خلیلزاد و صالح؛ تقابل فریبکار و فریب‌خورده

امرالله صالح در واکنش به اظهارات اخیر زلمی خلیلزاد بر او تاخته و او را "طراح یک نیرنگ بزرگ" خوانده است.
 
صالح در توییتی نوشته است:"خلیلزاد عملا طراح این طرح نیرنگ بزرگ بود. او از نظر استراتژیک "جمهوری" را مثل یک گوسفند قربانی می‌دید که تا لحظه ذبح از آن مراقبت کرد. این مصاحبه‌ها بوی تعفن این شکست را از بین نمی‌برد."
 
اشاره آقای صالح به مصاحبه‌های اخیر خلیلزاد است که در آن سیاسیون افغان را متهم به "خودخواهی" کرده و آن‌ها را عامل شکست دولت قبلی دانسته است.
 
خلیلزاد همچنین گفته لجاجت اشرف غنی برای ادامه کارش باعث شد امریکا خوشبینی خود را برای توافق دولت با طالبان از دست بدهد و در پی خروج باشد.
 
آقای صالح در پاسخ خلیلزاد نوشته است:"به جای اینکه مسئولیت فاجعه را بپذیرند، هنوز هم تلاش می‌کنند تا افغان‌ها را به‌عنوان طرف مقصر معرفی کنند، بر زخم‌های شان نمک بزنند و از نیازها و ناامیدی‌شان سوء استفاده کنند."
 
تلاش و تقلای مذبوحانه برای انداختن بار اصلی تقصیر شکست بر عهده دیگری از پیامدهای اجتناب ناپذیر و طبیعی هرگونه شکستی محسوب می شود.
 
به دنبال شکست امریکا در افغانستان و فروپاشی دولت فاسد اشرف غنی نیز اکنون خلیلزاد و شماری از مهره ‌های منفور حکومت غنی علیه همدیگر قرار گرفته و در صدد پیدا کردن مقصر اصلی این شکست هستند.
 
این اتهام زنی ها و موضع گیری های متقابل چیزی از بار سنگین شکست و پیامدهای فاجعه آمیز آن کم نمی ‌کند. به بیان بهتر پیدا کردن مقصر هیچ کمکی به مهار پیامدهای ویرانگر شکست امریکا در افغانستان و فروپاشی خائنانه دولت مزدور غنی نخواهد کرد.
 
برای زلمی خلیلزاد اما مصاحبه‌هایی که او پس از استعفا از مقام فرستاده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور صلح افغانستان انجام می‌دهد شاید ماموریت بعدی باشد.
 
در حالی که واکنش‌های گسترده نسبت به تصمیم بحث برانگیز جو‌ بایدن برای خروج عجولانه و غیرمسئولانه از افغانستان در سانه ها و عرصه سیاست ایالات متحده کماکان جریان دارد، زلمی خلیلزاد در کانون محوری این فشارها و انتقادها واقع شده است؛ زیرا او بود که با طالبان پیمان صلح امضا کرد و این پیمان زمینه‌ساز خروج امریکا و سقوط دولت اشرف غنی و تسلط طالبان بر سرنوشت افغانستان شد.
 
بنابراین بدیهی است که حیات سیاسی کنونی و آینده زلمی خلیلزاد بستگی به نتایج تلاش‌های مذبوحانه او برای اقناع افکار عمومی امریکایی‌ها درباره عملکردش در زمینه پیمان صلح با طالبان و خروج نیروهای امریکایی و فروپاشی نظم سیاسی و امنیتی دارد که در نتیجه مصرف بیش از ۲ هزار میلیارد دالر از سرمایه های ملی امریکا در افغانستان به وجود آمده بود.
 
در این میان، برای خلیلزاد دیواری کوتاه‌تر از مقام های فاسد، بی کفایت و فاقد صلاحیت دولت سرنگون‌شده اشرف غنی وجود ندارد.
 
خلیلزاد به راحتی می تواند آنها را متهم به جاه طلبی، فرصت سوزی و خودخواهی کند و عامل اصلی شکست و فروپاشی دولت افغانستان بداند.
 
این در حالی است که در افغانستان خیانت خلیلزاد را همسنگ و هم‌تراز خیانت اشرف غنی، مهره مزدور و دست نشانده امریکا در کابل می دانند و معتقد اند که توافق استعماری او با طالبان سبب شد تا طالبان قدرت بگیرند و سیر سقوط دولت و فروپاشی ارتش آغاز شود.
 
با اینهمه بسیار جالب توجه است که امرالله صالح؛ معاون اول پیشین اشرف غنی بدون آنکه کوچکترین اشاره ای به مسئولیت بزرگ رئیس اش در واگذاری اداره کشور به طالبان، متلاشی کردن نیروهای مسلح و قرار دادن مردم افغانستان در برابر موج تازه‌ای از بحران و فاجعه و فقر و گرسنگی بکند همچنان در مقام مدافع اشرف غنی در برابر زلمی خلیلزاد قرار می‌گیرد و به اتهامات سنگین او پاسخ می‌دهد.
 
این در حالی است که مردم افغانستان انتظار دارند آقای صالح همچنان که در دوران معاونت اولی اش هیچگونه صلاحیتی در تغییر وضعیت امنیتی و سیاسی کشور و تاثیرگذاری بر تصمیم های کلان نداشت، پس از خیانت بزرگ اشرف غنی، دیگر از او حمایت نکند و اگر دست کم به اندازه متین بیگ، شجاعت اخلاقی عذرخواهی از کار کردن و حمایت از اشرف غنی را ندارد، سکوت کند و با سکوتش به طور تلویحی نقش و مسئولیت خود در این شرم و شکست تاریخی را بپذیرد.
 
اگرچه همانگونه که اشاره شد نقش محوری زلمی خلیلزاد در پایه گذاری خیانت بزرگ به مردم افغانستان و زمینه سازی فروپاشی دولت، قابل چشم پوشی نیست؛ اما این امر هرگز نقش و سهم خاینان ملی و داخلی را توجیه نمی کند و آنها را در برابر پیامدهای فاجعه آمیز و ویرانگر سقوط کشور به دست طالبان و مصایب دردناکی که امروز مردم متهم می‌شوند تبرئه نخواهد کرد.
 
بر این اساس، آقای صالح و هر مقام دیگر از جمله خلیلزاد و اشرف غنی همچنان تلاش می‌کنند تا خود را تبرئه کنند و تقصیر را به گردن دیگری بیاندازند باید بدانند که با این افشاگری‌ها و موضع‌گیری‌های مذبوحانه تنها خشم و انزجار و نفرت مردم افغانستان علیه خود را تشدید می‌کند و هیچ نتیجه‌ دیگری به دست نخواهد آورد.  آنها تا ابد منفور و مغضوب مردم افغانستان باقی خواهند ماند؛ زیرا مسئول اصلی همه فجایع و مصیبت های سنگین و دردآوری اند که امروز مردم متحمل می شوند.
 
نرگس اعتماد - جمهور