۰

حضور یا خروج؟ بیم و امید از کابل تا کویته

چهارشنبه ۲۹ دلو ۱۳۹۹ ساعت ۲۰:۵۲
اظهارات منسوب به محب در کنار نامه ملا برادر به امریکایی‌ها نشانگر بیم و امید از کابل تا کویته درباره تصمیم غرب در زمینه ادامه حضور یا تصمیم به خروج از افغانستان است؛ چیزی که فرای هر نتیجه ای که از واشنگتن یا بروکسل بیرون بیاید، نشان دهنده فقدان استقلال مدعیانی است که به دروغ، سلطه یا جنگ برای سلطه خود را با استقلال و حاکمیت ملی افغانستان، گره می زنند.
حضور یا خروج؟ بیم و امید از کابل تا کویته
روزنامه تایمز در گزارشی گفته‌است که دولت افغانستان از متحدان خارجی خود خواسته‌است تا برای دو سال دیگر در افغانستان باقی بمانند.
 
این روزنامه افزوده‌ که یک مقام دولت افغانستان گفته‌است که طالبان به توافق دوحه عمل نکرده‌اند و نیاز است نیروهای امریکایی پس از ماه می در افغانستان حضور خود را حفظ کنند.
 
به نوشته تایمز، افغانستان انتظار دارد تا چند سال دیگر متکی به خود شود و نیروهای این کشور بدون صلح با طالبان بتوانند مسئولیت امنیتی در این کشور را به خوبی پیش ببرند و دستاوردهای ۲۰ سال اخیر را حفظ کنند.
 
به تازگی ملا برادر؛ معاون سیاسی رهبر طالبان نیز در نامه‌ای به مردم امریکا خواهان تطبیق کامل توافقنامه دوحه شده‌است.
 
او نوشته‌است که تطبیق کامل توافقنامه دوحه، بهترین راه برای پایان‌دادن به جنگ طولانی امریکا در افغانستان است و این جنگ، با کاربرد زور و قدرت، استراتژی‌های جنگی و تبدیلی جنرالان حل نمی‌شود.
 
اگرچه حمدالله؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی، گزارش تایمز را تکذیب کرده و گفته است که او چیزی درباره پیشنهاد حضور دو ساله نیروهای خارجی در افغانستان از سوی کابل به تایمز نگفته؛ اما اگر حتی چنین سخنی از زبان او بیان هم نشده باشد، قابل انکار نیست که کابل شدیدا در تلاش برای تمدید حضور نیروهای خارجی است و از پیامدهای ویرانگر خروج عجولانه و غیر مسئولانه این نیروها عمیقا نگران است.
 
اخیرا اشرف غنی؛ رییس جمهوری در پیامی به مناسبت سالگرد خروج قوای شوروی از افغانستان، فجایع و جنگ های داخلی پس از آن رویداد را ناشی از خروج «غیر مسئولانه» نیروهای شوروی عنوان کرد؛ اشاره ای معنی دار و هشداری ضمنی درباره خطرات خروج «غیر مسئولانه» نیروهای ناتو و امریکایی از افغانستان تا پایان ماه می.
 
با این حال، حتی اگر نیروهای غربی تا پایان مهلت تعیین شده در توافق دوحه نیز افغانستان را ترک کنند، خروج آنها از کشور اجتناب ناپذیر خواهد بود و این مهم، روزی باید رخ دهد.
 
همین امروز، نیوزیلند اعلام کرد که همه نیروهایش را از افغانستان فرامی خواند؛ زیرا به باور آن کشور، مذاکرات دوحه، نشانه آغاز یک روند صلح پایدار است که بر اساس آن دیگر نیازی به حضور قوای نیوزیلندی نیست. اگرچه نیوزیلند تنها شش سرباز در افغانستان دارد؛ اما خروج کامل آن کشور از مأموریت مشترک نظامی، اهمیت نمادین دارد و این پیام را بازتاب می دهد که خروج، غیر قابل اجتناب است و دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد.
 
از جانب دیگر، ادعای منتسب به دولت افغانستان درباره ارتقای توانایی نیروهای امنیتی و خوداتکایی این نیروها در تأمین امنیت کشور طی دو سال آینده نیز بیش از اندازه اغراق آمیز و خوش بینانه به نظر می رسد؛ زیرا دولتی که نخواست یا نتوانست از فرصت ۲۰ ساله حضور همه جانبه نیروهای نظامی خارجی و کمک های میلیاردی جهان برای ارتقای قدرت و قابلیت نیروهای مسلح اش استفاده کند، آیا می تواند تنها در دو سال به این مهم، دست یابد؟
 
همین تردیدهاست که انگیزه های سیاسی و جاه طلبانه مهره های مسلط بر حکومت کابل در عقب این پیشنهاد را نمایان می کند. شاید آنها در نظر دارند با تمدید دو ساله حضور نیروهای خارجی، بقای دولت کنونی را برای دو سال دیگر، تمدید کنند و فرایند انتقال قدرت را به تعویق بیاندازند. این یک گزینه معقول و سودمند برای دولتی است که حیات و بقای سیاسی اش هر روز نه تنها از جانب طالبان؛ بلکه حتی توسط جریان های سیاسی درون نظام هم مورد تردید و تزلزل قرار می گیرد؛ زیرا گزینه دولت موقت یا انتقالی، قدرتمندتر و بی پرده تر از پیش مطرح می شود.
 
از سوی دیگر، نامه سرگشاده ملا برادر به «مردم امریکا» نیز بازتاب دهنده نگرانی طالبان و شورای رهبری آن گروه در کویته و دفتر سیاسی شان در دوحه از تصمیم احتمالی امریکا و ناتو مبنی بر سر باززدن از ضرب الاجل خروج در پایان ماه می است.
 
آقای برادر در این نامه، امریکا را به تعهد نسبت به مفاد توافق دوحه، ترغیب می کند و با لحنی آرام و سازشکارانه از آن کشور می خواهد تا با سرپیچی از این توافق، بحران پرزیان حضور ۲۰ ساله در افغانستان را بیش از این تمدید و تشدید نکند.
 
این موضع در کنار آنچه در گزارش تایمز از زبان حمدالله محب بیان شده، نشانگر بیم و امید از کابل تا کویته درباره تصمیم غرب در زمینه ادامه حضور یا تصمیم به خروج از افغانستان است؛ چیزی که فرای هر نتیجه ای که از واشنگتن یا بروکسل بیرون بیاید، نشان دهنده فقدان استقلال مدعیانی است که به دروغ، سلطه یا جنگ برای سلطه خود را با استقلال و حاکمیت ملی افغانستان، گره می زنند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین