کابل از نشست مسکو چه می‌‌خواهد؟
جمعه ۲۲ حوت ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۴۰
نشست صلح مسکو که پیش از برگزاری نشست مهم ترکیه راه اندازی می شود، فرصتی کلیدی برای کابل است تا جایگاه دیپلماتیک خود را تقویت کند، طرح صلح امریکا را به چالش بکشد و از میان قدرت های رقیب یا متخاصم با امریکا برای ایجاد یک محور مقاومت منطقه ای در برابر این طرح، یارگیری کند.
قرار است پنج شنبه آینده (۱۸ مارچ برابر با 28 حوت) نشستی در مورد صلح افغانستان در مسکو، پایتخت روسیه برگزار شود.
حامد تهذیب؛ معاون سخنگوی وزارت خارجه گفته است که رایزنی‌ها در مورد اینکه چه کسانی به نمایندگی از دولت در نشست مسکو بروند، جریان دارد و به‌زودی نهایی خواهد شد.
تهذیب افزود که کابل از هرگونه تلاش کشورها برای سهم‌گیری حقیقی در راستای تأمین صلح پایدار و باعزت در افغانستان استقبال می‌کند.
براساس دعوت‌نامه روسیه، دو نفر به نمایندگی از حکومت، دو نفر به نمایندگی از شورای عالی مصالحه، شش یا هفت نفر به نمایندگی از چهره‌ها و رهبران سیاسی و پنج نفر به نمایندگی از طالبان در نشست مسکو دعوت شده‌اند.
به دنبال این نشست، قرار است نشست صلح ترکیه که از آن به عنوان کنفرانس بن سوم یاد می شود، به تاریخ 7 حمل 1400 در این کشور برگزار شود.
نشست مسکو در شرایطی برگزار می شود که دولت افغانستان در پی نامه هشدارآمیز وزیر امور خارجه امریکا به اشرف غنی، تحت فشار شدید قرار دارد تا طرح صلح امریکایی را بپذیرد و به مفاد طرحی که خلیلزاد در سفر اخیر خود به کابل با رهبران افغان در میان گذاشته، تمکین کند.
به این ترتیب، نشست صلح مسکو که پیش از برگزاری نشست مهم ترکیه راه اندازی می شود، فرصتی کلیدی برای کابل است تا جایگاه دیپلماتیک خود را تقویت کند، طرح صلح امریکا را به چالش بکشد و از میان قدرت های رقیب یا متخاصم با امریکا برای ایجاد یک محور مقاومت منطقه ای در برابر این طرح، یارگیری کند.
البته باید تصریح کرد که انتظار نمی رود این بار بر بنیاد یک سنت سیاسی رایج، کابل با فاصله گرفتن از غرب، به شرق متمایل شود و به عنوان مثال، با نزدیک شدن به روسیه یا چین و یا حتی ایران، طرح استعماری غرب برای آینده سیاسی کشور را خنثی کند؛ زیرا این بار قدرت های شرقی مانند روسیه و چین و ایران نیز از طالبان به عنوان یک واقعیت غیر قابل انکار، حمایت می کنند و هرگونه راه حل رسیدن به ثبات و صلح در افغانستان، بدون فراهم کردن تمهیداتی برای بازگشت آن گروه به قدرت را منتفی و محکوم به شکست می دانند.
با این حال، هنوز هم کشورهایی هستند که طرح صلح امریکایی را تهدیدی برای امنیت ملی و منافع استراتژيک خود می دانند و با آن مخالفت می کنند. یکی از این کشورها هند است؛ کشوری که با افغانستان روابط راهبردی دارد، دشمن سنتی پاکستان است، طالبان را مزدور و پیاده نظام ارتش پاکستان در افغانستان می داند و در صلح امریکایی که مبنای محوری آن، شراکت چشمگیر طالبان در قدرت است، هیچگونه منافعی ندارد.
از سوی دیگر، دولت افغانستان که خود را نماینده مشروع مردم کشور در جامعه بین المللی می داند، در حال حاضر نیاز به تقویت این مشروعیت دارد و باید وجهه و اعتبار جهانی خود را نیرومند سازد. بنابراین، شرکت در نشست مسکو به این مهم کمک می کند؛ زیرا تریبونی را در اختیار نمایندگان کابل قرار می دهد تا با استفاده از آن، مشروعیت و تعهد صادقانه و واقعی طالبان نسبت به صلح و ثبات و قطع ارتباط با تروریزم را به چالش بکشد و خود را حامی، نماد و نماینده کامل جمهوریت و ارزش های جانبی آن معرفی کند.
با توجه به این موارد، این بار برخلاف دو نشست قبلی درباره صلح افغانستان در روسیه، کابل مصمم است تا در آن شرکت کند.
البته عدم شرکت در نشست های قبلی، یک دلیل دیگر هم داشت و آن نفوذ عمیق و گسترده امریکا بر دولت افغانستان بود که اجازه نمی داد مسکو ابتکار عمل در عرصه صلح افغانستان را در اختیار بگیرد و کابل نیز به تحقق این مهم کمک کند. این بار اما کابل رسما از واشنگتن فاصله گرفته و چه بسا در نقطه مقابل طرح و راهبرد صلح آن قرار گرفته است؛ بنابراین، شرکت در نشست مسکو، تصمیمی است که بر پایه تشخیص مستقلانه کابل، بی اعتنا به ملاحظات احتمالی واشنگتن اتخاذ شده، و چه بسا این تصمیم، پیامی ضمنی به واشنگتن باشد که اگر از بقا و حیات دولت کابل، حمایت نکند، گزینه های دیگر به سرعت جایگزین شراکت کنونی افغانستان با غرب و ایالات متحده خواهد شد.
محمدرضا امینی - جمهور
کد مطلب: 137238
