۰

تحریم رهبران طالبان چه تاثیری دارد؟

دوشنبه ۳۰ جوزا ۱۴۰۱ ساعت ۲۳:۴۵
این تحریم ها تنها اهمیت نمادین و تشریفاتی دارد و هیچ تاثیری بر تغییر معادلات سیاسی و امنیتی افغانستان و جهان نخواهد داشت.
تحریم رهبران طالبان چه تاثیری دارد؟
قرار است شورای امنیت سازمان ملل درباره معافیت موقت سفر رهبران طالبان بحث ‌و تصمیم‌گیری کند.
 
معافیت منع سفر خارجی شماری از مقام‌های ارشد طالبان، روز دوشنبه ۲۰ جون منقضی می‌شود و ممنوعیت سفر به صورت خودکار برخواهد گشت، مگر اینکه تصمیم دیگری در شورای امنیت اتخاذ شود.
 
در سال ۲۰۱۹ شورای امنیت سازمان ملل معافیت محدود منع سفر ۱۴ عضو طالبان را به منظور شرکت در مذاکرات صلح، موقتا رفع کرد.
 
این موضوع در زمان دونالد ترامپ؛ رئیس جمهوری پیشین امریکا اعمال شده بود. اکنون در زمان جو بایدن اما بحث در این مورد جریان دارد؛ ولی تاکنون در این باره موضع مشخصی اعلام نشده است.
 
روزنامه‌ گاردین چاپ بریتانیا در گزارشی نوشته است که برخی از مقام‌های امریکایی نه تنها خواهان برگشت ممنوعیت سفر رهبران طالبان هستند؛ بلکه می‌خواهند فهرست ممنوع‌شدگان گسترش یابد.
 
همزمان گروه‌های مدافع حقوق بشر نیز از سازمان ملل می‌خواهند تا به این معافیت پایان داده شود.
 
علیرغم همه کارزارهای تبلیغاتی و رسانه ای که پیرامون تحریم بین المللی رهبران طالبان راه اندازی شده است، این تحریم ها هرگز تاثیری بر عملکرد رهبران طالبان نداشته، هیچیک از آنها به طور جدی و قابل توجه از پیامدهای این تحریم ها متاثر نشده، حتی رفت و آمدها، سفرها و سایر فعالیت های عادی آنان با یا بدون تحریم های بین المللی به طور طبیعی صورت می گیرد و هیچ خدشه و خللی در این زمینه به وجود نیامده است.
 
نمونه بارز آن، سراج الدین حقانی؛ سرپرست وزارت امور داخله و رهبر شبکه قدرتمند حقانی است که ظاهرا هدف یکی از سختگیرانه ترین رژيم های تحریم بین المللی قرار دارد و حتی برای اطلاعات مربوط به دستگیری او از سوی پولیس فدرال امریکا ۱۰ میلیون دالر جایزه تعیین شده؛ اما او از ماه ها به اینسو در انظار عمومی، ظاهر می شود، با مقام های مختلف خارجی دیدار می کند و با افتخار و آشکارا اعلام کرده است که در طول سال های گذشته، ۱۵۰۰ حمله انتحاری انجام داده است.
 
آقای حقانی همچنین در نخستین ماه های پس از به قدرت رسیدن طالبان طی نشستی با خانواده های عوامل حملات انتحاری از آنان تقدیر کرد.
 
این در حالی است که تحریم های بین المللی نه شبکه ارتباطات سیاسی او را مختل کرده و نه حتی موجب محدودیت دسترسی وی به منابع مالی شده است.
 
این نشان می دهد که این تحریم ها تنها اهمیت نمادین و تشریفاتی دارد و هیچ تاثیری بر تغییر معادلات سیاسی و امنیتی افغانستان و جهان نخواهد داشت.
 
بنابراین، صرف نظر از اینکه در نهایت شورای امنیت سازمان ملل و دولت امریکا چه تصمیمی درباره تمدید، تجدید یا تشدید تحریم ها علیه رهبران طالبان می گیرد یا نمی گیرد، این تحریم ها جز آنکه ناکارآمدی نظام بین الملل در مواجهه با یکی از عمیق ترین بحران های سیاسی و امنیتی در آسیا و چه بسا جهان را به نمایش بگذارد، هیچ کارکرد دیگری ندارد.
 
با توجه به ارزیابی پیشگفته، راه معقول تر شاید تعامل با طالبان در چارچوب یک سازوکار مشروع و شفاف باشد. جهان باید راه های تازه ای را برای تاثیرگذاری بر سیاست های طالبان پیدا و امتحان کند و این جز با تعامل مستقیم با رهبران کنونی کابل، تسهیل ارتباطات آنان با جامعه جهانی و در نهایت، ایجاد بسترهای لازم برای یک تعامل منطقی و معقول، میسر نمی شود.
 
تجربه پیشین در عین حال، نشان می دهد که منزوی کردن حکومت طالبان، صرف نظر از پیامدهای بسیار سنگین و فاجعه بار آن برای مردم رنج دیده افغانستان، اقدامی خطرناک است و به پیامدهای زیانبار و ویرانگر منتهی می شود، افراط گرایی را تقویت می کند و آنان را خواسته یا ناخواسته به سمت واکنش های ویرانگرانه هدایت می کند.
 
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی دولت طالبان نیز اخیرا تصریح کرد که همه کشورها، از جمله ایالات متحده باید بدانند که تعامل سیاسی با طالبان به نفع همه است. به گفته او، این وضعیت به جهان این امکان را می ‌دهد که به طور رسمی درباره «ناراحتی‌ های» خود با طالبان صحبت کنند.
 
بنابراین، تحریم بی فایده است، موجب تضعیف اقتدار جامعه بین المللی و خدشه بر اعتبار شورای امنیت سازمان ملل می شود بدون آنکه عملا محدودیتی را بر رهبران طالبان تحمیل کند یا تاثیری بر مواضع و سیاست های آنان داشته باشد. راه معقول، تعامل مبتنی بر ارزش ها و اصول و منافع است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین