مهاجران پاکستانی، برای زمستان در افغانستان آماده می شوند

در تابستان امسال پیداد خان همراه خانم و ۶ کودکش از داتاخیل وزیرستان شمالی به افغانستان فرار کرد.
اکنون که زمستان در راه است، خان و هزاران تن از مهاجران دیگر در خوست و پکتیکا جایگزین شده اند. در این اواخر و برای مصونیت بیشتر خانواده اش پیدادخان دیوار موازی از خشت دور خیمه اش در کمپ گُلان کشیده است. در این شهر خیمه ها، در کمپ گلان ۴۵۰۰ تن زندگی می کنند.
وی می گوید که برای زمستان، خانه می سازد!!.
خانواده هایی مثل خان، در نتیجه عملیات نظامی ارتش پاکستان از طریق مرز به افغانستان فرار کرده اند. ارتش پاکستان اعلام نکرده بود که این عملیات چه مدت زمان خواهد برد، اما توقع می رفت که این عملیات نظامی در ۲ ماه ختم شود.
هجوم تعداد زیادی از مهاجران پاکستانی به افغانستان، معکوس یک روند تاریخی است. در جریان اشغال افغانستان توسط شوروی در سال ۱۹۸۰ میلادی، میلیون ها افغان به پاکستان و ایران مهاجر شدند. میلیون ها افغان هنوز هم در مناطق مرزی و شهرهای پاکستان زندگی می کنند.
بر اساس معلومات کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل؛ ۳۵ هزار مهاجر از پاکستان به ولایات شرقی خوست و پکتیکا فرار کرده اند. در مجموع ۲۰۰ هزار نفر از خانه هایشان فرار کرده اند.
گروه های کمک رسان می گویند که آنان در حال ارایه کمک های زمستانی به ۱۰ هزار خانواده در خوست هستند و همچنین برنامه دارند تا به ۶ هزار خانواده در پکتیکا کمک کنند. بسته های کمکی شامل لباس های گرم و بخاری های چوب سوز می باشد. همچنین در کمپ گلان گروه های کمک رسان در حال توزیع پتو و هیزم هستند.
تا کنون روشن نیست که تا چه مدت زمانی مهاجران پاکستانی در افغانستان خواهند ماند، اما سازمان های کمک رسان در نظر دارند تا اواسط سال ۲۰۱۵ به کمک هایشان ادامه دهند.
بسیاری از این مهاجران در پاسخ به این سوال که چه زمانی باز خواهند گشت، می گویند که حداقل تا زمان بازگشت صلح، در اینجا باقی خواهند ماند.
محمد اکبر زدران، ولسوال گردیز ولایت خوست می گوید: دولت آنچه می توانست برای کمک به مهاجران انجام دهند، انجام داده است.
وی تصریح کرد: ما برای آنان ۴ مکتب ایجاد کردیم، آب آشامیدنی فراهم کردیم و چند کلینک برایشان ایجاد نمودیم.
انجلا مور، رییس کمیساریای عالی پناهندگان درخوست می گوید که آمدن زمستان یک مشکل جدید است و آنان از این مساله نگران اند.
وی می گوید: در مدتی که در خوست بوده، وضعیت آب و هوا به گونه چشم گیری تغییر کرده است.
اما مهاجران با خطراتی فراتر از وضعیت آب و هوا روبرو اند. در اطراف کمپ گلان هنوز هم ماین های منفجر نشده که از چندین دهه جنگ باقی مانده، وجود دارد.
همچنین باو سچاک، نماینده کمیساریای عالی پناهندگان در افغانستان تاکید می کند: در اینجا برای خیمه های کافی برای مهاجران وجود ندارد.
گروه های کمک رسان امیدوارند که مهاجران بتوانند سال آینده به خانه هایشان باز گردند، اما دقیقا روشن نیست که چه زمانی آنان قادر خواهند بود به خانه های شان باز گردند.
منبع: وال استریت ژورنال
ترجمه: زهره رستگار