سازمان ملل تسلیم می‌شود

امینه محمد؛ معاون دبیرکل سازمان ملل گفته است که این سازمان قصد دارد تا نشستی را در روزهای آینده برای بحث در مورد شرایط به رسمیت شناختن حکومت طالبان برگزار کند.
 
او افزود که قرار است در این نشست، نمایندگان کشورهای مختلف از سراسر جهان در جمع دیگران دعوت شوند.
 
او گفت: «امیدواریم آن‌ها را ظرف دو هفته دیگر در منطقه گردهم بیاوریم تا نخستین ملاقا‌‌ت‌ها میان شان در سطح منطقه و جهان با حضور دبیر کل سازمان ملل در چنین نشستی، برای نخستین بار، صورت بگیرد.»
 
این نخستین نشانه از تصمیم سازمان ملل برای به رسمیت شناختن طالبان است؛ نشانه ای که اگرچه برای نخستین بار، رسما علنی می شود؛ اما پیش از این نیز گام های پیدا و پنهانی برای تحقق آن برداشته شده بود.
 
واقعیت این است که سازمان ملل از قدرت های بزرگ دستور می گیرد و در شرایط کنونی هیچ قدرتی به تنهایی مایل یا قادر به رویارویی پرهزینه با طالبان نیست و افزون بر چین و روسیه، قدرت های غربی نیز در حال رقابت برای سبقت گرفتن در تعامل با طالبان اند.
 
امینه محمد گفت: «ما امیدواریم که گام‌های کوچکی را در مسیر به رسمیت شناختن طالبان بر اساس اصول برداریم؛ ولی آیا این امر ممکن است، من نمی‌دانم؛ اما این بحث باید اتفاق بیافتد. طالبان آشکارا خواهان به رسمیت شناخته شدن هستند، و این اهرمی است که ما داریم.»
 
خانم محمد تاکید کرد که تعامل با طالبان اجتناب‌ناپذیر است و این موضوع کمک می‌کند آنها را در قبال اقدامات‌شان پاسخگو نگه‌دارند.
 
او افزود: «ما نمی توانیم اجازه دهیم که بیش از پیش رفتار بدتری را اتخاذ کنند، این همان چیزی است که وقتی شما تعامل ندارید، اتفاق می‌افتد.»
 
از موضع گیری حقارت بار معاون دبیرکل سازمان ملل برمی آید که این سازمان در برابر فشارهای طالبان و تنش هایی که اخیرا در پی ممنوعیت کار کارمندان زن دفاتر این سازمان در افغانستان به وجود آمد، تسلیم شده و پذیرفته است که برگ برنده در اختیار طالبان است و اگر سازمان ملل می خواهد همچنان در افغانستان نقش بازی کند، باید در مسیر تحقق خواسته اصلی طالبان یعنی شناسایی رسمی رژيم شان گام بردارد.
 
طالبان نیز همین را می خواهند. آنها با استفاده از اهرم ممنوعیت کار و تحصیل زنان و مساله حقوق بشر، جهان را تحت فشار قرار می دهند که اگر تعامل نکند و رژيم شان را به رسمیت نشناسد، وضعیت بدتر خواهد شد و طالبان حتی ممکن است اهرم های خطرناک ترشان مانند استفاده از گروه های تروریستی و گسترش ناامنی در منطقه و جهان را نیز فعال کنند.
 
بنابراین، سازمان ملل به طور شرم آوری در برابر طالبان زانو می زند، دست تسلیم بالا می برد، تن به سازش می دهد، معیارهایش را زیر پا می گذارد و بدتر از همه، به آرمان های مردم افغانستان برای دستیابی به حقوق بدیهی شان خیانت می کند.
 
خانم محمد خاطرنشان کرد که طالبان در حال قوی‌تر شدن هستند؛ زیرا کشورهای همسایه روابط اقتصادی خود با آنها را گسترش داده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که «افغانستان در هرج و مرج فرونمی‌رود و از درون منفجر نمی‌شود».
 
معاون دبیر کل سازمان ملل گفته است که «امروز مازاد تجاری در افغانستان وجود دارد، سیستم بانکی ایجاد شده با وجود تحریم‌ها نیز کار می‌کند. بنابراین، یا باید با آن‌ها مشارکت داشته باشیم و آن‌ها را به سمت درست بکشیم و یا اینکه رهای شان کنیم و ببینیم که به کدام سمت می‌روند. این بدان معنی است که ما باید با طالبان به صورت محتاطانه کنار بیاییم.»
 
به این ترتیب، نتیجه نشست دوحه از هم اکنون مشخص است: شناسایی رژيم طالبان. در این میان البته شاید پیش شرط هایی نیز مطرح شود، وعده هایی نیز داده شود، یک جدول زمانی نیز مشخص گردد؛ اما همه آنها صوری خواهد بود؛ زیرا طالبان در عمل، نشان داده اند که چه می خواهند. آنها پاشنه آشیل سازمان ملل را به خوبی شناخته و از همان نقطه به معیارها و ادعاهای دروغین این سازمان بازیچه ابرقدرت ها ضربه می زنند. کاری که سازمان ملل می کند این است که با زیر پا گذاشتن برخی اصول مسلم خود، بیشتر از این ضربه نخورد.
 
معاون دبیر کل سازمان ملل متحد گفت: «با طالبان مانند کووید رفتار کنید. ما نمی‌دانیم که آن‌ها قرار است چه کار کنند یا چگونه واکنش نشان دهند... اما می دانیم که سه یا چهار زن را دستگیر کرده اند. من حاضر نیستم هیچیک از زنان افغان را به دلیل رفتار افرادی که می‌دانیم غیرقابل پیش بینی هستند، به خطر نمی‌اندازم.»
 
واضح است که او به خوبی ماهیت طالبان را می شناسد؛ اما در عین حال، از عجز و ناتوانی این سازمان در برابر طالبان هم پرده برمی دارد و در این میان، چه توجیهی بهتر از توجه به سرنوشت زنان بازداشت شده! این در حالی است که او به خوبی می داند که شناسایی رسمی طالبان، آنها را وحشی تر و غیرمسئول تر می کند و دست شان را به اعمال سیاست های سرکوبگرانه شان بازتر خواهد کرد.
 
زلمی خلیلزاد هم در یک رشته توییت نوشته است که آنتونیو گوترش و نمایندگان شرکت‌کننده در طول مذاکرات خود با طالبان جلسه خواهند داشت تا یک نقشه راه تهیه کنند که باید به موضوع آموزش و اشتغال زنان افغان نیز رسیدگی شود.
 
این به ویژه خبر بسیار خوشی برای خلیلزاد است؛ تروریست نیکتایی داری که طالبان را به قدرت رساند و برای رسیدن روزی که این رژيم به عنوان «نماینده مشروع» افغانستان در جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شود، لحظه شماری می کرد.
 
به این ترتیب، دوحه یکبار دیگر به استقبال طالبان می رود و پس از آنکه دیروز آنان را بر مردم افغانستان تحمیل کرد، فردا بر جهان تحمیل خواهد کرد.
 
محمدرضا امینی - جمهور