علیه اینترنت، علیه آزادی

 

منابع درون‌گروهی طالبان تأیید می‌کنند که این تصمیم به فرمان مستقیم رهبر طالبان، ملا هبت‌الله آخوندزاده، اجرا شده است.

 

به‌ گفته منابع، این اقدام بخشی از روند تدریجی طالبان برای محدودسازی خدمات فایبر نوری و وای‌فای در ولایت‌های مختلف افغانستان است. منابع مستقل نیز تأیید کرده‌اند که از حدود سه هفته پیش تاکنون، خدمات شرکت‌های فایبر نوری در سراسر افغانستان یا به‌ کلی قطع شده یا به‌ شدت ضعیف است.

 

اگرچه برخی منابع دلیل اصلی تصمیم رهبر طالبان برای محدود کردن اینترنت فایبر نوری در ادارات دولتی و برخی ولایات افغانستان را گسترش فساد اخلاقی در میان کارمندان این رژیم عنوان می‌کنند، اما آگاهان معتقد اند که انگیزه‌های رهبر طالبان از این اقدام بسیار فراتر از این است.

 

به‌ باور آن‌ها، این تصمیم بحث‌برانگیز نشان می‌دهد که رهبر طالبان سیاست‌های تندروانه و رادیکال خود را که در دوره اول حاکمیت این رژیم نیز اعمال می‌شد، به‌ تدریج احیا می‌کند. این به معنای آن است که او از ابزارهای فشار مضاعف برای امتیازگیری از جامعه جهانی و تحت فشار قرار دادن سازمان‌های بین‌المللی در راستای اهداف دیکتاتورمآبانه و سیاست‌های ضد انسانی خود استفاده می‌کند و به‌ احتمال قوی، یکی از دلایل اصلی این اقدام نوعی واکنش متقابل به رویکرد جامعه بین‌المللی در عدم شناسایی رسمی رژیم طالبان است.

 

یکی دیگر از اهداف این اقدام می‌تواند انگیزه سیاسی و امنیتی باشد؛ به این معنا که رهبر طالبان عمیقاً نگران تشدید تنش‌ها و شکاف‌های داخلی و همچنین رخنه سرویس‌های جاسوسی خارجی به بدنه تشکیلات این رژیم است. به همین دلیل، با اعمال سیاست‌های سخت‌گیرانه علیه خدمات اینترنتی، به‌ زعم خود با این چالش‌ها مقابله می‌کند.

 

شماری از کارشناسان حتی معتقدند که رهبر طالبان به‌ شدت نگران افول قدرت خود و نفوذ جریان‌های مخالف، و حتی احتمال خطر کودتا و جنگ داخلی است. به همین دلیل، به‌ عنوان یکی از تدابیر پیشگیرانه، اینترنت را در شهرهای مهم و کلیدی محدود کرده تا اجازه ندهد که مخالفان و دشمنان طالبان با استفاده از این بستر ارتباطی و اطلاعاتی، اقدامات خود برای ایجاد بحران علیه حاکمیت اقتدارگرایانه او را هماهنگ سازند.

 

البته در کنار همه حدس و گمان‌هایی که در این زمینه مطرح می‌شود، بهانه طالبان برای ممنوعیت اینترنت پرسرعت و وایرلس در شهرهای مهم افغانستان، یعتی جلوگیری از شیوع و گسترش فساد اخلاقی در میان کارمندان این رژیم را نیز نباید دست‌کم گرفت.

 

این نشان می‌دهد که رهبر خودکامه طالبان به‌ شدت نگران گسترش فساد اخلاقی و بدنامی و رسوایی ناشی از آن برای کلیت رژیم ایدئولوژیک خود است و ممنوعیت اینترنت پرسرعت و استفاده از تلفون‌های هوشمند را ابزاری مؤثر و کارآمد برای جلوگیری از این رویداد ارزیابی کرده است.

 

این تصمیم در شرایطی اتخاذ می‌شود که مردم افغانستان و حتی اعضای رژیم طالبان با استفاده از بسترهای باز اینترنت و دسترسی آزاد به شبکه‌های اجتماعی، شواهد و مستندات فزاینده‌ای از گسترش فساد در ساختار حکومتی، به‌ ویژه فساد اخلاقی و ول‌انگاری‌های جنسی در میان مقامات ارشد و اعضای میان‌پایه این گروه منتشر می‌کنند و همین امر به وجهه طالبان به‌ مثابه یک جریان افراط‌گرای ایدئولوژیک آسیب‌های جدی وارد کرده است.

 

واقعیت هرچه باشد، ممنوعیت اینترنت پرسرعت و وایرلس، به هر بهانه‌ای که از سوی رژیم طالبان صورت گرفته باشد، گامی تازه علیه آزادی محسوب می‌شود. این تصمیم نشان می‌دهد که رژیم طالبان هر روز سرکوبگرتر، انعطاف‌ناپذیرتر و دیکتاتورتر می‌شود و امیدهای اندک برای تغییر نیز به‌ طور کامل از میان می‌رود.

 

بنابراین، و با توجه به واکنش‌هایی که در سطح ملی و بین‌المللی به این تصمیم بحث‌برانگیز رهبر خودکامه و اقتدارگرای طالبان ابراز شده، ممنوعیت اینترنت پرسرعت و وایرلس و نیز استفاده از تلفون‌های هوشمند توسط کارمندان دولتی این رژیم، افغانستان را یک مرحله دیگر به تاریک‌ترین فصل تاریخ معاصر خود نزدیک می‌کند و خطر تشدید سرکوبگری و سیاست‌های ضد انسانی طالبان را چندین برابر افزایش می‌دهد.

 

به‌ این ترتیب، افغانستان تحت حاکمیت طالبان به‌ طور گام‌به‌گام در حال از دست دادن آخرین آزادی‌های انسانی و اجتماعی است و انتظار می‌رود که در پی این ممنوعیت‌های روزافزون، سرکوب، تحقیر، خشونت، ارعاب و دیکتاتوری ملا هبت‌الله آخوندزاده و رژیم تحت رهبری او، به مرحله‌ای بازگشت‌ناپذیر برسد و هرگونه امید برای اصلاح و تغییر به‌ طور کامل از میان برود.

 

نرگس اعتماد – جمهور