۱

دختران معترض چه می‌خواهند؟

سکینه مدنی
دوشنبه ۱۱ میزان ۱۴۰۱ ساعت ۲۲:۰۶
صدای اعتراضی زنان و دختران، قدرت طالبان یا هر نیروی دیگری را تهدید کند. این خیزش ها که نشانگر آگاهی و مسئولیت پذیری یک جامعه بالغ و بیدار است باید کمک کند تا عدالت در جامعه تامین شود و قانون شکنان، تروریست ها، انتحاری های خون آشام و حامیان و مشوقان و مبلغان آنها به سزای اعمال شان برسند و جامعه به امنیت و ثبات و آرامش در سایه عدالت دست یابد.
دختران معترض چه می‌خواهند؟
ده‌ها دانشجوی عمدتا دختر در مزار شریف با راه‌اندازی تظاهراتی خواستار حق تحصیل برای دختران شدند و حمله اخیر به دانش آموزان هزاره در کابل را محکوم کردند.
 
بربنیاد تازه ترین آمار، شمار قربانیان حمله روز جمعه به ۵۳ شهید و ۱۱۰ نفر افزایش یافته است. از این جمله ۴۶ تن از جان‌باختگان دختران و زنان جوان بوده‌اند.
 
در سومین روز پس از این رویداد، دانشجویان عمدتاً دختر در برابر دانشگاه بلخ و همچنین در برابر ساختمان «محکمه ابتدایی ولایتی بلخ» تجمع اعتراضی برپا کرده و شعارهای «مرگ بر تعصب»، «عدالت حق ماست»، «نسل کشی را توقف دهید»، «هزاره کشی را توقف دهید»، «کشتار شیعیان را توقف دهید» سر دادند.
 
تظاهرات زنان و دانشجویان در هرات هم روز یکشنبه (دهم میزان) با شلیک‌های هوایی شدید و برخورد خشن نیروهای امنیتی طالبان روبرو شد.
 
در کابل هم فضای دانشگاه کابل به شدت امنیتی بود و گزارش هایی درباره مسمومیت ده ها دانشجوی دختر و مرگ حداقل یک دختر بر اثر مسمومیت منتشر شد.
 
این سرکوب ها به معنای چیست؟ دختران دانشجو چه دارند که راه پیمایی خیابانی شان هرگز از سوی نیروهای امنیتی طالبان، تحمل نمی شود؟
 
چند ده دختر دانشجو که تنها برای دادخواهی و اعتراض به وضعیت بحرانی امنیتی و کشتارهای سیستماتیک دانش آموزان مربوط به یک قوم به خیابان آمده اند، نه سلاح دارند و نه از سوی صدارت و سفارتی تحریک می شوند، پس اعتراض شان چه چیزی را به خطر می اندازد؟
 
مگر حکومت طالبان با ادعای بزرگ اجرای «شریعت اسلامی» به قدرت نرسیده است؟ مگر بزرگترین مطالبه نظام شرعی اسلام، فراهم کردن عدالت برای همه انسان ها نیست؟ مگر اعتراض زنان مسلمان در صدر اسلام، جرم بوده است؟
 
آیا اعتراضات زنان و دختران، حرام شرعی یا جرم قانونی است یا کشتار سیستماتیک یک قوم مسلمان؟ آیا محرومیت میلیون ها دختر مسلمان از آموزش و تحصیل، عادلانه و اسلامی است و اعتراض در برابر آن، غیرشرعی و مستوجب سرکوب؟
 
به نظر نمی رسد که صدای اعتراضی زنان و دختران، قدرت طالبان یا هر نیروی دیگری را تهدید کند. این خیزش ها که نشانگر آگاهی و مسئولیت پذیری یک جامعه بالغ و بیدار است باید کمک کند تا عدالت در جامعه تامین شود و قانون شکنان، تروریست ها، انتحاری های خون آشام و حامیان و مشوقان و مبلغان آنها به سزای اعمال شان برسند و جامعه به امنیت و ثبات و آرامش در سایه عدالت دست یابد.
 
خواسته هایی که از سوی زنان و دختران معترض، مطرح می شود، خواسته های عموم مردم افغانستان است. طالبان باید درک کنند که کشتارهای اخیر، خشم و انزجار و احساسات همه مردم را جریحه دار کرده است. مردم نمی خواهند یکی از اقوام بزرگ کشور، اینگونه بی رحمانه هدف قرار بگیرد تا حذف شود. این ظلم آشکار است، ستم عریان است، مصداق بارز نسل کشی است، تراژدی ملی است، گناه کبیره است و باید متوقف شود.
 
همه مسئولیت دارند تا برای توقف این کشتار فاجعه بار به صحنه بیایند و اعتراض کنند؛ زیرا آنچه غیرقانونی و ظالمانه است کشتار هزاره ها و شیعیان و پرپر کردن ده ها دانش آموز بی گناه در یک صنف درسی است نه نشان دادن خشم و انزجار و اعتراض خود در برابر این جنایت هولناک و ضد انسانی.
 
به نظر نمی رسد چیز پیچیده و غیرمعمول و خطرناکی در این باره وجود داشته باشد که بربنیاد آن بتوان با استفاده از سلاح های جنگی، امنیتی کردن فضای دانشگاه ها و مراکز علمی و آکادمیک، بستن خیابان ها و حتی توسل به شیوه ناجوانمردانه مسمومیت دختران دانشجو، جلو اعتراضات چند ده دختر عدالتخواه را گرفت.
 
این حتی یک انقلاب زنانه هم نیست که قدرت طالبان را به مخاطره بیاندازد و دشمنان آنها با استفاده از این وضعیت در صدد براندازی دولت «امارت» باشند. زنان و دختران معترض به طور خودانگیخته و بی هیچ پشتوانه ای با شعار نفی تبعیض و تعصب، دسترسی به حق آموزش و پایان دادن به نسل کشی هزاره ها و شیعیان به خیابان ها آ‌مده اند و این نه بنیادهای حاکمیت طالبان را می لرزاند و نه منافاتی با شرع و قانون و امنیت ملی دارد.
 
اگرچه طالبان پس از سه روز آنهم در پی اعتراض عناصر داخلی خودشان یک هیات را به دشت برچی فرستادند تا به قربانیان فاجعه، «کمک نقدی» کنند و وزارت معارف طالبان که مسئول حفافظت از حقوق دانش آموزان در تمامی سطوح است، سه روز بعد از کشتار روز جمعه یک بیانیه کوتاه صادر کرد و در آن نه اشاره ای به آمار شهدا و زخمی ها کرد و نه خواستار مجازات جدی و شدید عوامل تروریست این جنایت شد؛ اما علیرغم اینها این انتظار از دولت سرپرست وجود دارد که به زنان و دختران اجازه دهد تا صدای خود را برای عدالت و امنیت و آموزش و پایان نسل کشی هزاره ها بلند کنند؛ زیرا این اقدام هیچ اصلی را در قانون و شرع، نقض نمی کند و چه بسا به شکل گیری جامعه ای قانونمند، با ثبات و عادلانه کمک خواهد کرد؛ چیزی که علی القاعده باید هدف طالبان از حکمرانی هم باشد!
 
سکینه مدنی- جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین