۰

رویارویی زنان و طالبان در نشست ناروی

چهارشنبه ۶ دلو ۱۴۰۰ ساعت ۱۳:۴۱
زنان معترض این بار طالبان را در حضور نمایندگان جامعه جهانی به چالش کشیدند، سیاست های زن ستیزانه آن گروه را زیر سؤال بردند و مطالبات خود را از تریبونی جهانی و بدون ترس از سانسور و سرکوبی که در خیابان های کابل و رسانه‌های داخلی بر آنان وضع شده، چشم در چشم نمایندگان طالبان بیان کردند.
رویارویی زنان و طالبان در نشست ناروی
اسلو، پایتخت ناروی روز یک‌شنبه، سوم دلو میزبان نشست ۱۵ نماینده طالبان، ۱۶ نماینده جامعه مدنی و نیز نمایندگان امریکا، بریتانیا و اتحادیه اروپا بود.
 
هدا خموش؛ نماینده زنان معترض که از کابل به این نشست دعوت شده بود، به امیرخان متقی گفته که به کابل زنگ بزند تا سه زن معترض در کابل آزاد شوند و او موبایلش را روشن کرده و به کابل تماس گرفته است.
 
گزارش‌های دیگر هم حاکی است که طالبان در جریان گفتگوهای اسلو به معترضان زن قول دادند که وزارت امور زنان را دوباره فعال می‌کنند اما باید چارچوب‌های بر اساس شریعت اسلام تعیین شود.
 
این در حالی است که در حال حاضر، وزارت امور زنان از تشکیلات رسمی دولت طالبان برچیده شده و به جای آن وزارت امر به معروف و نهی از منکر مستقر شده است؛ وزارتی که با صدور دستورات جنجالی و قید و بندهای سختگیرانه بر فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی زنان، همواره مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری، معترضان زن و جامعه سیاسی افغانستان قرار دارد.
 
با این حال، بسیاری از آگاهان، سخنرانی انقلابی هدا خموش؛ نماینده زنان معترض در نشست اسلو را بزرگترین و مهمترین رخداد این سلسله گفتگوها توصیف می‌کنند و می‌گویند که این سخنرانی بر سراسر این نشست سایه افکند و موضوعات دیگر را به حاشیه راند.
 
به باور آنان، زنان معترض این بار طالبان را در حضور نمایندگان جامعه جهانی به چالش کشیدند، سیاست های زن ستیزانه آن گروه را زیر سؤال بردند و مطالبات خود را از تریبونی جهانی و بدون ترس از سانسور و سرکوبی که در خیابان های کابل و رسانه‌های داخلی بر آنان وضع شده، چشم در چشم نمایندگان طالبان بیان کردند.
 
این سخنرانی مورد اشاره و محتوای آن که مورد دفاع اکثریت مردم افغانستان قرار دارد و بازتاب های گسترده ای در شبکه های اجتماعی داشته، طالبان را در تنگنای دشواری قرار داد؛ زیرا امیرخان متقی؛ سرپرست وزارت امور خارجه و رئیس دستگاه دیپلماسی طالبان که مسئول ترمیم روابط آسیب‌دیده آن گروه با قدرت‌های جهانی است در برابر رسانه ها مجبور شد با رهبران طالبان در کابل تماس بگیرد و از آنها بخواهد که محدودیت ها بر زنان را کاهش دهند و زنان بازداشت شده را آزاد کنند. این تحول در فرایند مبارزات آزادی خواهانه و عدالت طلبانه زنان، ممکن است حتی بر کلیت سیاست‌های طالبان در این زمینه تاثیرات شگرفی بگذارد.
 
پیام مهم دیگر این رویداد این بود که طالبان دریافتند که زنان معترض از حمایت‌های بزرگ و فراگیر در سطح بین‌المللی برخوردار هستند و اگر آنها خواستار حل مسائل شان با قدرت‌های جهانی هستند بدون تحقق خواسته‌های مشروع جنبش های زنان و همه آحاد مردم افغانستان، دستیابی به این هدف آسان نیست و سران طالبان دیگر نمی‌توانند مانند گذشته به سرکوب یکجانبه جنبش های اعتراضی زنان ادامه دهند بدون آنکه پیامدها و هزینه‌های آن را بپذیرند و بپردازند.
 
به این ترتیب، انتظار می رود که امیرخان متقی در بازگشت از ناروی، حامل این پیام مهم برای سایر رهبران و تصمیم‌سازان حکومت طالبان در کابل باشد که جهان زنان افغانستان را تنها نمی گذارد و جنبش های اعتراضی زن از حمایت های گسترده بین المللی برخوردار اند و سیاست های زن ستیزانه طالبان دیگر نمی تواند مانند گذشته بدون هزینه باقی بماند.
 
به این ترتیب، طالبان ناگزیر اند سیاست های اصولی خود در حوزه های مختلف به ویژه حقوق و فعالیت های اجتماعی زنان، حقوق بشر و مشارکت اقلیت‌ها، پایان دادن به سرکوب سانسور و سیاست‌های سختگیرانه دیگر را تغییر دهند و بر راهبردهای اساسی شان تجدید نظر ریشه‌ای کنند، در غیر این صورت راه تعامل طالبان با جهان بسیار دشوارگذار خواهد بود.
 
نکته مهم دیگر که در سخنرانی نماینده زنان معترض در نشست اسلو برجسته بود و مورد توجه رسانه‌ها و افکار عمومی قرار گرفت این بود که او جامعه جهانی را نیز مسئول فجایع جاری در افغانستان عنوان کرد و مدعی شد که جهان در جنایت هایی که اکنون در افغانستان جریان دارد سهیم است و زنان معترض، سلطه طالبان و پیامدهای جنایتکارانه این رویداد را ناشی از خیانت بزرگ جامعه جهانی به آرمان‌های انسانی خویش می دانند که در طول ۲۰ سال گذشته برای پایدار ماندن آن قربانی های بزرگی دادند و به نیابت از همه مردم جهان در برابر دشمنان مشترک جامعه بشری ایستادگی کردند.
 
به این ترتیب، اگرچه طالبان تصور می کنند که نشست ناروی راه آن‌ها برای رخنه در مواضع جامعه جهانی علیه دولت کابل را هموار ساخت؛ اما در این میان، کار طالبان هم برای مواجهه و سرکوب جنبش های اعتراضی زنان در داخل کشور دشوارتر شد؛ زیرا از این پس آنها دیگر نمی توانند صرفاً با تکیه بر قدرت داخلی خود، معترضان را سرکوب کنند و رهبران آنها را شبانه دستگیر و زندانی نمایند و یا فعالان زن را به طور مرموزی سر به نیست سازند؛ زیرا این اقدامات هزینه دارد و جهان به طور جدی بر شیوه تعامل و تقابل طالبان با زنان نظارت خواهد کرد.
 
نرگس اعتماد - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین