۱

بمباران مواضع طالبان، هدیه بایدن به غنی؟

يکشنبه ۶ سرطان ۱۴۰۰ ساعت ۱۸:۴۱
گمانه زنی درباره اهداف، پیام ها و پیامدهای این حمله های تازه، زود است و با وجود همزمانی آن با سفر اشرف غنی به امریکا باید درباره تغییر رویکرد واشنگتن و پنتاگون در قبال جنگ جاری در افغانستان، طالبان و دولت کابل باید صبور و محتاط بود.
بمباران مواضع طالبان، هدیه بایدن به غنی؟
گروه طالبان در واکنش به حملات هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی در افغانستان هشدار داده که مجبور خواهیم شد به این حملات "عکس‌العمل نشان بدهیم".
 
دیشب، ساعاتی قبل از دیدار اشرف غنی و جو بایدن در کاخ سفید هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی مواضع طالبان در شمال افغانستان را هدف قرار دادند.
 
ارتش ایالات متحده دو حمله هواپیماهای بدون سرنشین را علیه مواضع طالبان در بغلان و قندوز انجام داد و در آن شماری از جنگجویان طالبان کشته شده‌اند.
 
ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان با انتشار خبرنامه‌ای گفته که این گروه بمباران های بعضی ولایات افغانستان را از سوی هواپیماهای امریکایی محکوم می‌کند.
 
در این خبرنامه آمده که "چنین اعمال تحریک‌کننده زمینه عکس‌العمل را مساعد می‌سازد و نیروهای خارجی باید روی خروج خود از افغانستان متمرکز باشند و در جنگ دخالت نکنند."
 
نیروهای امریکایی پیش از این نیز مواضع طالبان را به ویژه در هلمند و قندهار بمباران کرده بودند.
 
اقدام امریکا در بمباران مواضع طالبان در دو ولایت بحران زده قندوز و بغلان شاید از نظر نظامی، اهمیت چندانی نداشته باشد؛ اما به لحاظ سیاسی از دو جهت، دارای ارزشی قوی و معنادار است.
 
موضوع نخست این است که این حملات، درست پس از دیدار اشرف غنی و بایدن در کاخ سفید صورت گرفت؛ سفری که بی تردید یکی از مهم ترین اهداف آن، جلب حمایت پایدار امریکا از دولت افغانستان در برابر حملات طالبان بود.
 
آیا این بدان معناست که کاخ سفید در تأکیدهای مکرر خود مبنی بر حمایت همه جانبه و همیشگی از دولت و نیروهای ارتش افغانستان در برابر طالبان، صادق است و با انجام دو حمله هوایی، تلاش کرده این صداقت و تعهد را در عمل هم نشان دهد؟
 
هنوز برای نتیجه گیری در این زمینه، زود است؛ زیرا این دو حمله نه ضربه ای سهمگین و ویرانگر بر طالبان وارد کرده به گونه ای که آن گروه دیگر نتواند نیروهای خود را در قندوز و بغلان، تجدید سازمان دهد و دست از تلاش برای ساقط کردن ولسوالی ها و مراکز ولایات بردارد و نه نشانه ای از ادامه‌دار بودن این بمباران ها وجود دارد.
 
نکته دوم این است که این دو حمله در دو ولایتی صورت می گیرد که به باور بسیاری از کارشناسان مسایل امنیتی، در آستانه سقوط کامل به دست طالبان قرار دارند.
 
اخیرا طالبان مدعی شدند که همه ولسوالی های قندوز را اشغال کرده اند و جنگ برای ساقط کردن مرکز ولایت جریان دارد.
 
در بغلان هم چند ولسوالی استراتژيک به دست طالبان افتاده و جنگ در چندین ولسوالی دیگر هم در جریان است.
 
اگرچه در هر دو ولایت، دولت مدعی شده که برخی ولسوالی ها و مناطق از دست رفته را از طالبان بازپس گرفته است.
 
به این ترتیب، یکی دیگر از پیام های ضمنی حملات هوایی امریکا بر مواضع طالبان در دو ولایت در آستانه سقوط شاید این باشد که واشنگتن به طالبان اجازه نمی دهد مراکز شهری را سقوط دهند و از طریق زور و خشونت، قدرت را به دست بگیرند.
 
اخیرا یک درجه دار ارشد امریکایی هم مدعی شد که طالبان با وجود اشغال حدود ۶۰ ولسوالی، هنوز هیچ مرکز شهری را تصرف نکرده و این نشانگر ناتوانی آن گروه در پیروزی نظامی است.
 
به هر حال، واقعیت پیام یا پیام های پشت پرده این حملات هرچه باشد، از نظر پیامد عملی هم تصور نمی شود که طالبان، آمادگی لازم برای پاسخ به این حمله ها را داشته باشند؛ زیرا هرگونه درگیری مستقیم نظامی میان طالبان و امریکا، توافقنامه دوحه را به خطر می اندازد و روند خروج نیروهای خارجی را مختل خواهد کرد؛ چیزی که طالبان هرگز خواهان آن نیستند.
 
واکنش ذبیح الله مجاهد هم بسیار محتاطانه و محافظه کارانه بود و در آن تلاش شده بود تا امریکا به خویشتن داری از تنش در راستای اجرای دقیق توافقنامه دوحه و خروج از افغانستان، ترغیب شود.
 
به هر حال، گمانه زنی درباره اهداف، پیام ها و پیامدهای این حمله های تازه، زود است و با وجود همزمانی آن با سفر اشرف غنی به امریکا باید درباره تغییر رویکرد واشنگتن و پنتاگون در قبال جنگ جاری در افغانستان، طالبان و دولت کابل باید صبور و محتاط بود.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین