افغانستان؛ آینده از آن کیست؟

دوشنبه ۹ جدی ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۲۳

در این ارزیابی آمده است که اگر موافقتنامه امنیتی دوجانبه میان امریکا و افغانستان امضا نشود، افغانستان در نبود نیروهای خارجی و میلیاردها دالر کمک‌های اقتصادی احتمالا زودتر به سوی هرج‌و‌مرج خواهد رفت.

روزنامه واشنگتن پست، نوشته که یک ارزیابی جدید استخباراتی از جنگ در افغانستان پیش‌بینی کرده که دستاوردهایی که در سه سال اخیر به دست آمده، تا ۲۰۱۷ به صورت قابل ملاحظه‌ای از بین خواهد رفت.
'برآورد اطلاعات ملی' که شامل بررسی‌های ۱۶ نهاد اطلاعاتی امریکاست، پیش‌بینی کرده که گروه طالبان و شمار دیگری از قدرتمندان در افغانستان با نفوذتر خواهند شد و مناطقی را زیر کنترل خواهند گرفت.
در این ارزیابی آمده که حتی باقی ماندن چندهزار نیروی امریکایی در افغانستان و ادامه کمک‌های اقتصادی امریکا به این وضعیت کمکی نخواهد کرد.
تهیه کنندگان این بررسی نقشه روشنی از مناطقی را که فکر می‌کنند تحت کنترل گروه مشخصی یا در دست 'جنگ‌سالاران' قرار خواهد گرفت، ارائه نکرده اند؛ ولی به گفته واشنگتن پست آنها انتظار دارند که دولت مرکزی افغانستان با گذشت زمان با از دست دادن بخش‌های از کشور به گروه مشخصی و یا هم افراد با نفوذ دیگر تضعیف خواهد شد.
اما دولت افغانستان این گزارش را کم اهمیت خوانده و گفته که گزارش‌هایی از این دست معمولا نادرست است.
در این ارزیابی آمده است که اگر موافقتنامه امنیتی دوجانبه میان امریکا و افغانستان امضا نشود، افغانستان در نبود نیروهای خارجی و میلیاردها دالر کمک‌های اقتصادی احتمالا زودتر به سوی هرج‌و‌مرج خواهد رفت.
به نظر می رسد این گزارش نیز در راستای سیاه نمایی های سازمان یافته و برنامه ریزی شده ای معنا می یابد که مدت هاست در فضای سیاست و رسانه غرب علیه افغانستان در جریان است و هدف از این موج تبلیغاتی نیز معمولا در امر مشخص است؛ یکی بزرگنمایی «دستاوردهای» ناشی از حمله نظامی غرب به افغانستان و دوم، جدی بودن احتمال از دست رفتن این دستاوردها در صورت خروج نیروهای خارجی از این کشور.
نتیجه ای که از گزارش اخیر ۱۶ سازمان جاسوسی امریکایی در باره افغانستان تا سال ۲۰۱۷ گرفته شده نیز از همین قاعده معمول پیروی می کند.
منظور از آنچه در این گزارش «دستاوردهای سه سال گذشته» خوانده شده، تغییراتی است که در شمار نیروهای امریکایی در افغانستان از سوی اداره اوباما ایجاد شد و هدف از آن، توانمندسازی نیروهای امنیتی افغانستان و تضعیف تروریست ها خوانده شد؛ اما واقعیتی که در این میان وجود دارد این است که این دستاوردها به اندازه ای قدرتمند نبوده که بتواند نظم شکننده کنونی را فراتر از سال ۲۰۱۷ نیز حفظ کند و این یکی دیگر از نشانه های شکست ماموریت امریکا در افغانستان محسوب می شود؛ به ویژه آنکه در این گزارش تصریح شده که حضور نظامی و کمک های مالی ایالات متحده عملا نمی تواند تاثیری در این وضعیت ایجاد کند و تنها شاید وقوع چنین نتیجه ای را به زمان دورتری موکول کند.
یکی دیگر از توابع هشدارآمیز انتشار این نوع گزارش ها این است که قدرت های جهانی و در راس آنها ایالات متحده شاید در نظر دارند شورشگری، تروریزم، ناامنی های مدیریت شده در مقیاس محلی و ضعف سلطه و اداره دولت مرکزی بر واحدهای ولایتی را به مثابه استراتژی بلندمدت خود طی چندسال آینده همچنان حفظ کنند؛ تا به این ترتیب، مردم و دولت افغانستان،‌ تصور کنند که با خروج نیروهای خارجی، وضعیت به مراتب بدتر از این خواهد شد، طالبان و تروریست ها برخواهند گشت و جنگ‌ سالاری، تفنگ مداری و افزایش تفنگداران غیرمسؤول محلی افزایش چشمگیری خواهند یافت.
این همان چیزی است که از نزدیک به ۷ سال پیش تاکنون در بسیاری از مناطق افغانستان به صورت روزافزونی رشد کرده و بدون شک، این امر نمی تواند دور از دیدرس کشورهایی انجام پذیرد که تقدیر سیاست و امنیت افغانستان به دست آنها و سازمان های نظامی و نهادهای جاسوسی وابسته به آنها رقم زده می شود.
این گزارش و همه گزارش هایی که با این مضمون و محتوا و سبک و سیاق تهیه و تدوین می شوند -از جمله اظهارات اخیر فرمانده ارتش انگلیس که نسبت به بازپس گیری مناطقی از این کشور توسط طالبان در آینده هشدار داده بود- افزون بر آنکه همزمان چندین هدف تبلیغاتی و جنگ روانی را دنبال می کنند، خبر از نقشه های قدرت های بزرگ برای کنترل تقدیر آینده ملت ها نیز می دهند.
سیدعلی حسینی- خبرگزاری جمهور

افغانستان؛ آینده از آن کیست؟

عناوین منتخب

پربازدیدترین

آخرین اخبار