میراث امریکا
يکشنبه ۷ سنبله ۱۴۰۰ ساعت ۱۹:۰۷
هرگز نباید تصور کرد که اشغال افغانستان و شکست امریکا تنها از افغان های بی پناه و مظلوم قربانی می‌گیرد، دامنه این فاجعه بسیار وسیع تر است و بدون تردید یکی از بزرگترین هزینه های آن در هم شکستن هژمونی و سلطه جهانی ایالات متحده خواهد بود.
آخرین نظامیان امریکایی مستقر در میدان هوایی کابل در حال ترک افغانستان هستند. به این ترتیب اشغال ۲۰ ساله افغانستان توسط ایالات متحده و متحدانش در آستانه پایان یافتن است.
این در حالی است که افغانستان بدترین و بحرانی‌ترین روزهای خود را سپری می‌کند.
در حالی که طالبان سراسر افغانستان را به تصرف خود درآورده و احیای دوباره گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای همچنان امنیت افغانستان و جهان را تهدید می کند، هیچ اراده ای جهانی برای مهار ناامنی هایی که ریشه در بحران افغانستان دارد در کار نیست.
بسیاری از صاحب نظران معتقد اند که اشغال نظامی افغانستان، افراط گرایی و تروریسم و خطرات علیه صلح و امنیت جهانی را چندین برابر افزایش داد.
به این ترتیب یکی از بدترین میراث های اشغال افغانستان توسط امریکا آسیب‌پذیری بیش از پیش امنیت بین المللی است. اکنون گروه‌های جهادی و تروریستی خود را آماده می‌کنند تا بار دیگر افغانستان را به کشوری برای هسته گذاری و توسعه نفوذ و قدرت خود تبدیل کنند.
اگرچه در این میان، گروه طالبان بارها اطمینان داده است که اجازه فعالیت گروه های تروریستی در خاک افغانستان را نخواهد داد و روابط پیشین خود با این گروه ها را قطع خواهد کرد؛ اما کارشناسان مسائل امنیتی می‌گویند که واکنش گروه‌های جهادی و تروریستی به پیروزی طالبان و سیطره این گروه در افغانستان نشان می دهد که آنها از هم اکنون خود را آماده می‌کنند تا این کشور را به بهشت امن افراط‌گرایان تبدیل کنند و این در شرایطی است که همانگونه که اشاره شد هیچ اراده جهانی برای مواجهه با این خطر بالقوه وجود ندارد.
برای مردم افغانستان نیز اشغال ۲۰ ساله کشورشان یادآور بمباران های مرگبار، جنایت‌های فاجعه بار، کشتار، ناامنی، خشونت، ترور، جنگ، آوارگی، فقر، فساد، سرکوب، تبعیض و عدالتی است.
امریکا برای مردم افغانستان کشوری را بر جا می‌گذارد که حتی شهروندانش نیز تلاش می کنند از آن فرار کنند.
رویدادهای رقت انگیزی که در روزهای اخیر در میدان هوایی کابل رقم خورد نمونه های واضح از پیامدهای ویرانگر اشغال افغانستان توسط امریکا بود.
در این میان، به تعبیر دقیق یکی از فرماندهان جهادی افغانستان، مردم ۱۰ هزار، ۲۰ هزار، ۵۰ هزار یا ۱۰۰ هزار نفر نیستند که قدرت‌های غربی با انتقال آنها از افغانستان بتوانند بحران ناشی از اشغال این سرزمین را مهار کنند و بر پیامدهای فاجعه آمیز این جنگ ناتمام و شکست‌خورده غلبه نمایند.
به این ترتیب میلیون ها نفر از مردم افغانستان احتمالاً ده‌ها سال دیگر با پیامدهای اشغال کشورشان توسط امریکا و خروج نابخردانه و غیرمسئولانه ایالات متحده و شرکایش از جنگی ناتمام دست و پنجه نرم خواهند کرد.
فقر، بیکاری، فقدان آینده قابل اطمینان، خشونت های بالقوه، جنگ‌های قرب الوقوع و آتش زیر خاکستر تنش‌های قومی و مذهبی از مواردی است که امریکا پس از ۲۰ سال سلطه بر افغانستان به یادگار می‌گذارد، اینهمه در کنار قدرت گیری غیر قابل اجتناب گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و بین‌المللی و دخالت آشکار رژیم های حامی تروریزم در منطقه و فرامنطقه، افغانستان را به کانون بحران در سال های آینده تبدیل خواهد کرد.
امریکا در حالی افغانستان را ترک می کند که دولت دست نشانده آن کشور فروپاشیده، ارتش اجیر متلاشی شده، طالبان که امریکا برای جنگیدن با آن گروه، افغانستان را اشغال کرد اکنون سراسر کشور را کنترل می‌کند، هیچ دولتی در کابل مستقر نیست و خلأ قدرت و فقدان رهبری سیاسی بسیاری از امور را معطل و متوقف کرده است.
در چنین شرایطی هیچ گونه اطمینانی نسبت به آینده وجود ندارد و بدون تردید مردم افغانستان باید خود را آماده مواجهه با روزهای سخت تر و بحران های بزرگتری کنند؛ بحران هایی که ریشه در اشغال کشورشان توسط امریکا دارد و پیامدهای این اشغال همچنان از آنها قربانی خواهد گرفت.
با این وجود، هرگز نباید تصور کرد که اشغال افغانستان و شکست امریکا تنها از افغان های بی پناه و مظلوم قربانی می‌گیرد، دامنه این فاجعه بسیار وسیع تر است و بدون تردید یکی از بزرگترین هزینه های آن در هم شکستن هژمونی و سلطه جهانی ایالات متحده خواهد بود.
امریکا از این پس دیگر همان ابرقدرتی نیست که به بهانه مبارزه با تروریزم، تامین صلح جهانی، گسترش حقوق بشر، دفاع از دموکراسی و مردم سالاری، سرکوب و براندازی رژیم های دیکتاتور، صدور ارزش های لیبرال دموکراسی و... سیطره هژمونیک خود را بر کشورهای هدف تحمیل کند.
واشنگتن با خروج مفتضحانه از خاک افغانستان، ارزش های بنیادین مورد ادعای تمدن غربی را از ریشه برانداخت، حقوق بشر امریکایی را رسوا و بدنام کرد و در نهایت آخرین میخ را بر تابوت تسلط جهانی ایالات متحده کوبید. اکنون نظم نوینی در حال تولد است که دست کم بر بنیاد آنچه در افغانستان جریان دارد افراط‌گرایان، آنارشیست های نو و قدرت های نوظهور حامی این جریان ها پیشتازان آن خواهند بود. این یعنی جهان آینده، جهانی ناامن، آشفته، بحران زده، بی ثبات و به شدت آشوب‌زاده و درگیر بحران های مرگبار است.
این میراث اشغال افغانستان و شکست امریکاست.
محمدرضا امینی - جمهور
این در حالی است که افغانستان بدترین و بحرانی‌ترین روزهای خود را سپری می‌کند.
در حالی که طالبان سراسر افغانستان را به تصرف خود درآورده و احیای دوباره گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای همچنان امنیت افغانستان و جهان را تهدید می کند، هیچ اراده ای جهانی برای مهار ناامنی هایی که ریشه در بحران افغانستان دارد در کار نیست.
بسیاری از صاحب نظران معتقد اند که اشغال نظامی افغانستان، افراط گرایی و تروریسم و خطرات علیه صلح و امنیت جهانی را چندین برابر افزایش داد.
به این ترتیب یکی از بدترین میراث های اشغال افغانستان توسط امریکا آسیب‌پذیری بیش از پیش امنیت بین المللی است. اکنون گروه‌های جهادی و تروریستی خود را آماده می‌کنند تا بار دیگر افغانستان را به کشوری برای هسته گذاری و توسعه نفوذ و قدرت خود تبدیل کنند.
اگرچه در این میان، گروه طالبان بارها اطمینان داده است که اجازه فعالیت گروه های تروریستی در خاک افغانستان را نخواهد داد و روابط پیشین خود با این گروه ها را قطع خواهد کرد؛ اما کارشناسان مسائل امنیتی می‌گویند که واکنش گروه‌های جهادی و تروریستی به پیروزی طالبان و سیطره این گروه در افغانستان نشان می دهد که آنها از هم اکنون خود را آماده می‌کنند تا این کشور را به بهشت امن افراط‌گرایان تبدیل کنند و این در شرایطی است که همانگونه که اشاره شد هیچ اراده جهانی برای مواجهه با این خطر بالقوه وجود ندارد.
