۰

افراط گرایی، بزرگترین دشمن نظام اسلامی

جمعه ۱۰ سرطان ۱۴۰۱ ساعت ۱۷:۱۵
این خطرناک و تکان دهنده است؛ نه تنها برای طالبان؛ بلکه برای همه افغانستان، و نه تنها برای افغانستان؛ بلکه برای کلیت دین اسلام؛ زیرا نشان می دهد که افراط گراها، تکفیری ها، استراتژ‌یست های فکری تکفیر و ترور، چگونه به بدیهیات دین، دست می برند و بی رحمانه آن را برای فرونشاندن عطش خشم و خشونت و خونریزی متعصبانه و جهالت بار خویش، منحرف و منقلب می کنند.
افراط گرایی، بزرگترین دشمن نظام اسلامی
مجیب‌الرحمان انصاری؛ خطیب مسجد گازرگاه هرات می‌گوید هر کسی ‌که در برابر نظام فعلی قد علم می‌کند باید سر زده شود.

مولوی انصاری که روز پنج‌شنبه (9 سرطان) در مراسم افتتاحیه نشست علما در تالار لویه جرگه صحبت می‌کرد گفت: "این نظام و این امنیت به آسانی به دست نرسیده است. اگر کسی در برابر این نظام کوچکترین حرکت می‌کند باید همه علمای افغانستان این فتوا را صادر کنند که قد علم کننده باید سر زده شده و از بین برود".

او می‌گوید اگر در این سرزمین دوباره پای دشمن گذاشته شود و خیانت صورت بگیرد در روز قیامت، شهدا گریبان‌گیر همگی ما خواهد بود و ما باید مدیون خون شهدای خویش باشیم.

وی با بیان اینکه ملت ما شهادت را پذیرفته و هرگز ذلت را نمی‌پذیرند، گفت: "همه ما وقتی از این سالون بیرون می‌شویم باید به ملت خود جرات بدهیم که برادر! امنیت نبود امنیت آمد فساد هم محو شده است".
 
اظهارات مولوی انصاری تکان دهنده و هولناک است؛ اما نه تنها برای دشمنان و منتقدان نظام طالبان؛ بلکه برای خود این نظام و چشم انداز استقرار پایدار آن؛ زیرا افراط گرایی بزرگترین دشمن همه نظام ها به ویژه نظام اسلامی است؛ نظامی که هدف آن تامین سعادت و امنیت و آسایش و آرامش و رفاه امت مسلمان باشد نباید دست ابزار تروریست های بالفطره، اندیشه های تکفیری و تروریستی و عوامل زایش و افزایش خشم و خشونت و خونریزی قرار بگیرد.
 
مولوی انصاری که به زعم خود با صدور فتوای سر زدن دشمنان و مخالفان و منتقدان «نظام اسلامی» می خواهد پایه های نظام طالبان را مستحکم سازد و به بقا و دوام آن کمک کند، خواسته یا ناخواسته، همان کاری را می کند که دشمنان این نظام از انجام آن ناتوان اند.
 
در نظامی که سزای سربلند کردن، سر زدن باشد، هرگز نباید انتظار استقرار عدالت در شعاع شریعت را داشت، و وقتی عدالت نباشد، امنیت هم نیست. اسلام نمونه های فراوانی در تاریخ پرشکوه خود دارد که نشان می دهد حتی کسانی که نظام اسلامی را از اساس قبول نداشتند نیز در امنیت و مصونیت در سایه نظام اسلامی زندگی می کردند و از آزادی های انسانی برخوردار بودند و هیچ خلیفه مقتدری حکم به سر زدن آنان تنها به دلیل سر بلند کردن یا مخالفت با سیاست های خویش نمی داد.
 
در صدر اسلام، زمان پیامبر و حتی پس از آن، در دوران خلافت خلفای راشد، یک عرب بادیه نشین و بیابانگرد از این آزادی برخوردار بود که اگر از نظام اسلامی انتقاد داشت و سیاست های خلیفه را برنمی تابید، با استخوان پای شتر در دست، مستقیما به کاخ خلیفه مسلمان برود و با عتاب و عصبیت خطاب به خلیفه بگوید که اگر این کاخ را از پول خودت ساخته ای، اسراف است و اگر از پول بیت المال ساخته ای حرام! او در برابر نظام و خلیفه سر بلند کرده بود؛ اما هیچکس هرگز او را سر نزد!
 
در زمان خلفا یک مسلمان به اندازه ای احساس آزادی و امنیت می کرد که در مجلس سخنرانی خلیفه با صدای رسا خطاب به خود او می گفت: این کافر چه قدر خوب سخن می‌کند!
 
در آخرین روزهای حیات مبارک پیامبر اکرم(ص)، همه می دانند داستان آن اعرابی را که وقتی محمد(ص) نداد داد هرکس حقی بر گردن من دارد، برخیزد و مطالبه کند و دریابد، او برخاست و گفت: تو مرا زده ای، و پیامبر گفت: بیا مرا بزن تا جبران شود!
 
آن اسلام رؤوف و سلیم که آیین مهرورزی و انسان‌دوستی و شفقت و رأفت و لطف و رحمت بود، کجا رفته است که ملای گازرگاه، مفتی و مفسر آن شده و در روز روشن حکم به سر زدن سر بلندکنندگان در برابر «نظام اسلامی» می دهد؟!
 
این خطرناک و تکان دهنده است؛ نه تنها برای طالبان؛ بلکه برای همه افغانستان، و نه تنها برای افغانستان؛ بلکه برای کلیت دین اسلام؛ زیرا نشان می دهد که افراط گراها، تکفیری ها، استراتژ‌یست های فکری تکفیر و ترور، چگونه به بدیهیات دین، دست می برند و بی رحمانه آن را برای فرونشاندن عطش خشم و خشونت و خونریزی متعصبانه و جهالت بار خویش، منحرف و منقلب می کنند.
 
این بزرگترین تهدید برای نظام طالبان و هر نظام سیاسی دیگری است که برای حکومت کردن بر مردم آمده باشد؛ زیرا هیچ حکومتی با سرکوب و سانسور و خصومت و خشونت و خونریزی و ویرانگری نمی تواند به حیاتش ادامه دهد. بنابراین، صرف نظر از اینکه صدور فتوای صریح سرزدن سربلندکنندگان، یک انحراف خطرناک از دین و نفی و انکار هول انگیز تاریخ حکومت داری پیامبر و خلفای مسلمان در طول تاریخ است؛ بلکه اگر به آن عمل شود و ترویج کنندگان و مبلغان و مفتی های این نوع فتواها با آزادی عمل بیشتر، این نوع تفکر را گسترش دهند و نهادینه سازند، این بدون شک، عمر نظام مستقر را کوتاه می کند و در جامعه بحران زده افغانستان، بیش از گذشته، تخم نفرت و نفاق می کارد.
 
نرگس اعتماد - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین