مردي که یک قرن است حمام نرفته!

پیرمردی که در قریه دژگاه از ولسوالی فارس روزگار می​گذراند و به «عمو حاجی» معروف است، از حمام گریزان است و می​گوید که اگر تمیز شود، مریض می​شود. عمو حاجی چهره​ای همانند انسان​های غارنشین دارد و کهنسال به نظر مي​رسد. آنقدر کهنسال که حتی مردم عادی سن او را نزدیک به یک قرن می​دانند، رنگ خاکستر گرفته و قشری ضخیم از چرک بر اندام او سنگینی می​کند. چند سال پیش جوانان محل تصمیم گرفتنند عمو حاجی را به رودخانه ببرند تا آبی به بدن این مرد برسد، به همین منظور هنگامی که عموحاجی در خواب بود او را در عقب یک موتر گذاشتند تا او را در رودخانه حمام کنند؛ وقتی به رودخانه رسیدند، دیدند عمو حاجی در عقب وانت نیست. زیرا او پیش از رسیدن، خود را از موتر بيرون انداخته بود تا مبادا بدنش با آب آشتی کند. همان جا عمو حاجی گفته بود اگر تمیز شوم، مریض می​شوم. عموحاجی از خوردن هر نوع خوراکی تازه و نوشیدن آب بهداشتی پرهیز می​کند به گونه​ای که اگر به زور هم به او آب گوارا بنوشانند، عکس العمل منفی نشان می​دهد و به شدت ابراز ناراحتی می​کند. لذیذترین غذا به قول خودش، حیوانات مرده و گندیده است و فرقی ندارد که این حیوان حلال و یا حرام گوشت باشد. این سالخورده که گفته می​شود به دلیل مشکل عاطفی که در ایام جوانی برای او رخ داده از مردم و اجتماع گریزان است و گوشه عزلت و انزوا برگزیده، سالیان سال است که در زیر مکانی مسقف ماوا ندارد و در گرما و سرما در هوای آزاد به سر می​برد. برخی از جوانان و نوجوانان دژگاه برای عمو حاجی مرغ، گربه، روباه، خارپشت و حتی مار مرده می​برند او این حیوانات را در گودالی در اطراف خود دفن می​کند و پس از چند روز با آتشی که در این گودال می​افروزد، آن را نیم پز می​کند و با ولع خاصی می​خورد. عمو حاجی پس از آن با خوردن آب گندیده که در یک حلب زنگ زده و حشرات مختلف در داخل آن شناور هستند، وعده غذایی را به پایان می​برد. گیلاس او یک قوطی 5/4 کیلویی روغن است و او با استفاده از این قوطی روزانه نزدیک به پنج لیتر آب می​نوشد. لباس پوشیدن این مرد در هستان دژگاه که دارای گرمای نزدیک به 50 درجه سانتی​گراد است شگفتی​آور است؛ زیرا او تمام لباس​هایی را که مردم این منطقه برایش می​آورند، پس از بریدن آستین​های پیراهن و پاچه​های پدلون با دندان، آنها را بر تن می​کند. لوازم زندگی او شامل یک چماق است که پیشتر پلوس وانت بوده​است و وزن آن 17 کیلوگرم است، استکان چایخوری این مرد عجیب یک کلاه ایمنی اسقاطی است و چند حلب کهنه روغن نباتی هم دارد که بچه​های این دهستان با آفتابه در این حلب​ها برای او آب می​ریزند. عمو حاجی یک پیپ استثنایی هم دارد که از یک زانوی سه اینچی آب تشکیل شده که او سرگین (فضولات) حیوانات را در آن می​ریزد و آتش می​زند و بعد هم به آن پک می​زند و با هر مرتبه پک، دود پر حجمی از دهانش خارج می​شود. افزون بر این، شست و شوی بدن، ظرف آب و بهداشت برای او معنا ندارد، خود را با سوزاندن موهای زاید بدن اصلاح می​کند. محل زندگی این مرد رویگردان از بهداشت و مردم، محل تجمع سگ، گاو و چارپایان محل است.