از بن‌لادن تا تی‌تی‌پی؛ مهمانان تروریست طالبان

وزارت دفاع طالبان گفته‌است که صحبت‌های اخیر وزیر داخله پاکستان درباره حضور تحریک طالبان پاکستان )تی‌تی‌پی) در افغانستان و تهدید حمله به جنگجویان این گروه در داخل خاک افغانستان، تحریک‌آمیز و بی‌اساس است.
 
وزارت دفاع طالبان گفته که ادعاهای تحریک‌آمیز از سوی مقام‌های پاکستانی «روابط حسنه بین دو کشور همسایه و برادر» را خدشه‌دار‌ می‌کند.
 
وزارت دفاع طالبان از پاکستان خواسته که برای رفع هرگونه نگرانی از راه تفاهم وارد شود.
 
این در حالی است که اخیرا رانا ثناء‌الله؛ وزیر داخله پاکستان گفت: در صورتی که گروه طالبان پناهگاه‌های تی‌تی‌پی در افغانستان را از بین نبرد، ممکن است این کشور پلان حمله بر این پناهگاه‌های آنان را روی دست گیرد.
 
همزمان، در نشست اخیر کمیته امنیت ملی پاکستان به ریاست شهباز شریف؛ نخست‌وزیر آن کشور تصمیم گرفته شده که به هیچ کشوری اجازه داده نمی‌شود تا برای تروریست‌ها در خاک‌اش پناهگاه فراهم کند؛ تمامی حقوق پاکستان برای حفاظت از مردم‌اش محفوظ است.
 
با توجه به این موضع گیری ها تنش میان پاکستان و طالبان به سرعت رو به افزایش است. به نظر می رسد که پاکستان امیدهایش را به مبارزه طالبان با طالبان پاکستانی یا تی تی پی از دست داده است. لفاظی های تهدیدآمیز سران اسلام آباد و فرماندهان نظامی راولپندی هم تغییر ملموسی در موضع طالبان ایجاد نکرده است؛ زیرا بیانیه شدیداللحن اخیر وزارت دفاع طالبان در پاسخ به موضع گیری رانا ثناءالله؛ وزیر داخله پاکستان به وضوح نشانگر آن است که رویکرد طالبان تغییر نکرده و آنها با رد و انکار هرگونه حضور فرماندهان و اعضای تی تی پی در خاک افغانستان در واقع، تعهد و وفاداری و مهمان نوازی خود را نسبت به مهمانان تروریست شان نشان می دهند.
 
این شرایط، یادآور موضع طالبان درباره حمایت قاطع و بی قید و شرط طالبان از اسامه بن لادن و مقاومت در برابر خواسته صریح امریکا درباره استرداد بن لادن به آن کشور است؛ رویکردی که در نهایت به تهاجم نظامی امریکا و متحدانش به بهانه «مبارزه با تروریزم» بر افغانستان منجر شد و رژيم طالبان در دوره اول را سرنگون کرد.
 
اگرچه بسیار بعید و دور از انتظار است که همان تجربه این بار در روابط پاکستان و طالبان رخ دهد و حملات احتمالی ارتش پاکستان بر مواضع تی تی پی در خاک افغانستان، رژيم طالبان را در معرض سقوط و سرنگونی قرار دهد؛ زیرا نه پاکستان از قدرت لازم برای این امر برخوردار است و نه اراده ای در اسلام آباد برای ساقط کردن رژيم طالبان وجود دارد؛ رژیمی که از یک منظر، دست نشانده پاکستان محسوب می شود و سران اسلام آباد و فرماندهان نظامی آن کشور، امید زیادی به تحقق منافع غیرمشروع و اهداف راهبردی شان از طریق حاکمیت طالبان بر افغانستان دارند.
 
با این حال، در صورتی که تهدیدهای اخیر پاکستان، عملیاتی شود و مواضع تی تی پی در قلمرو افغانستان هدف قرار بگیرد، روابط کابل و اسلام آباد نیز پیچیده تر خواهد شد و این بدون شک، چشم انداز بقای رژيم طالبان را تحت تاثیر قرار می دهد؛ زیرا حمایت یکی از اصلی ترین حامیان طالبان از این رژيم، کاهش می یابد و فشارهای منطقه ای بر طالبان درباره حمایت آنها از تروریزم، تشدید خواهد شد؛ به این دلیل که وقتی پاکستان به منظور سرکوب گروه های تروریستی مخالف خود بر افغانستان تحت حاکمیت طالبان، حمله نظامی کند، هیچ کشور دیگری در منطقه و جهان، ادعای تکراری و مضحک طالبان مبنی بر انکار حضور و فعالیت گروه های تروریستی در افغانستان و اطمینان آنها از عدم حمله بر کشورهای دیگر از مبدأ افغانستان را باور نخواهد کرد.
 
از جانب دیگر، سران طالبان این بار نیز هزینه های سنگین میزبانی از مهمانان تروریست شان را متحمل می شوند؛ درست همان چیزی که درباره اسامه بن لادن به قیمت سرنگونی رژيم طالبان تمام شد.
 
نکته سومی که در نتیجه این تنش، مورد تاکید قرار می گیرد این است که حتی پاکستان که پدیدآورنده و حامی پایدار گروه طالبان به حساب می آید نیز از گزند تروریزم ساخته خودش ایمن نیست و در صورتی که افغانستان به کانون اجتماع گروه های تروریستی فراملیتی و منطقه ای تبدیل شود، یکی از نخستین کشورهایی که قربانی خواهد شد، پاکستان است و این چیزی است که همین اکنون در حال رخ دادن است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور