کشتار شیعیان در افغانستان؛ واکنش سازمان ملل کافی نیست

دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) می‌گوید در ماه گذشته این کشور شاهد افزایش حملات به جامعه شیعه و هزاره‌ بوده است.
 

این اداره خواستار تحقیقات، پاسخگویی و افزایش اقدامات حفاظتی از افراد در معرض خطر شده است.
 

یوناما در پستی در ایکس نوشته است: «در ماه گذشته افغانستان شاهد افزایش خشونت علیه جامعه شیعه/هزاره در کابل و بغلان و اخیراً در هرات بوده است. یوناما با قربانیان ابراز همدردی می‌کند و خواستار تحقیقات، پاسخگویی عاملان و افزایش اقدامات برای حفاظت از افراد در معرض خطر است.»
 

روز جمعه (۱۰ قوس)، افراد مسلح ناشناس سوار بر یک موتر به مسافران یک سه‌چرخه در شهرک شیعه‌نشین جبرئيل هرات تیراندازی کردند که در نتیجه آن، دست‌کم شش نفر کشته و دو نفر زخمی شدند. دو روحانی شیعه نیز در میان کشته‌شدگان بودند.
 

در پی این رویداد، صدها نفر در این شهر در حالی که پیکرهای کشته‌شدگان را حمل می‌کردند، تظاهرات کردند. این تظاهرات، اعتراض در برابر ظلم و ستم و استبداد و سکوت و بیداد و بی عدالتی و عادی سازی و مشروعیت بخشیدن به کشتار هدفمند شیعیان و هزاره ها در سراسر افغانستان بود؛ نخستین نشانه از اینکه اگر کشتار متوقف نشود، اگر تروریزم تکفیری مهار نشود، اگر رژيم به مسئولیت های خود در تامین و تضمین امنیت عادلانه برای همه مردم عمل نکند، اگر دست های پنهان حامی تروریزم در درون رژیم، قطع نشوند و اگر نسل کشی شیعیان به مثابه راهبرد و رویای مشترک تمام گروه های تکفیری و تروریستی و رژيم های استعماری حامی آنها گسترده تر شود، خشم و عصیان مردم برانگیخته می شود و همانگونه که اکنون زنان و کودکان و دانش آموزان و دانشجویان و علمای دینی و کارگر و مسافر شیعه در هیچ نقطه کشور، احساس امنیت نمی کند و برای تروریست های خون آشام، هدف های مشروع، محسوب می شوند، آنان نیز می توانند رویکردی مشابه را در پیش بگیرند تا جنگ خونین فرقه گرایان، قبیله سالاران، تروریست ها، افراطیون و تکفیری ها به طور یکطرفه علیه یک جریان قومی و مذهبی، ادامه نیابد.
 

این تظاهرات در عین حال، اعتراض به سکوت غیرمسئولانه و تماشاگری غیراخلاقی جامعه جهانی و سازمان ملل متحد نیز بود. بدون شک، انتشار یک پست توییتری از سوی سازمان عریض و طویلی مانند یوناما کافی نیست و هیچ چیزی را تغییر نمی دهد.
 

این سازمان در حال حاضر، گسترده ترین و نزدیک ترین ارتباطات را با رژيم طالبان دارد، نمایندگان، فرستادگان، گزارشگران و مسئولان آن همه روز به طور مستمر به ادارات طالبان می روند و با رهبران آنها دیدار می کنند. سازمان ملل همچنین با انتشار گزارش های جانبدارانه در صدد بسترسازی و ایجاد ذهنیت و زمینه برای شناسایی رژيم طالبان و اعطای مشروعیت بین المللی به این رژيم است.
 

در آینده نزدیک قرار است نشست دیگری به ابتکار این سازمان برگزار شود که محور اصلی آن گزارش اخیر فریدون سینیزلی اوغلو؛ هماهنگ کننده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان است که در آن به طور گسترده به توجیه و تشریع و سفیدنمایی رژيم طالبان پرداخته و تاکید شده که جهان باید برای «تعامل» با این رژيم آماده شود.
 

بنابراین، چرا نسل کشی عمدی شیعیان و سکوت پرسش برانگیز رژيم طالبان در این باره تنها با یک پست توییتری کوتاه از سوی سازمان ملل مورد توجه قرار می گیرد؟ آیا این کافی است؟ این واکنش حقارت بار آیا نشان نمی دهد که حتی از نظر سازمان ملل نیز کشتار عمدی شیعیان و هزاره ها امری عادی است و بیش از این نمی توان کاری برای توقف آن انجام داد؟
 

این در حالی است که سازمان ملل به خوبی می داند که چه دست هایی در پشت پرده و روی صحنه به خون شیعیان افغانستان، آغشته است و چرا در بغلان و کابل و هرات، همه مردم شیعه، صرف نظر از موقعیت و طبقه اجتماعی آنها هدف هستند و کشته می شوند.
 

با توجه به این واقعیت ها، این واکنش کوتاه توییتری، نه تنها از سازمان ملل رفع مسئولیت نمی کند؛ بلکه این سازمان را در سطح یکی از سازمان های تابعه رژيم طالبان، تقلیل می کند، کشتار شیعیان را عادی سازی می کند و به تروریست ها و حامیان مشخص آنان در درون و بیرون رژیم حاکم، حاشیه امنیت می دهد تا در آینده هم این پروژه مخوف و مرگبار را ادامه دهند.
 

نرگس اعتماد - جمهور