آیا نسل‌کشی جدیدی در راه است؟

 

این نهاد گفته که جامعه‌ شیعیان افغانستان که اعضای آن عمدتا هزاره هستند، با تبعیض سیستماتیک، حملات هدفمند، به حاشیه‌رفتن، آزار و اذیت و محدودیت‌های شدید طالبان روبه‌رو هستند.

 

منبع افزوده که طالبان آزادی مذهب و عقیده‌ شیعیان و هزاره‌ها را ممنوع کرده‌ و در سال جاری بر مراسم عزاداری محرم محدودیت وضع کرده، به‌ هیأت‌های عزاداری یورش برده و به‌سوی عزاداران تیراندازی کرده‌اند.

 

این نهاد گفته که طالبان در بدخشان اعضای جامعه‌ شیعه‌ اسماعیلی را مجبور کرده‌اند که برای دریافت کمک‌های بشردوستانه تغییر مذهب دهند.

 

این نهاد تأکید کرده که طالبان به تعهدات بین‌المللی افغانستان برای حفظ حقوق و آزادی‌های اساسی بشر پایبند باشند.

 

به گفته این سازمان، نهادهای حقوق بشری و نظارتی، زنگ خطر یک نسل‌کشی احتمالی را به صدا درآورده‌اند.

 

این شاید صریح ترین هشدار درباره وضعیت انسانی شیعیان افغانستان در سایه رژيم طالبان باشد که از سوی یک نهاد حقوق بشری معتبر صادر می شود و در آن به نشانه ها و قراین واقعی و جاری اشاره شده و نسبت به وقوع یک نسل کشی احتمالی در آینده هشدار داده شده است.

 

این هشدار نشان می دهد که علیرغم سفیدنمایی مذبوحانه جریان های مزدور و محافظه کار از درون جامعه شیعیان، وضعیت عمومی، آزادی های اساسی و حقوق شهروندی و مذهبی شیعیان در سایه طالبان، هرگز مطلوب نیست و با توجه به محدودیت ها و ممنوعیت هایی که در ایام محرم، اعمال شد و در مواردی حتی به کشتار مستقیم، لت و کوب عمدی، شکنجه و آزار عزاداران، دشنام و توهین و حتی بی احترامی عامدانه به نمادهای مذهبی شیعیان از سوی طالبان انجامید، خطر تشدید این رویکرد در آینده، بسیار محتمل است.

 

آگاهان می گویند که طالبان به لحاظ نگاه خصمانه، کینه توزانه و حتی تکفیری نسبت به شیعیان، هیچ تغییری نکرده اند، مماشات آنان با شیعیان، صرفا انگیزه سیاسی دارد، موقتی و مصلحتی است. آنها در حال حاضر نمی خواهند ناخواسته شیعیان را نیز در کنار تاجیک ها و ازبک ها قرار دهند و به مخالفت های داخلی علیه سلطه گری خود دامن بزنند. از سوی دیگر، طالبان همچنان برای کسب شناسایی بین المللی، تقلا می کنند و برای این منظور، نیاز دارند تا چهره ای قابل تحمل از رژيم خود به نمایش بگذارند و برخورد با اقلیت ها یکی از معیارهای مهمی است که بر این امر، تاثیر دارد.

 

افزون بر این، رژیم طالبان، روابط کژدار و مریز خود با ایران را ادامه داده است و به حفظ آن در شرایطی که هنوز از سوی هیچ کشوری به طور «رسمی» به رسمیت شناخته نشده، نیاز دارد؛ بنابراین، ناگزیر است که در سرکوب شدید و عریان شیعیان، مماشات و خویشتن داری نشان دهد و سیاست های ضد انسانی دهه ۹۰ خود علیه شیعیان را به سرعت، اعمال نکند.

 

با اینهمه محدودیت ها، محرومیت ها و ممنوعیت های در حال گسترشی که وضع و اعمال می شود، نشان می دهد که این وضعیت، سیاست اصولی طالبان نیست، یک نظم موقتی و شکننده و ناپایدار ایجاد کرده اند تا شناسایی را کسب کنند، قدرت خود را تحکیم ببخشند، بر تمامی چالش های داخلی غلبه کنند و سیاست خارجی ایران در قبال رژيم خود را در حوزه های گوناگون مورد آزمایش قرار دهند تا سرانجام نوبت به اجرای راهبرد شیعه ستیزانه شان برسد؛ اگرچه این روند، سریع نیست؛ اما مساله فقط زمان است.

 

به این ترتیب، هشدار درباره یک نسل کشی احتمالی علیه شیعیان در افغانستان، اگرچه در حال حاضر، ممکن است بسیار بدبینانه و حتی فرافکنانه و به منظور ایجاد تنش و تشنج در روابط طالبان و شیعیان، به نظر برسد؛ اما با توجه به سوابق رویکردهای طالبان علیه شیعیان، جنایت ها و قتل عام های فجیعی که صورت گرفته که در برخی موارد، همین مقام های فعلی طالبان از جمله در بامیان، مسئول مستقیم آن بوده و رأسا در آن دست داشته اند، نمی توان این احتمال را به عنوان یک خطر بالقوه، نادیده گرفت. بنابراین، هشدار مجمع آسیایی حقوق بشر و توسعه به ویژه از سوی جامعه بین المللی و سازمان های حقوق بشری باید شنیده و جدی گرفته شود؛ در غیر آن صورت، اگر فجایع دوره اول سلطه رژيم طالبان بر شیعیان تکرار شود، بی تردید، جهان هم مسئول خواهد بود.

 

سکینه محمدی - جمهور