امریکا جانشینی قدرتمندتر برای بمب‌های سنگرشکن می سازد

نیروی هوایی ایالات متحده یک سلاح جدید می‌سازد که قرار است جانشین قدرتمندتری برای بمب‌های سنگرشکن فعلی مانند GBU-57/B “Massive Ordnance Penetrator” (MOP) باشد.
این سلاح جدید با کلاهکی پنج برابر سنگین‌تر، توانایی نفوذ به سنگرهای مستحکم‌تر را خواهد داشت و قرار است در آینده‌ای نزدیک عملیات‌های پیچیده‌تر و دقیق‌تری را انجام دهد.
در حال حاضر، GBU-57/B معروف به MOP، قدرتمندترین بمب سنگرشکن متعارف در موجودی ایالات متحده است. این بمب با وزنی معادل ۳۰,۰۰۰ پوند و طول ۲۰.۵ فوت طراحی شده است تا بتواند اهداف مدفون و مستحکم را از بین ببرد. کلاهک این بمب ۵,۰۰۰ پوند وزن دارد و از قدرت نفوذی بسیار بالایی برخوردار است، که گفته می‌شود قادر است به عمق بیش از ۲۰۰ فوت از بتن مسلح نفوذ کند.
این بمب‌ها علاوه بر وزن سنگین، به طرز دقیقی بر اهداف خود اصابت می‌کنند، که نشان‌دهنده دقت بالا در کنار قدرت تخریب این سلاح است.
با وجود کارایی بالا، بمب‌های سنگرشکن MOP محدودیت‌هایی نیز دارد. از جمله این محدودیت‌ها می‌توان به نیاز به پرتاب از فاصله نزدیک و عدم وجود پیشرانه برای برد بیشتر اشاره کرد. به همین دلیل، نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال توسعه یک سلاح جدید است که بتواند این محدودیت‌ها را برطرف کند و قابلیت‌هایی به مراتب بالاتر از MOP داشته باشد.
در پاسخ به این چالش‌ها، نیروی هوایی ایالات متحده به توسعه یک سلاح جدید با نام “Next Generation Penetrator” (NGP) پرداخته است. این سلاح جدید قرار است با کلاهکی حداکثر ۲۲,۰۰۰ پوندی طراحی شود و توانایی نفوذ عمیق‌تر، دقت بیشتر و بقای سلاح در شرایط سخت‌تری را نسبت به بمب‌های سنگرشکن MOP داشته باشد.
یکی از ویژگی‌های کلیدی NGP دقت بالای آن است. نیروی هوایی ایالات متحده می‌خواهد که این سلاح دقتی در حدود ۲.۲ متر (۷.۲ فوت) داشته باشد، که این دقت حتی از بمب‌های JDAM با هدایت GPS نیز فراتر می‌رود.
علاوه بر دقت بالا، NGP به فناوری‌های جدید فوزی مجهز خواهد شد، که می‌تواند فضای داخلی سنگرها و تاسیسات زیرزمینی را قبل از انفجار شبیه‌سازی کند و به بمب این امکان را بدهد که دقیقاً در عمق بهینه منفجر شود. این ویژگی برای نفوذ به تاسیسات پیچیده زیرزمینی حیاتی است، که اطلاعات محدودی از ساختار داخلی آنها وجود دارد.
برنامه‌های توسعه NGP به سلاح‌های آینده نیروی هوایی ایالات متحده محدود نمی‌شود. به نظر می‌رسد که این پروژه نه‌تنها یک سلاح واحد است، بلکه یک خانواده از سیستم‌های قابل گسترش و عمیق نفوذ می‌باشد که در کنار سیستم‌های دیگر مانند B-21 Raider و AGM-181A Long Range Stand Off (LRSO) عمل خواهند کرد.
این سلاح‌ها در نهایت به عنوان بخشی از استراتیژی‌های نیروی هوایی ایالات متحده برای تسلط بر اهداف استراتیژیک و مستحکم در دهه‌های آینده طراحی شده‌اند و به این ترتیب ایالات متحده به دنبال حفظ برتری خود در زمینه حملات دقیق و عمیق به اهداف مهم استراتیژیک در برابر تهدیدات فزاینده جهانی است.