طالبان و مخالفان؛ عفو یا انتقام؟

عبدالسلام حنفی؛ معاون رییس‌الوزرای طالبان می‌گوید که پس از روی‌ کار آمدن این گروه در افغانستان این امکان وجود داشت که طالبان از مردم انتقام بگیرند؛ اما فرمان «عفو عمومی» رهبرشان از این اقدام جلوگیری کرد.
 
آقای حنفی گفت: «اشغالگران» ۲۰ سال در افغانستان بودند و عده‌ای از مردم با آن‌ها همکار بودند.
 
در همین حال، او مدعی شد که با فرمان منسوب به ملا هبت‌الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان در مورد «عفو عمومی» از انتقام‌گیری جلوگیری شد.
 
آقای حنفی همچنین یادآوری کرده که طبق فرمان رهبر طالبان، نباید کسی بر اساس اختلافات قبلی دست به انتقام بزند.
 
به گفته او، این فرمان تاکنون «عملی شده است».
 
این در حالی است که نمایندگی سازمان ملل در افغانستان، یوناما، روز سه‌شنبه (۳۱ اسد) با نشر گزارشی اعلام کرد که در دو سال گذشته ۸۰۰ مورد اقدام انتقام جویانه افراد طالبان علیه مقام های سابق و نیروهای امنیتی پیشین را ثبت کرده که در این میان ۲۱۸ نفر کشته شده اند.
 
آقای حنفی یک طالب ازبک تبار است؛ کسی که علی القاعده باید از اینکه ازبک ها در تشکیلات دولتی رژيم طالبان، سهم شایسته ای ندارند و حتی فرماندهان ازبک طالبان که در دوران جنگ، نقش برجسته ای در کشتار و خونریزی و خشونت و ترور در ولایت های شمالی ایفا کرده بودند، اکنون به ولایت های پشتون نشین جنوب تبعید شده اند، شکایت داشته باشد و علیه بی عدالتی قومی طالبان به مثابه یک جریان صد درصد پشتونی، عصیان کند.
 
او اما نه تنها با دیگر طالبان ازبک برای دادخواهی به نفع قوم خود، همراه نشد؛ بلکه به مناسبت های گوناگون تلاش کرده است تا از سیاست های قومی این رژيم دفاع کند، سرکوب و ارعاب و خشونت و ترور و آدمکشی و انتقام جویی آنها را موجه نشان دهد یا از اساس منکر شود و تحت هر شرایطی، غلام گوش به فرمان رهبر متعصب طالبان باشد.
 
شاید همین ویژگی است که او را در رأس یکی از بلندپایه ترین پست های دولتی، حفظ کرده است. در غیر آن، شاید به سرنوشت صلاح الدین ایوبی و مخدوم عالم و مولوی مهدی و دیگر طالبان غیرپشتون مبتلا می شد.
 
عبدالسلام حنفی در حالی چشم خود را بر جنایت های انتقام جویانه طالبان می بندد و آن را پاک انکار می کند که قوم متبوع او، ازبک ها نیز در کنار دیگر اقلیت های قومی کشور، از قربانیان بزرگ انتقام جویی، کشتار، کوچ اجباری، غصب و غارت و بی ناموسی جنگجویان جنوبی و پشتون تبار طالبان است.
 
با اینهمه او هم باید مانند فصیح فطرت و دیگر طالبان الینه شده غیرپشتون، نشان دهد که مطیع و منقاد بی قید و شرط اوامر «امیرالمؤمنین» پشتون طالبان است تا از این طریق، سمت دولتی اش را در اختیار داشته باشد.
 
در این میان اما جنایات، سرکوب ها، قتل ها و کوچ اجباری اقوام و اقلیت ها از سوی طالبان پشتون، در عصر سیطره رسانه و شبکه های اجتماعی و نهادهای ناظر حقوق بشر و سازمان های قدرتمند بین المللی، پنهان نخواهد ماند و همان گونه که در گزارش مورد اشاره یوناما هم صدها مورد از این جنایت ها مستند شده است، موارد قابل ملاحظه دیگر نیز از سوی مراجع، نهادها و فعالان دیگر، ثبت و ضبط خواهد شد تا روزی فرابرسد که امثال عبدالسلام حنفی و سایر آمران و عاملان جنایت های انتقام جویانه و تروریستی طالبان هم در پیشگاه خداوند و هم در دادگاه عدالت مردم افغانستان و قربانیان مظلوم این جنایت ها پاسخگو قرار بگیرند و مجازات شوند.
 
حافظه جمعی قوم ازبک نیز هرگز از یاد نخواهد برد که چگونه یک طالب ازبک تبار، جنایات سازمان یافته پشتون های مسلط بر شمال کشور را نادیده گرفت و چشم خود را بر کشتار و انتقام جویی و جنایت و خشونت و کوچ اجباری از سوی طالبان پشتون بست تا چوکی دولتی اش را از دست ندهد.
 
تاریخ و نسل های بعدی کشور از عبدالسلام حنفی، فصیح فطرت و دیگر طالبان غیرپشتونی که در خدمت هژمونی قومی پشتون ها قرار گرفته اند، به عنوان خاینان بدنام و منفور یاد خواهند کرد و هیچگاه سهم آنان در خیانت به قوم و مردم و ملت خویش را از یاد نخواهند برد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور