گزارشی از فروش دختران آواره سوری در اردن

امانی که قبلاً در مرکز شهر دمشق همراه همسر و ۵ فرزندش زندگی می کرد، گفت: ما در اردوگاه الزعتری مانند حیوانات محبوس در قفس زندانی هستیم و راهی برای خروج از این اردوگاه نداریم .
امانی می افزاید : من هفت روز هفته را در یک مرکز غیردولتی در اردوگاه الزعتری کار می کنم و حداقل ۱۰ ساعت در روز مشغول کار هستم و پس از سه هفته کار کردن فقط ۳ دالر به دست آوردم و این در حالی است که مادرم بیمار و پدرم مسن است و دختربچه ام نیاز به رسیدگی و سرپرستی دارد، و خلاصه اینکه زندگی در این اردوگاه غیرقابل تحمل است.
امانی خاطرنشان کرد : با حقوق ۳ دالر در هفته نمی توانیم خانواده ۱۰ نفره مان را اداره کنیم لذا مجبور شدم خواهر ۱۴ ساله ام " قمره " را برای کار کردن به این مرکز غیردولتی بیاورم ولی افزایش حقوق نیز کمکی به حال ما نمی کند .
"اینترپرس سرویس" که با امانی مصاحبه کرده، خاطرنشان کرد: یکی از راه های به دست آوردن پیسه در اردوگاه الزعتری، فروش دختران است و امانی نیز مجبور شد که خواهرش قمره را به یک تبعه سعودی بفروشد .
امانی می گوید: من اتباع اردنی ، مصری و عربستانی را دیدم که در اردوگاه به دنبال دختران باکره هستند، و در قبال هر دختری ۳۰۰ دالر می دهند.
اردوگاه الزعتری مملو از جمعیت آواره سوری است؛ چادرها در مساحتی قریب به ۳ و نیم کیلومتر مربع نصب شده است و ۱۵۰ هزار آواره سوری در این چادرها زندگی می کنند، در حالی که این آمار ۳ برابر ظرفیت این اردوگاه است .
امانی تأکید کرد: اردوگاه الزعتری در وسط بیابان واقع است و ساکنین آن از توفان های شنی و بیماری های مختلف رنج می برند و کمک های بشردوستانه اندکی که به این اردوگاه فرستاده می شود، به دست همه ساکنین نمی رسد؛ و کسانی که مواد غذایی کافی برای سیر کردن خود یا پتوی کافی برای گرم کردن خود ندارند ، این مواد غذایی و گرمایشی را از کسانی که آن را رایگان دریافت کرده اند، می خرند و به عبارت دیگر رقابت برای به دست آوردن مواد غذایی سخت است.