برای مردم افغانستان نیز اشغال ۲۰ ساله کشورشان یادآور بمباران های مرگبار، جنایت‌های فاجعه بار، کشتار، ناامنی، خشونت، ترور، جنگ، آوارگی، فقر، فساد، سرکوب، تبعیض و عدالتی است.
امریکا برای مردم افغانستان کشوری را بر جا می‌گذارد که حتی شهروندانش نیز تلاش می کنند از آن فرار کنند.
رویدادهای رقت انگیزی که در روزهای اخیر در میدان هوایی کابل رقم خورد نمونه های واضح از پیامدهای ویرانگر اشغال افغانستان توسط امریکا بود.
در این میان، به تعبیر دقیق یکی از فرماندهان جهادی افغانستان، مردم ۱۰ هزار، ۲۰ هزار، ۵۰ هزار یا ۱۰۰ هزار نفر نیستند که قدرت‌های غربی با انتقال آنها از افغانستان بتوانند بحران ناشی از اشغال این سرزمین را مهار کنند و بر پیامدهای فاجعه آمیز این جنگ ناتمام و شکست‌خورده غلبه نمایند.
به این ترتیب میلیون ها نفر از مردم افغانستان احتمالاً ده‌ها سال دیگر با پیامدهای اشغال کشورشان توسط امریکا و خروج نابخردانه و غیرمسئولانه ایالات متحده و شرکایش از جنگی ناتمام دست و پنجه نرم خواهند کرد.
فقر، بیکاری، فقدان آینده قابل اطمینان، خشونت های بالقوه، جنگ‌های قرب الوقوع و آتش زیر خاکستر تنش‌های قومی و مذهبی از مواردی است که امریکا پس از ۲۰ سال سلطه بر افغانستان به یادگار می‌گذارد، اینهمه در کنار قدرت گیری غیر قابل اجتناب گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و بین‌المللی و دخالت آشکار رژیم های حامی تروریزم در منطقه و فرامنطقه، افغانستان را به کانون بحران در سال های آینده تبدیل خواهد کرد.
امریکا در حالی افغانستان را ترک می کند که دولت دست نشانده آن کشور فروپاشیده، ارتش اجیر متلاشی شده، طالبان که امریکا برای جنگیدن با آن گروه، افغانستان را اشغال کرد اکنون سراسر کشور را کنترل می‌کند، هیچ دولتی در کابل مستقر نیست و خلأ قدرت و فقدان رهبری سیاسی بسیاری از امور را معطل و متوقف کرده است.
در چنین شرایطی هیچ گونه اطمینانی نسبت به آینده وجود ندارد و بدون تردید مردم افغانستان باید خود را آماده مواجهه با روزهای سخت تر و بحران های بزرگتری کنند؛ بحران هایی که ریشه در اشغال کشورشان توسط امریکا دارد و پیامدهای این اشغال همچنان از آنها قربانی خواهد گرفت.
با این وجود، هرگز نباید تصور کرد که اشغال افغانستان و شکست امریکا تنها از افغان های بی پناه و مظلوم قربانی می‌گیرد، دامنه این فاجعه بسیار وسیع تر است و بدون تردید یکی از بزرگترین هزینه های آن در هم شکستن هژمونی و سلطه جهانی ایالات متحده خواهد بود.
امریکا از این پس دیگر همان ابرقدرتی نیست که به بهانه مبارزه با تروریزم، تامین صلح جهانی، گسترش حقوق بشر، دفاع از دموکراسی و مردم سالاری، سرکوب و براندازی رژیم های دیکتاتور، صدور ارزش های لیبرال دموکراسی و... سیطره هژمونیک خود را بر کشورهای هدف تحمیل کند.
واشنگتن با خروج مفتضحانه از خاک افغانستان، ارزش های بنیادین مورد ادعای تمدن غربی را از ریشه برانداخت، حقوق بشر امریکایی را رسوا و بدنام کرد و در نهایت آخرین میخ را بر تابوت تسلط جهانی ایالات متحده کوبید. اکنون نظم نوینی در حال تولد است که دست کم بر بنیاد آنچه در افغانستان جریان دارد افراط‌گرایان، آنارشیست های نو و قدرت های نوظهور حامی این جریان ها پیشتازان آن خواهند بود. این یعنی جهان آینده، جهانی ناامن، آشفته، بحران زده، بی ثبات و به شدت آشوب‌زاده و درگیر بحران های مرگبار است.
این میراث اشغال افغانستان و شکست امریکاست.
محمدرضا امینی - جمهور
کد مطلب: 142050
