پران از دهه ۱۹۴۰ وارد دنیای سینما شد و در بیش از ۳۵۰ فلم هندی نقش آفرینی کرد. او در نقش های مختلف ظاهر شد - قهرمان، ضدقهرمان، مکمل - اما بیش از همه برای بازی در نقش آدم های بد شهرت داشت، به طوری که به او لقب «ضدقهرمان هزاره» داده بودند.
پران کریشان سیکاند معروف به پران بیش از دو هفته قبل در شفاخانه لیلاواتی در بمبئی بستری بود.
ماه می بالاترین نشان دولت هند در حوزه سینما با حضور مانیش تواری وزیر اطلاعات و رسانه این کشور در خانه پران در بمبئی به او اعطاء شد.
پران متولد دهلی چند نشان مهم دیگر هم دریافت کرده بود، از جمله جایزه یک عمر دستاورد مجله فلم فیر در ۱۹۹۷ و «ضدقهرمان هزاره» مجله استارداست در ۲۰۰۰.
او کار بازیگری را از دهه ۱۹۴۰ با بازی در نقش یک قهرمان در فلم هایی چون «خانواده» و «زن» آغاز کرد. پران در دوران کاری خود که تا دهه ۱۹۹۰ ادامه پیدا کرد با بازی در نقش یک ضدقهرمان در فلم هایی مانند «خواهر بزرگ»، «مرد آزاد»، «کشوری که رود گنگ در آن جاری است» و «اسم من جانی است» به شهرت فراوان دست پیدا کرد.
پران بخصوص با بازی در نقشی مکمل در فلم «زنجیر» تولید ۱۹۷۳ در قالب ضدقهرمانی که به قهرمان تبدیل می شود، در یادها خواهد ماند.
جذابیت پران که چشمان تهدیدآمیزش، او را ترسناک ترین ضدقهرمان سینمای هند کرده بود، تماشاگران را مجذوب «زنجیر» کرد، فلمی که کمک کرد آمیتاب باچان جوان یکی از بزرگ ترین ستاره های هند شود.
ظاهرا پران خودش باچان را برای بازی در «زنجیر» پیشنهاد کرده بود و آن ها بعدها در ده ها فلم دیگر همبازی شدند.
باچان در توئیتر از او به عنوان «یک جنتلمن و بهترین همکار» یاد کرد و نوشت: «یکی دیگر از ستون های صنعت فلمسازی فرو ریخت.»
