از ده سال انتظار برای ملاقات کرزی تا دیدار با طالبان

گروهی از اقلیت مذهبی سیک و هندوی افغانستان با عبدالکبیر؛ معاون رئیس‌الوزرای طالبان دیدار کرده‌است.
 
در عکس‌هایی که از این دیدار منتشر شده، دیده می‌شود که نرندر سینگ خالصه؛ تنها نماینده سیک‌ها و هندو در پارلمان دولت پیشین نیز حضور دارد.
 
انعام‌الله سمنگانی؛ از سخنگویان طالبان نوشته است که نمایندگان سیک‌ها و هندوها گفته‌اند آن‌ها خواهان بازگرداندن زمین و جایدادهای غصب شده "اهل هنود" (هندوها) و سیک‌ها شدند.
 
این گروه گفته‌اند که همیشه در آبادی کشور سهم داشته و می‌خواهند در آینده هم در کشور‌ خود بمانند و نقش سازنده داشته باشند.
 
آقای سمنگانی نوشته است که معاون سیاسی رئیس‌الوزرای طالبان، "افغانستان را خانه مشترک همه افغان‌ها خواند" و به نمایندگان هندوها و سیک‌های افغانستان گفت که امنیت آن‌ها تامین خواهد شد و این که:"امارت اسلامی امنیت را برای همه آورده و پالیسی (سیاست) ما این است که همه به شمول اقلیت‌ها در رفاه و آرامش زندگی کنند."
 
دیدار نمایندگان اقلیت دینی هندو و سیک افغانستان با مقام ارشد طالبان در حالی صورت می‌گیرد که آنها در طول ده‌ها سال گذشته همواره خواستار اجرای عدالت، اعمال مساویانه و عادلانه قانون بر همه اتباع کشور و استیفای حقوق بدیهی و بازگشت مایملک غصب شده خود بوده اند؛ درخواست های مشروعی که هرگز برآورده نشده است.
 
انتظار ۱۰ ساله نمایندگان هندو و سیک افغانستان برای دیدار با حامد کرزی؛ رئیس جمهوری پیشین شاید یکی از شرم آورترین رخدادها در طول ۲۰ سال گذشته به حساب بیاید و هرگز از یادها نرود. این به تنهایی نشان می‌دهد که اقلیت هندو و سیک افغانستان تا چه اندازه مورد بی‌مهری و ظلم و ستم و بی عدالتی سران و حاکمان سیاسی کشور قرار داشته اند.
 
این در حالی است که آنها برخلاف هوطنان مسلمان شان هرگز در هیچ جنگی شرکت نکرده اند و هیچ نقشی در بدبختی ها و ویرانی های کشور نداشته اند.
 
هندوهای افغانستان در عین حال با خدمات اقتصادی، فعالیت های تجاری، ایجاد فرصت های شغلی و سرمایه‌گذاری های سنگین در عرصه‌های مختلف به اقتصاد نابسامان کشور کمک رسانده و موجب ایجاد فرصت های تازه برای افغانستان شده اند.
 
با این حال آنچه آنها از سوی حاکمان مختلف در دوره‌های گوناگون دریافت کرده اند چیزی جز ظلم و ستم و بی عدالتی و تبعیض و محرومیت و غصب و غارت نبوده است.
 
در این میان، بزرگترین آسیب بر اقلیت سیک و هندوی افغانستان در جریان جنگ‌های جنون‌آمیز ۴۳ سال اخیر وارد شده است؛ دورانی که موجب شد صدها هزار نفر از شهروندان سیک و هندو کشور را به مقصد کشورهای دیگر ترک کنند و از ظلم و ستم هموطنان مسلمان شان بگریزند.
 
افراطیون متعصب مسلمان، املاک و دارایی‌های هموطنان هندوی شان را غصب کردند، فرزندان آنها را از رفتن به مکاتب دولتی محروم ساختند و مردم کشور نیز از تعاملات اجتماعی با آن پرهیز می کنند، به خانواده های هندو و سیک خانه اجاره نمی‌دهند و در کوچه و بازار موجب اذیت و آزارشان می شوند.
 
نمایندگان اقلیت سیک و هندو کشور در حالی به دیدار عبدالکبیر؛ معاون نخست وزیر طالبان می روند که در دوران اول سلطه طالبان این اقلیت دینی در پی اعمال سیاست های سختگیرانه آن گروه تحت فشارهای شدید قرار داشت.
 
یکی از سیاست‌هایی که از سوی طالبان در آن زمان علیه هندوها اعمال می‌شد بستن یک بازوبند نارنجی برای تفکیک شان از سایر شهروندان کشور بود؛ تمهیدی که افزون بر ایجاد محدودیت‌های دشوار برای هندوها، تعاملات اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار می‌داد و از برابری شان در برابر قانون و عدالت جلوگیری می کرد.
 
این اقلیت بی آزار همچنین از خشونت های خونبار منسوب به داعش نیز در امان نمانده و در کابل و جلال آباد در نتیجه حملات مختلف تروریستی ده ها نفر از اعضای خود را از دست داده است.
 
با این حال، انتظار می‌رود که دیدار تازه نمایندگان سیک و هندو با مقام ارشد حکومت طالبان، سیاست های سختگیرانه آن گروه علیه این اقلیت دینی را تعدیل کند و در شعاع شعارهای بلندبالای سران طالبان درباره اعمال عدالت مبتنی بر شریعت، اقلیت آسیب پذیر سیک و هندو نیز بتواند به مطالبات مشروع و عادلانه خویش دسترسی پیدا کند؛ مطالباتی که در طول ده ها سال گذشته همواره از جانب دولتمردان رژیم های گوناگون، عامدانه و آگاهانه نفی و نقض شده و نادیده انگاشته شده است. اگرچه با توجه به وضعیت رقت انگیز سایر اقلیت های قومی کشور این انتظار از دولت طالبان تا حد زیادی خوشبینانه و چه‌بسا ساده انگارانه به نظر می رسد.
 
نرگس اعتماد - جمهور