آموزشگاه یا کشتارگاه؟ این حق ما نیست

تروریستی وحشی و مزدور و خون آشام بار دیگر یک مرکز آموزشی را در غرب کابل بی رحمانه آماج قرار داد و ده ها دختر و پسر بی گناه را به خاک و خون کشاند.
 
حمله در ساعات اولیه روز جمعه در مرکز آموزشی «کاج» صورت گرفت؛ جایی که پیش از این در سال ۹۷ خورشیدی نیز شاهد یک انفجار مرگبار دیگر بود که در آن حدود ۲۰۰ دختر و پسر دانش آموز شهید و زخمی شدند.
 
در آن زمان هیچکس به جرم کشتار وحشیانه دانش آموزان بی گناه شیعه در یک مرکز آموزشی، دستگیر، محاکمه و مجازات نشد. این در حالی بود که هزاران تروریست تکفیری در زندان های دولت دست نشانده به سر می بردند که هریک از آنها پیشتر در خون ریزی و کشتار و ترور و جنایت نقش و سهم داشتند.
 
در پی تسلط طالبان، همه تروریست ها از زندان ها آزاد شدند و به این ترتیب، تروریزم قوی تر شد و حملات تروریستی بار دیگر اوج گرفت.
 
در برخی موارد حتی گزارش شد که زندانیان رها شده مستقیما در سازماندهی و اجرای حملات تروریستی نقش داشته اند.
 
چیزی که در این میان نه تنها تغییر نکرده؛ بلکه بدتر شده، وضعیت مردمی است که تنها جرم شان تلاش برای کسب دانایی و آگاهی است. تروریست های وحشی به طور هدفمند، مراکز آموزشی شیعیان را هدف قرار می دهند و به طور عمدی تلاش می کنند تا بیشترین قربانی را از میان دختران دانش آموز بگیرند تا مانع از رشد و پیشرفت و ترقی و تعالی یک قوم متمدن، دانش‌دوست و خشونت‌پرهیز شوند.
 
پیام این‌گونه حملات بزدلانه کاملا واضح است: یا مانند ما وحشی و خشن و جنایتکار باشید یا شما را می کشیم؛ اما اجازه نمی دهیم به پیشرفت و تلاش برای کسب علم و دانش ادامه دهید.
 
این اما حق ما نیست؛ ما که برای حذف هیچ قومی، دست به کشتار و خشونت و ترور و تباهی نمی زنیم. ما که علیرغم سرکوب و ستم و تبعیض سیستماتیک و بی عدالتی تاریخی، تلاش کرده ایم از انتقام جویی و رویکردهای جنون آمیز و جنایتکارانه علیه دشمنان خود پرهیز کنیم، تنها به پیشرفت در مسیری درست و انسانی ادامه دهیم و به ترقی و تعالی و ثبات و صلح در سرزمین نفرین شده افغانستان کمک کنیم. ما که در انتخابی آگاهانه، از میان وحشت و خشونت و بربریت، و آگاهی و خرد و دانش و مدنیت، دومی را برگزیده ایم و در پی گیری این مسیر روشن، مصمم و خستگی ناپذیریم. ما که پس از هر رویداد مرگبار و غم انگیز در شرق و غرب و شمال و جنوب کشور، فرای اینکه برای چه قوم و زبان و مذهبی رخ داده، مشتاقانه برای کمک رسانی پیشگام می شویم، ابراز همدردی می کنیم و کار عوامل انسانی آن جنایات را محکوم می کنیم. ما که برای این وطن و هموطنان مان به جای انفجار، افتخار می آوریم، به جای ترور و تباهی، نور و آگاهی می آفرینیم و به جای رعب و وحشت و خشونت، رأفت و وحدت و اخوت به ارمغان می آوریم و حتی در بزرگترین اجتماع اعتراضی مان به سمت سربازانی حکومتی که برای ریختن خون مان برنامه ریخته بود، به جای گلوله، گل پرتاب کردیم.
 
تاریخ هرگز از یاد نخواهد برد قربانی های بزرگی را که برای بقای این آب و خاک دادیم و همچنان خواهیم داد. تاریخ در عین حال، پاسخ های خونبار و ناجوانمردانه دشمنان بزدل و بی رحم ما را نیز به تلخی به خاطر خواهد سپرد و به یاد خواهد آورد نام های یکایک پرستوهای معصومی را که امروز و دیروز و همیشه تنها به جرم دانش اندوزی و تلاش برای تعالی و ترقی، پرپر شدند و به شهادت رسیدند.
 
این اما حق ما نیست و این چیزی است که هم حاکمان کنونی و مسئولان تامین امنیت و ثبات باید بدانند و هم کسانی که در پشت پرده این جنایت های هولناک قرار دارند.
 
روزی فراخواهد رسید که پرچم افتخار این شهدای والامقام دوباره برافراشته خواهد شد و آن روز، زمان شرمساری و مرگ همه کسانی خواهد بود که نه تنها نخواستند از رنج و غم مان بکاهند و به این نسل نجیب برای دست یافتن به رویاهای مشروع و مقدس ‌اش کمک کنند؛ بلکه دستیار دشمنان خونریز شدند و از آموزشگاه های نور و آگاهی مان، کشتارگاه های خون و تباهی ساختند. ننگ تان باد!

سکینه مدنی- خبرگزاری جمهور