چیز از واشنگتن مشخص می شود و اتاق فرمان صلح و جنگ در واشنگتن است نه کابل یا دوحه.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین