به نام جهاد به کام اشرف غنی؟

شورای احزاب جهادی و ملی افغانستان با حضور رهبران ۸ حزب سیاسی در کابل اعلام موجودیت کرد.
در این شورا صبغت الله مجددی، سیداحمد گیلانی، کریم خلیلی، احمدضیا مسعود، محمدامین وقاد، عبدالحکیم منیب، سیدحسین انوری، حاجی دین محمد، قطب الدین هلال و انوارالحق احدی حضور داشتند.
احمدضیا مسعود؛ عضو حزب جمعیت اسلامی در این محفل گفت: این شورا به منظور ایجاد وحدت میان احزاب عالی جهادی تشکیل شده است.
وی افزود: اگر بازهم مردم افغانستان به سوی احزاب قومی و قوم گرایی برود، دولت به سوی حرج و مرج سیاسی خواهد رفت.
آقای مسعود گفت: هدف از سمینار بزرگان کشور، به منظور رفع مشکلات سیاسی افغانستان می باشد تا بتوانیم به سوی صلح و ثبات دایمی برسیم.
سیدحسین انوری هم گفت: ما آمده ایم تا مردم را از بدبختی سیاسی و اجتماعی نجات دهیم و به صلح و ثبات دایمی در کل افغانستان برسانیم.
صرف نظر از آنچه از سوی اعضای تشکیل دهنده این ائتلاف تازه از احزاب جهادی و غیر جهادی، در خصوص اهداف و آرمان های آن بیان شده، واقعیت این است که همه کسانی که حول این محور تازه گرد آمده اند هم در گذشته و هم در حال حاضر، از حامیان و متحدان سیاسی و انتخاباتی و قومی اشرف غنی بوده اند.
اگرچه اعضای ارشد این جبهه تازه شکل گرفته همگی نسبت به ناکامی حکومت وحدت ملی در تامین امنیت و ثبات و مبارزه با فساد، انتقاد کرده و تاکید نموده اند که هدف آنها برقراری صلح و ثبات واقعی و مبارزه با فساد است؛ اما این به تنهایی برای اثبات عدم وابستگی آنها به ارگ ریاست جمهوری، دلیل کافی شمرده نمی شود.
با این حساب، بسیار ساده انگارانه است اگر انتظار داشته باشیم که ظهور این ائتلاف حزبی و سیاسی تازه، بتواند قواعد کهنه وضعیت جاری را بشکند و راه و رسمی نو فراروی دولت وحدت ملی قرار دهد.
همین که رهبران ارشد این جریان سیاسی نوتشکیل، از متحدان سیاسی و انتخاباتی و قومی اشرف غنی محسوب می شوند، کافی است که با ظهور آن امید به ایجاد هیچ تحولی نداشته باشیم؛ زیرا اشرف غنی برای کامیابی و پیشرفت مطلوب امور پیش از آنکه یک عامل محرک باشد، یک مانع بزرگ است.
اشرف غنی و تفکری که او به عنوان دومین متفکر برجسته جهان از آن نمایندگی می کند، دلیل و ریشه اصلی بسیاری از مشکلات و نابسامانی های موجود کشور است.
اشرف غنی به رغم صورت دادن چند حرکت نمادین و نمایشی در ابتدا، هرگز نتوانست روند پرهزینه و سنگین مبارزه با فساد را به سرانجام برساند و این روند تنها در حد مختومه کردن پرسش برانگیز و غیر اصولی دوسیه فساد کابلبانک آنهم به منظور جلب کمک های جهانی در آستانه نشست اقتصادی لندن، متوقف ماند.
در رابطه با تامین صلح و برقراری ثبات و مبارزه با تروریزم نیز هیچ استراتژي روشن و قابل تعریفی ارائه نکرده است.
افزون بر اینها شکاف و دوگانگی در ترکیب حکومت وحدت ملی روز به روز در حال توسعه و تقویت است و در چنین شرایطی اشرف غنی که قدرتش را مدیون آرای مردم نیست، نیازمند ایجاد پشتوانه های سیاسی و حزبی با هزینه کردن از حساب جهاد و مجاهدین است.
این مهم به ویژه در شرایطی که روابط او حتی با آن گروه از فرماندهان مجاهدین که متحد او محسوب می شدند مانند جنرال دوستم، دستخوش دوگانگی و شقاق و شکاف شده، معنای خاصی دارد.
مهره هایی که از جهادگران سابق در جبهه تازه گرد هم آمده اند را غالبا کسانی تشکیل می دهند که به لحاظ سیاسی، مهره های سوخته و از کارافتاده محسوب می شوند و به جز تقویت جبهه ای که هیچ سنخیتی با جهاد و مجاهدین ندارد، هیچ اثرگذاری و کارآمدی دیگری ندارند.
آنها خود توانایی جریان سازی سیاسی یا رهبری یک جریان مستقل و دارای ایده و برنامه را ندارند، به همین دلیل، سعی می کنند در سایه حمایت دیگران، موجودیت خود در عرصه سیاست را حفظ کنند و به این ترتیب، تقویم کهنه و منقضی شده حیات سیاسی خود را تمدید کنند.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور